خبرگزاری شبستان: تا کفر و شرک و نفاق در جهان وجود دارد و ظلم و فریب و جهل و اختلاف در جهان یکّه‌تازی می‌کند، «جهاد فرهنگی» در زندگی بشر ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. «قرآن»، «مسجد» و «عالمان دین» مثلت نجات بشریت از فقر و فساد و بیداد هستند.
قرآن، کتاب جهاد فرهنگی؛
مسجد، مدرسه جهاد فرهنگی؛
و عالمان دین، استادان و فرماندهان جهاد فرهنگی هستند.
اصولاً این مثلث، مثلث نجات بشریت است. قرآن، حبل الله است، عترت و عالمان دین، کشتی نجات بشریت‌اند و مسجد، کشتی نوح امت اسلامی است.
رسول گرامی(ص) فرموده است: روز قیامت سه چیز به شکایت بر می‌خیزند: قرآن، مسجد و عترت. قرآن می‌گوید: پروردگارا! مرا سوزانیدند و پاره پاره کردند. مسجد می‌گوید: بارالها! مرا معطل گذاشتند و تباه کردند. و عترت می‌گوید: خداوندا! ما را کشتند و راندند و آواره کردند. پس برای داوری و حل و فصل شکایت [در روز قیامت] آماده باشید. در این هنگام، خداوند به من می‌فرماید: من شایسته‌ترم که از حق این سه دفاع کنم».1
امام صادق(ع) نیز فرموده است: امام صادق(ع) از رسول اعظم(ص) نقل کرده است: «من کان القرآن حدیثه و المسجد بیته، بنی الله لی بیتاً فی الجنة؛3 کسی که سخنش قرآن و خانه‌اش مسجد باشد، خداوند برای او در بهشت خانه‌ای بنا می‌کند». ارتباط قرآن، مسجد و عالمان دین، پیوندی ناگسستنی و همچون پیوند کتاب، مدرسه و معلم است که مسیر پیشرفت فرهنگی از دل این مثلث‌حیات بخش می‌گذرد.2
مساجد؛ پایگاه مقاومت فرهنگی
تخریب مساجد در جمهوری آذربایجان، آتش زدن مساجد در پاکستان، تخریب مسجد بابری در هندوستان، تخریب و تعطیل مساجد شیعه در عربستان، انفجار مساجد در عراق و...
همه و همه، یک هدف را دنبال می‌کند، و از یک انگیزه شیطانی ریشه می‌گیرد. همه و همه، در پی‌قطع ارتباط انسان و خدایند. حقیقت این است که خدا، بزرگ‌ترین مشکل صهیونیسم و کفر و استکبار جهانی است و چون خدا را نمی‌توانند از نظام آفرینش حذف کنند، به قلع و قمع و تخریب و توهین و تعطیل و رقیب‌تراشی برای آیات الهی، پیامبران الهی، کتب الهی، مساجد الهی، شخصیت‌های الهی و آمران به معروف و ناهیان از منکر می‌اندیشند و هر کجا به گونه‌ای اقدام می‌کنند.
به این آیات قرآنی دقت کنید: (وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللهِ أَنْ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ وَ سَعى فی خَرابِها أُولئِکَ ما کانَ لَهُمْ أَنْ یَدْخُلُوها إِلاّ خائِفینَ لَهُمْ فِی الدّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی اْلآخِرَةِ عَذابٌ عَظیمٌ)؛ 3«و کیست ظالم‌تر از آنکه از یاد خدا در مساجد جلوگیری کند و در تخریب آن بکوشد؟ آنان حق ورود به مساجد جز در حال ترس و وحشت نداشته‌اند. بهره‌ایشان در دنیا، خواری و بی‌آبرویی و در آخرت، عذاب بزرگ است».
امروزه آمریکا و انگلیس و حکومت‌های وابسته و گروهک‌های پروردۀ آنها با همۀ امکانات به جنگ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری با فرهنگ مساجد و عقاید پیامبران و هویت آنان می‌پردازند.
اقداماتی چون برگزاری مسابقه کاریکاتور در توهین به پیامبر بزرگ اسلام، توسط خبرگزاری‌های غربی، انفجار مسجد دیسی در یوسف خیل (ولایت پک‌تیای افغانستان)، انفجار مسجد براثا در بغداد، با 77 شهید و 130 زخمی، انفجار مسجد جامع زاهدان، با 28 شهید و حدود سیصد زخمی، تخریب مساجد صعده، توسط جنگنده‌های آمریکایی و ممنوعیت ساختن مناره برای مساجد در سوئیس نشان از احساس خطر اردوگاه شیطان از بیداری و اتحاد و همکاری فرزندان مساجد دنیای اسلام دارد.
