خبرگزاری شبستان: کانادا را در کشور ما بیشتر به قطعنامه‌هایش علیه جمهوری اسلامی می‌شناسند. کشوری که به نوعی فرزند خوانده ایالات متحده تلقی می‌شود و برای عقب نماندن از پدرخوانده، گاه بی‌گاه قطعنامه‌هایی را علیه ایران به رأی گذاشته و موجبات تصویب آنها را در مجمع عمومی سازمان ملل فراهم ساخته است. قطعنامه‌هایی که همگی صبغه حقوق بشری داشته و به ناحق جمهوری اسلامی را به نقض حقوق بشر در کشور متهم کرده است. این قطعنامه‌های هرچند که ظاهری حقوقی داشتند اما کیست که نداند تنها به دلیل وجود اختلافات سیاسی میان ایران و غرب در مجمع عمومی سازمان ملل متحده به تصویب کشورهای عضو می‌رسیدند.
اما اکنون به نظر می‌رسد که ورق برگشته و کشوری که مدعی حقوق بشر بود و علیه دیگر کشورها قطع نامه حقوق بشری صادر می‌کرد، آشکار به نقض حقوق بشر در خاک خود مبادرت می‌ورزد. مقابله دولت کانادا با تشکل‌های دانشجویی و مطالبات دموکراتیک آنها در کبک مصداق بارز نقض سازمان یافته حقوق بشر تلقی می‌شود که تاکنون هم توسط مجامع حقوق بشری نادیده گرفته شده است. در ماه‌های اخیر دولت استفان هارپر راستگرا، جواب مطالبات دانشجویی را با نیروهای امنیتی داده و بسیاری از دانشجویان معترض را دستگیر و روانه زندان کرده است. در حال حاضر آمارها از آن حکایت دارد که پلیس ضد شورش کبک هزاران دانشجو را در مدت نه چندان زیادی که از اعتراضشان می‌گذرد، دستگیر و زندان‌های این ایالت را مملو از دانشجویان معترض کرده است.
این در حالی است که خواسته‌های دانشجویان هم که در مدت این سه ماه به شدت سرکوب شده نه سیاسی که مطالباتی کاملا صنفی تلقی می‌شود. با این حال مقامات کبک حاضر به پذیرش این خواسته‌ها نیستند. دانشجویان معترض خواستار لغو افزایش شهریه های دانشگاه‌های هستند. دولت محلی کبک اعلام کرده است طی مدت زمان 7 سال شهریه های دانشگاه ها در کبک حدود 80 درصد افزایش خواهد یافت. افزایش شهریه ها قرار است از سپتامبر سال آینده میلادی آغاز شود. این تصمیم خشم دانشجویان کبکی را به همراه داشته است و اعتراضات چند ماهه و در مقابل سرکوب شدید نیروهای امنیتی را سبب شده است. دانشجویان همچنین خواستار لغو قانون موسوم به لایحه 78 هستند. بر اساس این قانون معترضان دست کم باید 8 ساعت قبل از برگزاری هر تظاهراتی پلیس را مطلع کنند و مسیر هر تظاهراتی که در آن بیش از 50 تن حضور دارند را به پلیس اعلام کنند. این قانون نیز اساسا مانع از وقوع هر گونه اعتراض دموکراتیک می‌شود و مجاری موجود برای اعتراض را در این کشور مدعی دموکراسی و حقوق بشر، عملا مسدود می‌کند.
اما این نحوه برخورد با دانشجویان تنها مورد نقض آشکار حقوق بشر در کانادا محسوب نمی‌شود و این کشور پیش ازاین هم مکررا و آشکارا حقوق بشر را نقض کرده است. چندی پیش آشکار شد که دولت کانادا استفاده از شکنجه را برای گرفتن اعتراف از مجرمان امنیتی، رسما آزاد کرده است. اساسا استفان هارپر نخست وزیر محافظه کار کانادا را باید فردی با مختصات نئوکان‌های آمریکا دانست که نئوکانیزم نوینی را در کانادا پایه گذاری کرده و به مانند دوستان آمریکایی خود از به رسمیت شناختن شکنجه و انجام اقدامات ضد انسانی، ابایی ندارد.
تصویب استفاده از شکنجه در این کشور که اتفاقا از مهمترین حامیان منافقین هم محسوب می شود، حتی با اعتراضات نهادها و سازمان‌های مدنی در داخل کانادا مواجه شد و سازمان‌های مذکور این اقدام را مغایر با حقوق بشر دانستند.
نقض حقوق بومیان در کانادا هم یکی دیگر از موارد اقدامات ضد حقوق بشری کانادا محسوب می‌شود موضوعی که حتی دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی هم از وقوع آن ابراز نگرانی کرده است. سخنگوی وزارت خارجه کشورمان چندی پیش با اشاره به بی اعتنایی دولت کانادا نسبت به تعهدات بین المللی این کشور در چارچوب اعلامیه جهانی حقوق بومیان، خواستار انتصاب فوری گزارشگر ویژه به منظور رسیدگی به این وضعیت شد و بررسی اراده این دولت در پایبندی به تعهدات در قبال بومیان را مورد تاکید قرار داد.
اساسا مردم بومی در این کشور به عنوان بخشی از جامعه کانادا با شان و منزلتی نازل، رفاه اجتماعی ضعیف و برخوردار از درمان نامناسب و برنامه های ناقص در بخش بهداشت و سلامت و هم چنین نرخ بالای مرگ و میر نوزادان مواجه هستند و قرائن موجود به روشنی نشان می‌دهد که تبعیضی سازمان یافته در خصوص آنها وجود دارد.
افزون بر این کانادا یکی از کشورهایی بود که در جریان حمله به افغانستان و اشغال این کشور حضور داشت. پس از اشغال هم سربازان این کشور در قالب ناتو دست به اقدامات گسترده ضد انسانی علیه شهروندان افغانستان زدند. اقداماتی مغایر با حقوق بشر که تاکنون توسط مجامع جهانی نادیده گرفته شده است.
اکنون با وجود سرکوب دانشجویان در این کشور، رسمیت داشتن شکنجه، نقض آشکار حقوق بومیان و فجایع گسترده در افغانستان آیا به راستی کانادا می‌تواند منادی حقوق بشر در جهان باشد؟ اگر واقعا معیارهای حقوق بشر دوگانه نیستند، آیا اقدامات غیرانسانی دولت محافظه کار کانادا، مقابله جدی نهادهای حقوق بشری را طلب نمی‌کند؟
پایان پیام/
نظر شما