خبرگزاری شبستان: 22، 88 و 85 رئوس این مثلث برای مردم و نظام ما یادآور حادثه شیرینی است. این عددها وقتی بلافاصله کنار هم قرار می گیرند در حافظه تاریخی ما معنایی ویژه ای پیدا می کنند.سه سال پیش درست 22 خرداد سال 88 ظرفیت بی نظیر دیگری از حماسه دلبستگی مردم به نظام و انقلاب رقم خورد و عطر حضور 85 درصدی شامه همه علاقمندان و دلسوزان به سرنوشت امروز و فردای نظام و انقلاب را نوازش کرد اما نخبگان ما از این ظرفیت ها سود بردند؟
دور دهم انتخابات ریاست جمهوری در ایران را به حق می توان سرفصل جدیدی در تعامل پویا و غیرقابل گسست ملت و نظام یا حاکمیت و مردم دانست. سه سال پیش این انتخابات در حالی برگزار می شد که نظام پس از عبور از گرداب ها و تلاطم های سال های آغازین و تبعات و حاشیه های روی داده در دوران سازندگی و اصلاحات در آغاز 30 سالگی اش دوران تثبیت را پشت سر می گذاشت اما قرائت و فهم عده ای از معنای این دوران، بلوغ و تثبیت، فرو خوابیدن و عقب نشینی از همه آن چیزهایی بود که از آن تعبیر به پوپولیسم می شد.
نظام به 30 سالگی اش رسیده بود، گاهی این گونه تفسیر می شد که تهییج ها و هیجان ها فرو خوابیده است و دیگر نمی توان به شیوه دوره های پیشین مشارکت حداکثری را رقم زد. گو این که اما مثل همیشه پارادایم و گفتمان غربی با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن بود. اگرچه همواره این سیاست های خصمانه به اشکال مختلف همواره در دستور کار غربی ها قرار گرفته و آن ها به خوبی از ماهیت حضور مردم و کیفیت آن در مناسبات مرتبط با چرخش قدرت و نخبگان در جمهوری اسلامی آگاه هستند اما همان عنصر تن ندادن ملت و نظام ایران در برابر جریان سلطه، غرب را وادار می کند حتی در قاعده ادبیات و گفتمان سیاسی و تقسیم بندی های رایج در حوزه سیاست هم که واضعان و پدیدآورندگانش نظریه پردازان غربی ها هستند حرکت نکند و با تحریف ماهیت همه پدیده های سیاسی از جمله مشارکت مردم در انتخابات قرائتی از رخدادهای سیاسی و اجتماعی در ایران به جهان بدهد که در راستای همان پارادایم و سیاست ایران هراسی و اسلام ستیزی است.
البته معاندان و خاک پاشان بر روی خورشید، با وجود همه تحریف هایی که بر سر کیفیت حضور مردم در انتخابات دارند اما همیشه چشم تیز کرده اند که کجا صندوقی از حضور و رأی مردم خالی می ماند تا به سرعت مثل پیراهن عثمان علم کنند و آن را دلیل موجهی بر عدم مقبولیت مردمی نظام و سران آن معرفی کنند، یعنی همان دوگانگی و دوآلیته موجود در گفتمان غرب این موضوع را اصلا اجتماع نقیضین نمی داند که یک پدیده را توأمان بپذیرد اگر نتیجه آن پدیده در راستای منافعش باشد و همزمان آن پدیده را به کل رد کند و اصلا با یک ماهیت دیگر معرفی اش کند اگر نتیجه آن پدیده در تقابل با منافعش قرار گیرد.
در چنین فضایی است که انتخابات دور دهم انتخابات ریاست جمهوری در ایران شکل می گیرد و نظام به یاری خدا و تجلی این یاری در ورق خوردن برگ دیگری از حماسه حضور مردم پیچ مهم دیگری از تاریخ انقلاب را پشت سر می گذارد. اما در این میان نکته ای که جا دارد به آن پرداخته شود استفاده و بهره گیری از کامیابی ها و توفیقات بزرگ و بی بدیل سیاسی و اجتماعی در کشور است. واقعیت آن است که ما هنوز آن گونه که باید و شاید نمی توانیم از ظرفیت های پیدا و پنهان پیروزی های بزرگ ملی مان به درستی استفاده و در راستای منافع ملی مان بهره برداری کنیم. تجربه انتخابات ریاست جمهوری در 22 خرداد سال 88 بار دیگر این حقیقت را به ما گوشزد کرد که مشارکت های بزرگ مردم در فصل های تعیین کننده کشور و نظام علاوه بر این که خوراک بین المللی مهمی است و می تواند قدرت چانه زنی و اقتدار کشور در صحنه ها و بزنگاه ها و مذاکرات بین المللی را افزایش دهد بهترین فرصت برای ایجاد وفاق ملی است.
امروز هم غرب و هم دنباله روهای داخلی و خارجی اش به خوبی می دانند که سقف و ستون ساختمان نظام و انقلاب بر روی مشارکت مردم بنا گذاشته است، به خاطر همین است که حضور مردم همیشه در تیررس نگاه آن ها قرار دارد و نمی توانند از این فرصت برای تهدید نظام چشم پوشی کنند. از این زاویه باید سجده شکر به جا آورد که فهم و شعور بدنه جامعه و آحاد ملت ما آن قدر بالاست که هیچ گاه حاشیه ها را در متن یک مصلحت بزرگ راه ندهند، با این همه همچنان که اشاره رفت امروز دیگر وقت آن رسیده است که ما با یک روش شناسی و تحلیل جامع بتوانیم از این ظرفیت ها برای بارور کردن فضای تفاهم به ویژه میان نخبگان بهره بگیریم.
پایان پیام/
نظر شما