به گزارش خبرنگار شبستان از بیست و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران،نشست (روابط فرهنگی ایران و هند)، روز جمعه، 22 اردیبهشت ماه، در محل سرای اهل قلم با حضور ( دی پی سری واستوا)، سفیر هندوستان، (محمدعلی موذنی‌پور)، استاد دانشگاه تهران، (عبدالمجید اسکندری)، استاد دانشگاه تهران، (فرزانه اعظم‌لطفی)، استادیار گروه زبان و ادبیات اردو دانشگاه تهران، ( تورج شیرآلی‌لو)، خبرنگار در هندوستان و (بیژن رضاوالا)، مجری و مترجم این برنامه، برگزار شد.
در ابتدای این نشست اعظم‌لطفی به بیان مشترکات فرهنگی ایران و هند به‌ویژه در بخش ادبیات پرداخت و گفت: در تاریخ ثابت شده است مشترکات شعری و ادبی ما با کشور هند بسیار است و در قدیم خراسان بزرگ پل مشترک میان این دو کشور محسوب می‌شده است.
وی اضافه کرد: شاعرانی چون صائب تبریزی و کریم کاشانی از جمله کسانی بودند که با فرهنگ و ادب هند تعاملات بسیاری داشته‌اند و در اشعارشان این نکته مشهود است.
در ادامه این نشست، شیرآلی‌لو به روابط فرهنگی ایران و هند و به‌ویژه روابط رسانه‌ای این دو کشور پرداخت و گفت: روابط رسانه‌ای که می‌تواند مبنایی برای بهبود روابط فرهنگی ایران و هندوستان باشد ریشه تاریخی دارد. راه ابریشم نشانه این ارتباط بوده است. البته ما می‌توانیم این رابطه رسانه‌ای را نسبت به قبل گسترش دهیم و باعث ارتباط بهتر فرهنگی میان دو کشور شویم.
اسکندری هم به‌عنوان دیگر سخنران این نشست روابط فرهنگی و دانشگاهی میان ایران و هند را بسیار عمیق خواند و گفت: روابط فرهنگی و دانشگاهی این دو کشور ریشه در تاریخ باستان دارد؛ حتی نیاکان ما با مشترکات زبانی و قومی در هزاره‌های پیش از میلاد پیوند عمیقی با یکدیگر برقرار کرده‌اند که آثار آن تاکنون هم پایدار بوده اند.
وی ادامه داد: آثار این ارتباط در هنرهایی چون موسیقی، ادبیات و به‌ویژه معماری دیده می‌شوند. معماری بنای تاج محل گواه این مطلب است.
سفیر هندوستان در ادامه این برنامه به تشابهات میان دو کشور ایران و هند اشاره کرد و گفت: این تشابهات از بس فراوانند، احساس می‌شود این دو کشور یکی اند و تفاوتی میان آنها دیده نمی‌شود. یکی از نمودهای این تشابهات ریشه زبان فارسی و ریشه زبان سانسکریت است که به یک مبنا برمی‌گردد.
دی پی سری واستوا اضافه کرد: حتی در بخش‌هایی از هندوستان مرثیه‌هایی برای امام حسین (ع) و اهل بیت انجام می‌گیرد و این‌ها نشان از عمق روابط فرهنگی میان ایران و هند دارند. علاوه بر این‌ها معماری هندوستان هم بسیار از ایران الهام گرفته است. در چند سفری که به اصفهان داشته‌ام به این اشتراکات فرهنگی بیش از پیش پی برده‌ام.
وی ادامه داد: سفالگری، آهنگری، شاعری، فن سخن و ... از دیگر فصل‌های مشترک این دو کشور به حساب می‌آیند. هندی‌ها بسیار با شعر ایران آشنا هستند و کتاب شاهنامه فردوسی و کتاب‌های حافظ و سعدی را می‌شناسند. البته در زمینه موسیقی هم این هماهنگی‌ها وجود دارد. برای نمونه ساز «سی‌تار» که هندی است از روی ساز ایرانی «سه‌تار» ساخته شده است.
محمدعلی موذنی به عنوان آخرین سخنران این نشست به نسخه‌های فارسی و منابع مرجع فارسی موجود در کتابخانه‌های هند اشاره کرد و گفت: این هم یکی دیگر از نشانه‌های ارتباط عمیق فرهنگی میان کشور ما و کشور هندوستان است.
وی همچنین به مشترکات واژه‌ای ایران و هند هم اشاره کرد و برای نمونه، واژه «زندگی» را مثال زد و گفت: این واژه در زبان سانسکریت هم ریشه دارد و واژه‌های بسیار دیگری هم در هر دو زبان مشترک هستند که این هم یکی دیگر از دلایل ادعای ارتباط این دو کشور است.
در پایان این نشست، رضاوالا مجری این برنامه به نکته‌ای انحصاری درباره واحد پولی کشور هند اشاره کرد و گفت: روپیه تنها واحد پولی دنیاست که روی آن به 17 زبان محلی هندوستان مندرجات و ارقام درج شده است و از این نظر در دنیا بی‌نظیر است و این زندگی مسالمت‌آمیز هندی‌ها با عقاید بسیار متفاوت را در کنار هم می‌رساند.
پایان پیام/
نظر شما