خبرگزاری شبستان: پیروزی فرانسوا اولاند سوسیالیست در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه اتفاقی بسیار مهم بود که می‌تواند به نقطه عطفی در سیاست خارجی سرزمین ناپلئون بدل شود. از هم اکنون می‌توان تغییرات به وجود آمده در الیزه را تا حد زیادی مشاهده کرد. شاید مهمترین مؤلفه این تغییرات را بتوان تقابل اولاند با مرکل، صدر اعظم آلمان دانست که سبب شده رابطه گرم پاریس و برلین در دوران سارکوزی از رونق بیافتد و جای خود را به شک و تردیدی بدهد که ناشی از ابهامات موجود در سیاست خارجی آینده الیزه است. با این حال از هم اکنون می‌توان حدس زد که سیاست خارجی اولاند در همراهی با مرکل نخواهد بود و وی زیر بار طرح‌های ریاضت اقتصادی در اروپا نخواهد رفت. موضوعی که وجه افتراق وی با صدر اعظم آلمان محسوب می‌شود و از هم اکنون اعضای یورو را نگران کرده است. چرا که مشخص نیست کشمکش این دو قدرت برتر اقتصادی اروپا، کار اتحادیه سبز را به کجا بکشاند.
این موضوعی است که نگرانی‌های ایالات متحده را هم سبب شده است و آنها هم تصور نمی‌کنند که بتوانند مانند دوران سارکوزی از فرانسوی‌ها سواری بگیرند و از آنها برای دست یافتن به منافع ملی خود استفاده کنند. به واقع به نظر می‌رسد که اولاند در صدد احیای گلیسم در سیاست خارجی فرانسه است که بر استقلال همه جانبه این کشور در عرصه سیاست خارجی از قدرت‌های بزرگ تأکید دارد.
اما اینها تنها نشانه‌های تغییر در الیزه محسوب نمی‌شوند و قرائنی وجود دارد که سیاست خاورمیانه‌ای پاریس هم در آستانه تغیراتی جدی قرار دارد. در خاورمیانه هم این احتمال وجود دارد که شاهد بیشترین تغییرات در مناسبات تهران و پاریس باشیم و رابطه دو کشور که در زمان سارکوزی به غایت سرد بود، با آمدن اولاند گرم شود و یخ موجود در روابط ایران و فرانسه با حضور اولاند سوسیالیست در الیزه آب شود.
بی‌تردید سفر سه روزه "میشل روکار" نخست وزیر سابق و سوسیالیست فرانسه که اتفاقا از دوستان نزدیک فرانسوا و اولاند هم محسوب می‌شود، به تهران، این احتمال را افزایش داده است و سبب شده که ناظران و تحلیلگران سیاسی با خوش بینی بیشتری مناسبات دو کشور را رصد کنند. هرچند که این سفر در محافل داخلی فرانسه هم سر و صدای زیادی به پا کرد و انتقاد احزاب دست راستی از اولاند را به دنبال داشت اما کسی نمی‌تواند در خصوص اهمیت منحصر به فرد آن واقع بین نباشد.
اساسا میشل روکار که سه روز میهمان مقامات ایرانی بود، زمانی نخست وزیر فرانسوا میتران رئیس جمهور اسبق فرانسه محسوب می‌شد و هنوز هم از افراد متنفذ در حزب سوسیالیست این کشور شناخته می‌شود و نظرات وی چه در حوزه سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی، بسیار خریدار دارد.
در شرایطی هم که بسیاری تلاش کردند سفر روکار به تهران و مذاکره وی را با سران دستگاه دیپلماسی کشور بی‌اهمیت جلوه دهند، اما نمی‌توان از تأثیرگذاری سفر این مقام ارشد فرانسوی چشم پوشی کرد. به واقع دیدار روکار از ایران با هدف تقویت روابط پاریس - تهران انجام گرفت که در زمان ریاست جمهوری نیکلا سارکوزی، به شدت تیره شد.
میشل روکار که پیش از رسیدن به سمت نخست وزیری و در دولت اول میتران، وزیر توسعه مناطق و وزیر برنامه ریزی فرانسه بود، با مذاکره کنندگان هسته‌ای ایران و دبیر شورای عالی امنیت ملی هم دیدار کرد. دیداری که در آستانه نشست بغداد و مذاکرات ایران با 1+5 اهمیتی مضاعف داشت. خصوصا که روکار هم در جریان دیدار با مقامات ایرانی به فتوای مقام معظم رهبری در خصوص حرمت استفاده و ساخت سلاح هسته‌ای اشاره کرد. فتوایی که پیام آن هر چند بسیار دیر اما بالاخره توسط طرف دیگر مذاکره دریافت شده و به عاملی بسیار مهم در اعتماد سازی از جانب جمهوری اسلامی بدل شده است.
بی‌تردید این دیدار و مواضع روکار می‌تواند حداقل این پیام را به دنبال داشته باشد که فرانسه در جریان مذاکرات با جمهوری اسلامی تا حد زیادی نظرات پیشین خود درخصوص برنامه هسته‌ای ایران را، تلطیف و تعدیل خواهد کرد. چرخشی که علاوه بر تقویت موضع ایران در جریان مذاکرات، طرف مقابل را هم در موضع ضعف قرار می‌دهد.
به واقع مذاکرات ایران با 1+5 که همزمان با بحران‌های مختلف در اروپا و آمریکا شده است، احتمالا غرب را به کرنش در مقابل ایران وادار خواهد کرد. در حال حاضر سران اروپا حال و روز خوشی ندارند. سارکوزی که با الیزه خداحافظی کرد، مرکل هم در انتخابات شوراها شکست سنگینی را پذیرا شد و کامرون هم در انتخابات محلی نتوانست آرای مردم را کسب کند. همه این رخدادها حاوی پیام مهمی برای سران غرب است. ملت‌ها به خوبی نشان داده‌اند که از سیاست‌های سران خود چه در ابعاد داخلی و چه خارجی ناراضی هستند و تغییر این سیاست‌ها را خواهنند. مطالبه‌ای که سران غرب را در آچمز قرار داده است. آنها باید یا به تغییر سیاست‌های خود تن بدهند یا عطای ماندن در قدرت را به لقای آن ببخشند و قدرت را به رقبا واگذار کنند. مجموع این عوامل فرصت خوبی را برای سران دستگاه دیپلماسی و مذاکره کنندگان هسته‌ای فراهم ساخته است که با مغتنم شمردن آن می‌توانند حق مسلم ملت ایران در استفاده از فناوری صلح آمیز هسته‌ای را در جهان تثبیت کنند.
پایان پیام/
نظر شما