دانشجویان جهادگر؛ الگوی اخلاص و عمل

خبرگزاری شبستان//قم

شاید در نگاه اول کمی عجیب باشد و به همان میزان نیز قبول آن سخت و دشوار... به جای آن که شال و کلاه کنند، بروند رامسر، نوشهر و کلاردشت، خلاصه به قول خودمان، خوش بگذرانند، عازم محروم ترین مناطق کشور می شوند؛ برایشان هم فرقی نمی کند که این منطقه کرمان و سیستان و بلوچستان باشد یا ایلام و خوزستان و یا هر جای دیگری از این پهنه مقدس؛ چه آنکه قصد، خدمت است و کسب رضایت حضرت حق، انشاالله.

دانشجویان جهادگر که در قالب اردوهای جهادی عازم محروم ترین مناطق کشور می شوند، به دور از هر تعارف و شعاری، ایثارگران واقعی عرصه علم و عمل مخلصانه هستند؛ کسانی که رنج ظاهری کار سخت در گرمای طاقت فرسا را به جان می خرند تا بلکه در کاری خدایی سهیم بوده و نقشی ولو اندک در سازندگی کشور داشته باشند.

واقعیت امر آن است که از برکات اقدام انقلابی تشکیل گروه های جهاد سازندگی به ویژه در حوزه فعالان دانشجویی که از سال 58 در پهنه ایران اسلامی آغاز شد تا به امروز می توان ساعت ها به ایراد سخن پرداخت و کتاب ها و مقاله های بی شمار در این باره به زیور طبع آراست. هر چند که این همه نیز در قیاس با جهاد خالصانه مجاهدان جوان خدا ناچیز است و نارس!

بی شک فعالیت جهادی دانشجویان در طول این سال ها توام با برکات و دستاوردهای بسیاری بوده است به گونه ای که بنا بر گفته معاون سازندگی و کارآمد سازی بسیج دانشجویی تنها در سال گذشته، بالغ بر یک هزار و 200 گروه جهادی در 31 استان تشکیل و به مناطق محروم اعزام شدند که در همین مدت دست کم یک میلیون و صد هزار نفر روز کار جهادی انجام گرفته است.

بنا بر گفته همین مقام مسئول، هم اکنون گروه‌های جهادی در بیشتر دانشگاه‌های کشور فعال شده اند.

نکته قابل توجه در این باره این است که وقتی جوانانی چنین بی ادعا به دورترین و محروم ترین مناطق این مرز و بوم رهسپار می شوند و در این مناطق بیل و کلنگ به دست می گیرند، این کار مخلصانه آن ها برای ثمردهی بهتر و بیشتر، بی شک نیازمند حمایتی دو چندان است.

ذکر این نکته واقعا دردآور است که می بینیم متاسفانه در کشور برای برخی شوراهای غیر ضروری و نیز برگزاری همایش هایی پرخرج و کم بهره، میلیاردها تومان بودجه به راحتی جابه جا می شود اما اردوهای جهادی از اقل امکانات نیز بی بهره است.

البته بسیج در حد توان خود از بحث حمایت از این اردوها غافل نبوده است اما طبعا بودجه و امکانات این سازمان نیز محدود است و کارهای نشده بسیار!
 

پایان پیام/