خبرگزاری شبستان، بحث و مجادله درباره خشونت و پیگیری اخبار خشونت بار و ساخت سریالهای طولانی از این دست ماجراها در رسانه های آمریکایی به مدت زمانی دور بر می گردد.
زمانی که کوچکترین جنایت و عمل تروریستی در هر گوشه دور افتاده دنیا از زیر نظر رسانه های آمریکایی جا نمانده و در تیتر تمام اخبار برجسته می شود ساخت تصاویر مشابه از هر نوع کشتار و جنایتی حرفه طراحان اخبار می شود.
یک تحلیلگر آمریکایی مخالف این سیاست در این باره اعتراف کرد: هر بیگانه ای که برای نخستین بار رادیوی آمریکا را روشن کند در کنار همه اخبار در هر ساعت از روز خبر خشونت آمیزی را از هر کجای دنیا خواهد شنید.
در این جا برای اثبات این حقیقت مصداق هایی را از اخبار و تحلیل های متفاوت رسانه های آمریکایی می آوریم:
روزنامه واشنگتن پست، 31 دسامبر 2010، دیوید برادر جنگ علیه ایران را که همچون یک تهدید سیاسی و اقتصادی محسوب می شود این گونه تفسیر کرد:
« با حمایت همه جانبه جمهوری خواهان برای برخاستن در مقابل تمایلات ایران برای رسیدن به قدرت خطرناک هسته ای پیش بینی می شود سالهای خوبی از جنگ علیه روحانیون ایرانی را در سالهای 2011 و 2012 شاهد باشیم. این مسئله کمک می کند تا اتحاد دموکرات ها و جمهوری خواهان شکل گرفته و اقتصاد آمریکا بهبود یابد.
باید خاطر نشان کرد برافروزی جنگ خواست قلبی اوباما نیست بلکه از آنجایی که ایران به عنوان بزرگترین تهدید قرن حاضر برای آمریکا محسوب می شود جنگ علیه این کشور ضروری است »
نیویورک تایمز،14 ژانویه 2009، توماس فریدمن کشتار مردم غیر نظامی را یک تاکتیک جنگی توصیف کرد:
« سیاست رژیم صهیونیستی برای نابودی حزب الله حمله مستقیم به آن و کشتار مردم لبنان است که در رابطه تنگاتنگ با حزب الله هستند و این گونه اعمال فشار حزب الله را فلج می کند.
این نوع کشتار زیبا نیست اما منطقی است و برای جلوگیری از قدرت نظامی حزب الله باید به مردم لبنان و خانوداه نظامیان فشار آورد تا این جنبش را تضعیف کرد»
شبکه ای بی سی،تد کوپل در تاریخ دوم سپتامبر 2010 :
« آمریکا باید حملات مختلف فرضی ای را علیه ایران طراحی کند و اگر این کار را نکند در صورت شکست در مقابل ایران کاخ سفید مسئول پاسخگویی است.
اگر رژیم صهیونیستی،عربستان سعودی و مصر قربانی سلاح های اتمی ایران باشند،ایران باید بداند که آمریکا دیگر دنبال واسطه نخواهد گشت و خود وارد عمل شده و از هم پیمانانش دفاع می کند.»
کانال جدید فاکس نیوز ،26 مارس 2003، بیل اریلی،بمباران بغداد با چهارو نیم میلیون جمعیت را پیشنهاد می کند:
« ظرف 48 ساعت با بمباران کامل شهر بغداد با چهار و نیم میلیون جمعیت شهر را با خام یکسان می کنیم و ظرف تنها دو روز پیروز جنگ خواهیم بود... بغداد را با خاک یکسان می کنیم و تمام نظامیان تروریستی که در هر کجا پنهان شده اند،نابود می شوند... به همین راحتی جنگ را دو روزه می بریم...»
همین مجری خشونت پرست در تاریخ 17 ژانویه 2009 از واشنگتن می خواهد تا زیر ساخت های افغانستان همچون، فرودگاهها،نیروگاههای برق،آب و جاده ها را بمباران کند و خیال خود را برای سرنگونی طالبان راحت کند.
« افغانستان کشور پیش پا افتاده ای است و جمعیت بی سواد آن ارزش این همه دردسر را ندارند.هر ملتی مسئول جنایات جنایتکارانش است، آلمانی ها مسئول هیتلر و افغان ها مسئول طالبان هستند اگر آنها در برابر طالبان ناییستند باید از گرسنگی بمیرند.»
واشنگتن پست،چهارم اکتبر 1999، کروتمر بمباران صربستان را تبریک می گوید:
« مرحبا به ناتو که توانست نیروگاههای برق،رادیو و تلویزیون و فرودگاههای صرب را با خاک یکسان کند»
این ها مثال های کوچکی از دریای مرگ رسانه های آمریکایی است که مخاطبان خود را با خود به کام مرگ، خشونت و نفرت می کشاند.
تلقین چنین تفکری به طور ناخواسته در ذهن مخاطب بی آنکه از آن آگاه باشد صورت می گیرد و خشونت را قرین کارهای روزانه او می کند.
در بخش عمده ای از این سیاست این گونه تعریف شده که خشونت های دولت آمریکا علیه اقلیت مظلوم کشورهای توسعه نیافته کاملا منطقی و توجیه پذیر و بر پایه دلایل عقلانی است.
این شکل از خبر رسانی مقلد پیروی از خشونت است و حقوق انسانی و دفاع از آن جایی برای ابراز ندارد و این شیوه را تلقین می کند که آری خشم پذیرفتنی است.
روزنامه های نیویورک تایمز، واشنگتن پست و شبکه ای بی سی بیش از سایرین در زمینه متخصص هستند و ربودن اخبار خشونت بار از چنگال هم رسم دیرینه این رسانه ها است.
در همین راستا، این شبکه ها با وصل شدن به ارتش آمریکا و ناتو منابع تغذیه خشونت خود را همواره تقویت می کنند و با دریافت هر خبر خشونت بار روز خود را با شادی به شب می رسانند.
به گزارش کامن دریمز، مجریان اخبارهای آمریکایی پیش از اجرا بایستی تلفظ و ادای کلمات خشونت بار را چندین بار تمرین کنند تا با یافتن بهترین ژست ممکن رعب و وحشت را در ذهن مخاطب چیره کنند.
جالب است بدانیم در صورت کمبود اخبار خشونت بار، کار به ساخت برنامه های تحلیل برنامه های جنگی آینده آمریکا می کشد و حمله کاخ سفید به کشورهایی چون ایران مورد تجزیه و تحلیل کارشناسان کار کشته این مرتبه از خبرها قرار می گیرد.و کشاندن مخاطب به سالها جنگی که معلوم نیست از کجا سر گرفته است رسم شبانه رسانه های آمریکایی می شود و بیننده خود را هر شب در مقابل تلویزیون و دنبال کردن برنامه جنگی خشوت بار می یابد.
بررسی تمام برنامه ها، پروژه های جنگی در حال انجام آمریکا در کشورهای مختلف از جمله سوژه های دیگر این دست برنامه ها است و بررسی هر یک از آنها از جوانب مختلف به گونه ای رسم شده است که فرماندهان جنگی را ملزم به داشتن گوشه چشمی به آن می کند تا در انجام برنامه های خود از آنها کمک بگیرد.
گفتنی است، جنگ عراق پیش از آنکه طراحی و عملی شود به حمایت همین شگرد تقویت شد و مردم آمریکا مدت ها پیش از حمله آمریکا به عراق باور داشتند که این جنگ،راهی اجتناب ناپذیر است و باید در کوتاهترین زمان ممکن عملی شود.
نظر شما