خبرگزاری شبستان: اسلام نهادی به نام مسجد را ایجاد کرد تا به نیازهای عبادی، آموزشی، سیاسی، نظامی جامعه در اجتماعات محل پاسخ گوید.
مساجد برای مسلمانان وسیله ای شد تا در طول شبانه روز هوشیار باقی بمانند و در طول سال مراقب رفتار اجتماعی باشند و همواره امت را از تهدیدهای برونی و درونی آگاه و در برابر آنها از اسلام و مردم پاسداری کنند و بسان برج مراقبتی منبع دائمی وحدت و محل احیای فرهنگی و مذهبی است که در صورت استفاده از آن در جهت هدف‌های بنیانگذارش نهادی برکت آفرین شود.
مسجد نهادی مردمی است و به مردمی تکیه دارد که در آن مشورت نقش اساسی و بهینه دارد و از این حیث در تاریخ بی سابقه است به سخن دیگر مردمی بودن نهاد مسجد سبب شده است که جنبش های احیای ایمان و حفظ ارزش ها و نشر فضائل همچنین نهضت های آزادی‌بخش غالباً از مساجد آغاز شود و به جریان بیفتد.
مقام معظم رهبری در پیام عمیق و ارزشمندشان در اجلاس نماز که همه ساله برگزار می شود بر اهمیت مسجد و مسجد سازی و معماری و بنای مسجد تاکید داشته اند به گونه ای که در پیامشان به یکی از اجلاس های نماز فرمودند: «پدید آمدن هویتی بنام مسجد نخست در قبا و سپس در مدینه در شمار زیباترین و پرمغزین ابتکارهای اسلام در آغاز تشکیل جامعه اسلامی است.»(1)
نکته اساسی این کار شما این است که شما ابتکار به خرج دادید یعنی تلاش گوناگون اجتماعی و علمی و تحقیقی و هنری و همه را گذاشتید روی موضوع مسجد. چیز جدیدی است این. نکته دوم این است که در موضوعاتی هم که مطرح کردید برای دنبالگیری و تحقیق کردن در آنها هم ابتکارهایی مشاهده می شود. اما من می خواهم روی دو مسئله تکیه کنم. اول، مدیریت مسجد. خب یک مدیریتی است واقعا ، امامت جماعت، پیشنمازی یک مدیریت است.
ما این را همین طور به صورت خودرو خود ما روحانیون و طلبه ها از اول این کار را انجام دادیم؛ هر کس هم یک جور طبق مذاق خودش، مزاج خودش. مرحوم پدر ما، مسجد وارد می شدند، سال های سال ایشان امام جماعت بودند. نه یک کلمه ایشان به کسی حرف می زد. فقط جواب سلام. نه به کسی ایشان نگاه می کرد حتی همین طور آرام وارد می شدند می رفتند توی سجاده، نماز می خواندند می آمدند بیرون. که من خودم که ایشان را دیدم و می دیدم وضع ایشان را، ملاحظه رفتار ایشان موجب شد که بنده وقتی که خودم پیشنماز شدم، اولین کاری که کردم این بود که وقتی وارد مسجد شدم، روی سجاده. پشت به قبله نشستم، جلوی مردم. مردم تعجب کردند که این آقای پیشنماز چه کار دارد! چرا از این طرفی نشسته؟! یعنی رو به مردم کردم. کاری هم نداشتیم. نشستم، منتظر کسی اگر حرفی می خواهد بزند، بزند. نمازم هم که خواندم همان اولین نماز، یا دومین نماز، بلند شدم ایستادم، رو به مردم کردم، و صحبت کردم. یعنی سلایق 180 درجه تفاوت می کرد خب این واقعا یک مدیریت است. چه عیب دارد این فکر بشود رویش، تدوین بشود، آموزش داده بشود، این بسیار فکر نوی است.
مسئله معماری مسجد، مساله دیگری است که مقام معظم رهبری در دیدارهای مختلف بر لزوم بهره گیری از معماری اسلامی و ایرانی بناهای شهری به ویژه مساجد اهمیت آن تاکید داشته اند. ایشان در دیداری که با مسئولان مربوطه در سال 76 داشتند فرمودند: الان، اتاقکی درست می کنند اسمش را می گذارند مسجد. عیبی ندارد، شرعاً هیچ اشکالی ندارد. اما خب چه قدر خوب است که این معماری مسجد همچنانی که در گذشته تاریخ ما وجود داشته، یک معماری شاخصی باشد که در آن نیازها ملاحظه بشود. غرض این است که شما ابتکار به خرج بدهید و دنبال کنید همین کار را. بسیار صحیح است و همین طور هر چه هم می توانید دامنه کار را گسترش بدهید و پیش بروید. (16/6/76)
پی نوشت:
1. نیایش، فضلنامه علمی، تخصصی نماز، شماره 34، چاپ اول، نشر ستاد اقامه نماز، ص13.
پایان پیام/
نظر شما