دودی که از بوستان های بدون دخانیات بلند می شود !

به گزارش خبرگزاری شبستان،"هر منطقه دارای یک بوستان بدون دخانیات می‌شود" این صحبت مدیر کل سلامت شهرداری تهران در اوایل سال 90 است و با نگاهی کوتاه به اخبار مناطق مختلف شهرذاری این نکته به راحتی قابل فهم است که هر روز شاهد پیوستن یکی از بوستان های شهرتهران به جرگه بوستان های بدون دخانیات باشیم اما...

اما بوستان بدون دخانیات یعنی چه و تفاوت آن با دیگر بوستان ها در چیست؟ با انتخاب بوستان‌های بدون دخانیات اقداماتی همچون نصب پلاکارد و تبلیغات محیطی صورت می گیرد تا آمادگی ذهنی و زمینه سازی برای ترک دخانیات صورت گیرد همچنین، در بوستان های بدون دخانیات، آموزش های لازم به عوامل اجرایی و کارگران داده شده است تا مصرف مواد دخانی کاهش پیدا کند.

بر این اساس راه اندازی کلینیک های ترک سیگار در مناطق، از اجرایی شدن طرح بوستان بدون دخانیات در تمامی مناطق شهر تهران در سال 90 بوده است.

از این رو هر روز بوستان های کوچک و بزرگ تهران نام بوستان بدون دخانیات را به خود گرفتند و دریغ که این عنوان فقط به یک ژست مسولان شهری برای تعداد بوستان های هر منطقه تبدیل شد.
 

اما حال با نگاهی گذرا به بوستان های بدون دخانیات و فاقد این عنوان تنها تفاوت بین این دو، تابلو تبلیغاتی سر در  بوستان بدون دخانیات است و دیگر هیچ!
 

بوستان هایی که فقط این نام را یدک می کشند و تفاوت چندانی با بوستانهای دیگر ندارند و هنوز بوی دود قلیان که مشام چندین و چند مراجعه کننده دیگر که برای فرار از دود و دم پایتخت به گوشه ای دنج و لطیف پناه آورده اند را آزار می دهد.

یکی از این بوستان ها، بوستان بزرگ ولایت است که در هر گوشه از آن نوجوان و جوانی در حال پک زدن به قلیان های کوچک و بزرگی است که هزاران مضرات خود را با لذت وارد جسم آن ها می کند و انگار چراغ های قرمز نور ندارند یا اینکه کسی نمی خواهد آن را ببیند.
 

بوستان های کوچک و بزرگی که اگر در آن ها چند دقیقه ای قدم بزنید بوی دود قلیان های چاق شده بیشتر از بوی گل و سبزه به مشام می رسد.
 

قلیان هایی که روزی عادت پیرمردها بود و امروز تفریح جوانان گشته و با توجیحاتی چون "سیگار که نیست"و"ضرر نداره تفریحیه"و "اعتیاد آورنیست و یه سرگرمیه" وارد محافل جوانان شد و امروز به این نقطه رسید که آنقدر در بین جوانان جای گرفته که اعمال قانون های مختلف هم از حذف آن ناتوان ماند و کنار کشید.

هفته دخانیات هم بهانه ایست تا در مدت هفت روز برنامه هایی بصورت نمادین برگزار شود و مشاوره های مقطعی که در بعضی از مناطق انجام می شود و سیگار را از دست افراد سیگاری گرفته و به جای آن گلی به افراد هدیه شود محدود می شود .

آیا وقت آن نرسیده است که به جای انجام کارهای بنیادی به برنامه های نمادین بسنده نکنیم؟

پایان پیام/