خبرگزاری شبستان: همان‌طور که مشخص است تقلید یکی از راه‌های یادگیری است و به طور محض در قرائت قرآن قاری‌ای که سبک خود را بدون اکتساب از قاریان دیگر ارایه داده، وجود ندارد زیرا انسان برای خواندن جزیی‌ترین الحان نیازمند استماع است و ممکن نیست بدون شنیدن، نغمه‌ای را بخواند.
نکته مهم این است که تقلید کاری نیست که اختصاصا برای قاریان ایرانی وجود داشته باشد بلکه با مختصر تحقیق و پژوهشی می‌توان دریافت که اکثر قاریان بزرگ جهان اسلام، از قاریان بزرگ کشور مصر گرفته تا دیگر کشورهای اسلامی و عربی در بدون امر فراگیری هنر قرائت قرآن کار خود را با تقلید از قاریان پیش از خود آغاز نموده و سال‌ها از آنها تقلید کرده‌اند.
به عنوان نمونه شیخ ابوالعینین شعیشع، شیخ کامل یوسف بهتیمی و استاد محمود علی البنا و بسیاری دیگر از قاریان مصری از مرحوم محمد رفعت تقلید می‌کردند. برخی دیگر از قاریان مصری مقلد مرحوم مصطفی اسماعیل بودند که از این میان می‌توان به شیخ راغب مصطفی غلوش، شیخ احمد انعینع، شیخ عوضین مغربی، شیخ عبدالعزیز حصان، شیخ شحات انور اشاره کرد.
برخی از قرای مشهور مصر از استاد منشاوی تقلید می‌کردند، همچون استاد احمد الرزیقی که در تلاوت خود از سبک مرحوم منشاوی بهره می‌برد.
نکته جالب اینجاست که برخی از همین قاریان مصری نه تنها مقلد بوده‌اند بلکه بر سبک تقلیدی خود تا پایان عمر باقی ماندند.
انواع تقلید در قرائت قرآن
تقلید بر اساس سبک قاری الگو
در این نوع تقلید قاری سعی می‌کند تنها لحن تلاوت را حفظ کند و به طور دقیق آن را اجرا نماید یعنی به گونه‌ای اجرای آهنگ‌های پیاده شده بر آیات را آموزش می‌بیند.
تقلید بر اساس تجانس صوتی با قاری الگو
این نوع تقلید که اغلب به افرادی که توانایی صوتی آنان شبیه به استادی است پیشنهاد می‌شود و فرد باید در چگونگی تولید صوت قاری الگو را آموزش ببیند.
تقلید مرکب
در این نوع تقلید فرد برای رشد مطلوب و ارتقا به سطوح بالاتر و با توجه به نزدیکی صوتی به قاریان الگو می‌تواند همزمان از چند قاری تقلید نماید.
تقلید عبارت است از اجرای بدون کم و کاست اجزای موجود در یک الگو، لذا در حال حاضر به نظر می‌رسد با وجود فقدان قاریان اصیل و بزرگ مصری تقلید برای قاریان شایسته‌ترین کار باشد زیرا امر تقلید در نوع خود یک هنر بوده و قابل تقدیر است.
پایان پیام/
نظر شما