خبرگزاری شبستان: بی تردید طی یک سال گذشته هیچ مسئله ای به اندازه اعتبارات دولتی در جامعه قرآنی سر و صدا به راه نیانداخته و نتوانسته اینچنین گوی سبقت را از دیگر موضوعات مبتلابه برباید!
اینکه در قانون بودجه سال 89 دستگاه های دولتی مختار به تخصیص حداکثر نیم درصد از بودجه های خود به فعالیت های قرآنی شدند و پس از آن در قانون بودجه سال 90 این اختیار به الزام تبدیل شد، این جوش و خروش را به وجود آورد. تا فعالان قرآنی نیز خوشبین باشند در کنار فعالان عرصه های هنری و ورزشی در اعتبارات مصوب نظام اسلامی که مبنای اصلی خود را از قرآن گرفته نیز سهمی دارند و همین دلگرمی بود که به سرعت طرح های کلان و ملی را تصویب و برای اجرا به دستگاه های عضو شورای توسعه فرهنگ قرآنی ابلاغ کرد. تا بنابر تعبیر فعالان این ساحت مقدس بتوان در سایه این جهش اعتباری، جهشی قرآنی را در ابعاد فردی و اجتماعی زندگی عموم آحاد جامعه رقم زد.
البته عملیاتی شدن این بودجه الزامی نیز خود داستان هزار و یک شب بود... چراکه این اعتبار که به بودجه نیم درصدی شهرت یافته و مصوب سال 90 بود در آغازین روزهای سال 91 عملیاتی شد البته تنها یک پنجم از میزان پیش بینی شده چراکه بنابر آنچه در ابتدای تصویب چنین قانونی مطرح بود تخصیص بالغ بر یک هزار میلیارد تومان بود که در نهایت به 218 میلیارد تومان تقلیل یافت.
اما در واپسین روزهای سال 90 در حالی که عملیاتی شدن بودجه نیم درصدی همچنان به عنوان دغدغه ای جدی مطرح بود طرح مساله ای دیگر ذهن فعالان قرآنی کشور را به خود معطوف کرد و آن درخواست دولت در لایحه پیشنهادی به مجلس برای شراکت عفاف و حجاب و عترت (ع) از بودجه های مصوب قرآنی در سال 91 بود، امری که نه تنها نارضایتی نمایندگان مجلس بلکه اکثر فعالان این ساحت مقدس را درپی داشت، نه برای آنکه این دو عرصه چیزی جدای از آموزه های وحی هستند بلکه نگرانی ها برای آن بود که این آمیختگی حوزه ها مانع عملکرد شفاف شود! چراکه وقتی بودجه ها مختص یک عرصه بود عملیاتی شدن آن یک سال به تعویق افتاد وای به زمانی که دو حوزه دیگر نیز در بهره مندی از این اعتبارات سهیم باشند!
در این میان هم رییس فراکسیون قرآن و عترت (ع) مجلس و هم قائم مقام رییس و دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی از رایزنی برای متقاعد کردن کمیسیون تلفیق به منظور عدم تصویب این پیشنهاد و حفظ استقلال قرآن در بهره مندی از بودجه های دولتی خبر داده بودند.
اما علی رغم تمامی گلایه های مطرح شده از سوی جامعه قرآنی کشور و نیز تلاش هایی که برای این مهم انجام شد نه تنها عفاف و حجاب در بهره مندی از اعتبارات قرآنی حذف نشدند بلکه ناگوارتر از آن مجاز شمرده شدن دولت در اعطای اعتبارات قرآنی در سال 91 است که با رای نمایندگان در صحن علنی رخ داد.
چراکه بنابر مصوبه مجلس شورای اسلامی، طبق بند 17-1: «دولت مجاز است به منظور آموزش، پژوهش، ترویج فرهنگ قرآنی و اهلبیت(ع) و فرهنگ عفاف و حجاب و توسعه فعالیتهای قرآنی، نیمدرصد از سقف بودجه مصوب هر یک از دستگاههای ملی و استانی به استثنای بودجه هزینهای و هزینههای مستقیم تولید شرکتهای دولتی را کسر و به ردیف 550000-46 اضافه نماید.
البته بنابر گفته لاله افتخاری، رییس فراکسیون قرآن و عترت (ع) مجلس، سهم پیش بینی شده برای عفاف و حجاب 15 میلیارد تومان و برای فعالیت های قرآنی نزدیک به 400 میلیارد تومان است.
وی همچنین ناآگاهی برخی از نمایندگان نسبت به حساسیت فعالیت های قرآنی، مخالفت های کمیسیون تلفیق و محدودیت اعتبارات دولتی به حوزه های خاص را دلایل اتخاذ چنین رای در صحن علنی مجلس می داند.
حال دیگر حضور شریک در بهره مندی از اعتبارات قرآنی نیست که فعالان این عرصه را نگران می کند بلکه وجود قید مجاز و نبود هیچگونه الزامی در اعطای بودجه های دولتی است که ممکن است اجرای کلان طرح ها مصوب را در نیمه راه متوقف کند.
سال 90 که قید الزام همراه با اعتبارات قرآنی بود بعد از یک سال تاخیر و با کاهش پنج برابری عملیاتی شد، حال که هیچگونه الزامی در اعطای این بودجه وجود ندارد معلوم نیست که سرنوشت فعالیت های قرآنی و زمان واگذاری آن کی خواهد بود؟ شاید هم واگذاری اعتبارات دولتی به این عرصه تنها تجربه ای بود که قرار است در تاریخ ثبت شود و حلاوت و شیرینی آن دیگر تکرارپذیر نیست.
به هر حال امید است که این تجربه شیرین که شور و هیجان در میان فعالان قرآنی ایجاد کرده به خاطره ای تکرارناشدنی تبدیل نشود چراکه برخی اتفاقات تنها با تکرار اند که شیرینی خود را حفظ می کنند وگرنه به یاد آوردن آنها با حسرت توام می شود...
پایان پیام/
نظر شما