نقش مساجد
مساجد نقاط برگزیدۀ خدای متعال برای هدایت جامعۀ بشری است. مساجد، کانون بیداری، روشن‌فکری و تبادل عواطف و آگاهی در فضای ملکوتی است. مساجد، خانۀ نیایش و عبادت خداست.
مساجد، مؤثرترین پایگاه‌های پیشگیری از جرم و جنایت است. مساجد، پشتوانه محبّت، اخوّت، صلح و همزیستی بشریت است. مساجد، مرکز پرورش پارسایان و دانشوران و مجاهدان تاریخ است.
مساجد، کانون هدایت فرهنگی و تقویت بنیه و توان روحی مجاهدان است. مساجد، کلاس درس ایمان، اخلاق، مهرورزی و همفکری و همکاری است. مساجد، دفاتر تشکل «حزب الله» در سراسر جهان است.
مساجد، در تعالی اخلاقی، تقویت روح عرفانی، و در ارضای حسّ معنویت‌گرایی انسان، نقش نخست را دارد.
مساجد، بهترین سنگر مقاومت فرهنگی، دفاع سیاسی، دفاع از آزادی و استقلال و حقوق محرومان گیتی است.
مساجد، پارلمان‌های بی‌هزینه و پرفایده برای هر منطقه و محله و خیابان و کوچه دنیای اسلام است.
مساجد، دارالقرآن‌های راستین تمام مناطق و محلات بلاد اسلامی است.
مساجد، دارالحدیث‌راستین فرزندان اسلام است.
مساجد، دارالشوری امت اسلامی است.
وظیفه ما در برابر مساجد
مساجد، نقش خویش را تا کنون به خوبی ایفا کرده‌اند ولی آیا ما هم نسبت به مساجد به مسئولیت‌های خویش عمل کرده‌ایم؟
اولین گام در تأسیس جامعه اسلامی، پایهگذاری مسجد است. رسول اعظم(ص) در مدینه در اولین‌روزهای اقامتش دو مسجد قبا و مسجد النبی(ص) را پایهگذاری کرد. حال آیا یکصدم آنچه برای ورزش هزینه مالی و تبلیغاتی می‌کنیم، برای مساجد هزینه کرده‌ایم؟
آیا ورزش که تمام شبکه‌های تلویزیونی در خدمت آن است، بهتر از مساجد ایمان و اخلاق و دانش و بصیرت جامعه را پاسداری کرده است.
به راستی آیا ورزش با مربی و مشاور و بازیکنان خارجی و با هدایت و رهبری جهانی آنان و با بودجه و بیت المال مسلمانان، مشروع است؟
ما وظایفی سنگین ولی ارزشمند و حیات آفرین در زمینه مساجد بر عهده داریم که فهرست‌وار به آن اشاره می‌شود:
1. تربیت امامان جماعت شایسته، چند برابر ائمه جماعات کنونی برای توسعه مساجد کشور و تأمین نیازهای فرهنگی مساجد.
2. ساختن بیش از صدهزار مسجد، که هم اکنون با وجود حدود شصت هزار مسجد، کمبود فضای عبادی و فرهنگی در هر کوچه و خیابان به خوبی محسوس است.
3. مرمت و بازسازی بیش از یک سوم مساجد موجود کشور، که به دلایل گوناگون قابل استفاده مطلوب نیست.
4. تجهیز و تـأمین لوازم ( روشنایی و گرمایشی و سرمایشی و فرش) و امکانات بهره‌برداری بهتر از مساجد.
5. تربیت کادر فرهنگی مورد نیاز مسجد و حمایت از نیروهای داوطلب موجود.
6. نجات و رهایی مساجد از تعدد و تزاحم مدیریت‌های احتمالی.
آری خدمت به مسجد، خدمت به بشریت و خدمت به فرهنگ اسلامی و همکاری با حضرت ابراهیم و اسماعیل8 و مریم مقدس است. امیدواریم، این بازگشت‌عمومی نظام و مردم به سوی مساجد، طلیعه اداره جهان بر اساس توحید و مسجد و عدالت باشد. ان شاء الله.
والسلام.
پی‌نوشت‌ها:
1 . خصال، ج1، ص83.
2 . همان، ص69، بحارالانوار، ج80، ص385، بیروت.
3 . بقره/114.
محمود مهدی پور/فرهنگ کوثر - شماره 82 - تابستان 1389
پایان پیام/
نظر شما