به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر حسین معصومی همدانی، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف و نیز مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی در نشست گفت‌وگوی تاریخی و تمدنی ایران و ترکیه تأکید کرد: ایران و ترکیه با توجه به سابقه دیرینه تاریخی و فرهنگی باید برای شناخت یکدیگر همدیگر را در آینه خود ببینند نه در آینه غرب.
دکتر شریف در ابتدای سخنرانی خود در آشکارکردن تفاوت بین واژه‌های مذاکره و گفت‌وگو هر یک از این سه واژه را تعریف کرد و ابراز داشت: بحث نوعی ارتباط عقلی بین دو نفر است که هدف خاصی را دنبال می‌کنند که در آن به دنبال آنچه که حقیقت است با ابزاری چون استدلال و مشاهده می‌باشیم اما مذاکره هدف رسیدن به مصالحه را دنبال می‌کند و هر یک بنا بر مصلحت‌های عملی باید نظر دیگری را بپذیرد اما گفت‌وگو با هر دوی اینها فرق می‌کند و در آن در طی رسیدن به توافق و سازش نیز هدف نهایی گفت‌وگو اعلام موضع و شناخت دیگری است. گفت‌وگو با ابزارهای متفاوتی پیش می‌رود و فرآیند بسیار طولانی دارد و ارتباط در گفت‌وگو باید در چهارچوبی که شایسته‌اش است، قرار بگیرد.
به گفته وی، همواره گفت‌وگوی تمدن‌ها وجود داشته و حتی جنگ‌ها هم تمدن و فرهنگ‌ها را بهم معرفی کرده‌اند.
دکتر همدانی ادامه داد: اروپا و غرب همواره از تمدن به عنوان ابزاری برای استعمار استفاده می‌کرده است که در ادبیات آنها این امر کاملا ملموس است.
دکتر همدانی ادامه داد: تمدن ایران و ترکیه هر دو از دیرپاترین تمدن‌های جهان هستند. هم‌اکنون دو ملت و دولت ایران و ترکیه از تلاشی دو تمدن به وجود آمده‌اند. هر یک از دو قرن گذشته در پروسه دولت‌سازی قرار دارند. وقتی از تمدن ایرانی و ترکیه صحبت می‌کنیم یک فاصله میان واقعیت ژئوپولوتیک ایران و ترکیه با مفهوم تمدن وجود دارد اما اگر ما خود را دولت و ملت جدید معرفی می‌کنیم باید به خاطر داشته باشیم که هویت ما آمیخته از تمدن گذشته ما در ترکیه و ایران است.
وی اظهار داشت: ترکیه جدید ریشه‌اش در آسیای مرکزی است و وارث امپراطوری بیزانس هست. در پیدایش هویت نوین ایران و ترکیه نفوذ دو تمدن بسیار مهم بوده و ما لایه‌هایی را از هم گرفته‌ایم که در درازمدت به نقش روابط سیاسی و اقتصادی دو کشور خواهد بود. در هر دوره‌ای یک تمدن قالب وجود دارد و متأسفانه امروزه تمدن غربی قالب است، در حالی که ایران و ترکیه پیش از این ارتباط تمدنی مستقیم داشته‌اند اما امروز از ورای اروپا یکدیگر را شناسایی می‌کنند و باید این رابطه را به همان شکل افقی و مستقیم برگردانند و اروپایی را که با آن رابطه عمودی داریم، کنار بگذارند و این مستلزم آن است که هر دو ملت در شناخت زبان و تاریخ یکدیگر کوشاتر باشند و این را از طریق ترجمه آثار هر یک از کشورها ممکن می‌سازد.
پایان پیام/
نظر شما