به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر قطب‌الدین صادقی، استاد دانشگاه و نمایشنامه‌نویس در آیین اختتامیه جشن اردیبهشت تئاتر ایران که شامگاه شنبه در مجموعه تئاتر شهر برگزار شد، با اشاره به نامگذاری روز جهانی تئاتر گفت: در هشتمین کنگره جهانی 1948 وقتی دبیر آن زمان به پیشنهاد کشور فنلاند روزی را به عنوان روز جهانی تئاتر پیشنهاد کرد تا الان که 150 کشور به آن پیوستند روز ملی تئاتر در جهان مطرح شده است.
وی با اشاره به اهداف نامگذاری روز جهانی تئاتر، خاطر نشان کرد: آنچه متولیان در این نامگذاری می‌خواستند به آن برسند سه هدف بود، یکی ارتباط، ارتباط به معنی تبادل دانش نظری که همه کشورها باید به آن می‌رسیدند زیرا پس از جنگ نیاز به صلح بود و دومین چیزی که مدنظر آنها بود، همکاری بود، همکاری مدیران با هنرمندان در سطح جهان و نکته سومی که آنها بر آن تأکید داشتند آگاه‌سازی یا حساس‌سازی افکار عمومی بود. آنچه آنها می‌فهمیدند، نقش فرهنگ در توسعه فرهنگ و دیالوگ بود. این سه اصل یک نتیجه‌گیری داشت که بدون آن این نامگذاری بیخود بود و آن هدف برانگیختن فکر و تولید فرهنگ در سراسر جهان بود و تمام این اصول محتوای اصول جهانی تئاتر در دنیا است.
این هنرمند آیینی در ادامه افزود: اردیبهشت تئاتر در کشور باید مصداق این اصول باشد.تبادل اطلاعات در هنر تئاتر بدون همکاری هنرمندان شکل نمی‌گیرد، هنرمندان تئاتر باید همانند یک خانواده واحد با یکدیگر همکاری کنند. این خانواده پراکنده باید یکدیگر را پیدا کنند و مراسمی مثل اردیبهشت تئاتر می‌تواند این موضوع را به خوبی تدوین کند.
به گفته قطب‌الدین صادقی، هنرمندان تئاتر باید با تمام توان و بر اساس این تاریخ پی‌گیرانه دست به خلاقیت بزنند و آنچه را به عنوان انرژی دارند به کار بگیرند صرف‌نظر از تشویق‌ها و تنبیه‌ها.
وی سپس با اشاره به کمبود بودجه تئاتر در کشور یادآور شد: برای رسیدن به تحقق اهداف جهانی تئاتر مسئله بودجه بسیار مهم است، با این تعداد هنرمند در کشور با 18 میلیارد بودجه باید چه کار کرد، چرا باید هنری که مادر همه هنرها است با این کمبود مواجه باشد، با این بودجه می‌شود چه کار کرد.
این استاد دانشگاه تلاش برای خلق فضای تازه، پیوند هنر با خلاقیت، آزادی و تساهل را راه برون‌رفت از این تنگنای هنری برشمرد و گفت: راه دیگر تحقق این اهداف افزایش بودجه است، باید به مجلس پیشنهاد داد. آنچه می‌تواند در همین راستا تأثیرگذار باشد ارایه کار خوب است که مسئولان امر را متوجه می‌کند که به این هنر توجه کنند و اگر کار بد ارایه شود نباید انتظار توجه داشته باشیم. اساس تلاش ما هنرمندان بر اساس تولید عالی به همراه با کیفیت باید باشد.
قطب‌الدین صادقی همچنین با بیان اینکه در عرصه تئاتر بدبختانه عرضه کم است و تقاضا زیاد، گفت: در شهرستان‌ها یکصد هزار نفر هنرمند تئاتر داریم که همه فکر می‌کنند آن یکی حق او را خورده است و فضایی که در آنجا حاکم است دور از شأن تئاتر است، باید کار ما توأم با احترام انجام شود، هیچ‌کس جای هیچ‌کس را نگرفته است.
وی از هنرمندان تئاتر در کشور خواست که شأن تئاتر را حفظ کنند و در تولید آثار باکیفیت و خلاقانه بکوشند.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان‌اش درباره حمید سمندریان که قرار بود در مراسم اردیبهشت تئاتر از وی تجلیل شود، گفت: از من خواستند که در این‌باره مطلبی بگویم، شاید امروز فرصتی برای تقدیر از کسانی است که از گذرگاه عمرشان برای تئاتر کشور استفاده کرده اند، از کسی صحبت می‌کنم که عمرش چراغ راه تئاتر ایران بوده است.
وی سپس افزود: تئاتر جدید دو راه دارد اقتباس و تألیف. در دوره تألیف افرادی کارهای اساسی کردند، کسی که در این راه درست حرکت کرد و ارزش‌هایی را آورد که مبتنی بر تعریف‌های درست بود، حمید سمندریان بود. ایشان در دو عرصه هم در عرصه تدریس و تکنیک بیان بازیگری به دانشجویان آموخت و بعد هم اینها را در عرصه کارگردانی خود با بازیگری‌های پیشرفته و میزانسن‌های خوب در طول تلاش بی‌وقفه چیزی را ساخت که یکی از جریان‌سازترین کارهایی بود که بر اساس اطلاعات هنری دنیا عرضه شده است.
وی خاطرنشان کرد: آنچه باعث شده تشخص آقای سمندریان بهتر به چشم بیاید این است که وی کار سبک نکرد و گزیده‌کار بود، کیفیت‌گرا بود، به نحوی که هر میزانسن وی یک اتفاق بود. در کنار این خصلت انسانی آقای سمندریان نیز حایز اهمیت است، هرگز نشنیدم که وی کار هنری را برای پول و تجاری‌سازی انجام دهد، تعریف‌اش از هنر ارتباط با مردم بود.
پایان پیام/
نظر شما