به گزارش خبرگزاری شبستان، اندیشکده «یوروپین ریفورم» در مقاله‌ای به قلم «ادوارد بورک» می‌نویسد: هیاهوی اخیر در موضوع بستن سفارت ایرلند در واتیکان هر گونه بحث در مورد بستن سایر سفارتخانه‌ها را، از جمله سفارت ایرلند در تهران، تحت‌الشعاع قرار داد.
ایران همواره با دیده تحسین به ایرلند می‌نگرد
«ایمون گیلمور»، وزیر امور خارجه ایرلند بستن سفارت ایرلند در ایران را، به علت تجارت ناامیدکننده دوطرفه بین این دو کشور در سال‌های اخیر، درست و موجه دانسته‌است. انتظار می‌رود که، حداقل در کوتاه مدت، در نتیجه بحث بر سر برنامه هسته‌ای ایران، بستن این سفارت انجام گیرد. با این وجود تحریم‌ها همیشه باقی نخواهند ماند. در صورتی که برای شکستن بن‌بست هسته‌ای توافقی حاصل شود در این صورت فرصت‌های مهمی برای ارتقا و افزایش تجارت ایرلند با ایرانی که صاحب یکی از بزرگ‌ترین ذخایر اثبات شده و مسلم نفت و گاز در جهان است وجود خواهد داشت. گفته ایمون گیلمور همچنین فقدان علاقه سیاسی ایرلند به ایران و خاورمیانه را به روشنی نشان می‌دهد. گفته وی همچنین قدرت ایرلند را کم‌تر نشان می‌دهد. بسیاری از مقامات ایرانی به علت مخالفت طولانی ایرلند با استعمار، یگانگی زود هنگام با آرمان فلسطین، و تصمیم ایرلند برای ملحق نشدن به ناتو با تحسین درباره ایرلند صحبت می‌کنند.
ایرلند به عنوان محافظ اصول ان پی تی مورد احترام ایران است
مقامات ایرانی همچنان اظهار می‌کنندکه برای ایرلند به خاطر داشتن موضع پایدارتر و یکسان‌تری نسبت به سایر کشورها در موضوع گسترش سلاح‌های اتمی از جمله اظهارات بی‌پرده علیه عادی‌سازی تجارت فناوری هسته‌ای با هند – که بر خلاف ایران پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی (ان پی تی) را امضا نکرد – احترام قائلند. ایرلند به عنوان محافظ اصول ان پی تی - که امضای اولیه آن به میزان زیادی مرهون بینش و استمرار «فرانک آیکن»، وزیر امور خارجه سابق ایرلند، در بیش از چهل سال قبل است - شناخته می‌شود. تعهدات ان پی تی ایران ابزاری مهم در سنجش اعتبار و باورپذیری حکومتی به شمار می‌رود که مدعی است برای اهداف غیرنظامی به دنبال دستیابی به فناوری هسته‌ای است.
رأی ایرلند بیش از هر زمان برای جلوگیری از جنگ دیگری در خلیج فارس مورد نیاز است
حکومت ایرلند به اتحادیه اروپا به عنوان ابزاری برای تأثیر بر حوادث ایران، بدون داشتن سفارتخانه‌ای در این کشور، اشاره می‌کند. با این وجود تمایل فرانسه، آلمان و انگلیس برای داشتن و حفظ نمایندگان مجزا در مذاکرات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران و پیگیری مواضع سیاسی متمایز تردیدهایی را درباره نقش واقعی اتحادیه اروپا برمی‌انگیزد. در صورتی که «کاترین اشتون»، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی، صرفاً نماینده و تسهیل‌کننده مذاکرات گروه پنج به علاوه یک یعنی چین، فرانسه، روسیه، انگلیس، آمریکا به اضافه آلمان است پس تکلیف نمایندگی نظرات سایر دول عضو اتحادیه اروپا از جمله ایرلند چه می‌شود؟ مایه تأسف است که ایرلند در زمانی که رأی این کشور واقعاً بیش از هر زمان دیگری برای جلوگیری از جنگ دیگری در خلیج فارس مورد نیاز است از نفوذ دیپلماتیک به سختی به دست‌آمده خود در تهران صرف‌نظر می‌کند. حکومت ایرلند با فراخواندن دیپلمات‌های خود از منطقه خاور میانه موقعیت سیاسی‌ای را که از طریق آن می‌توانست تعهدات کمک قابل ملاحظه خود در راستای ایجاد موازنه در افغانستان و پاکستان را به اطلاع برساند و مورد نظارت قرار دهد از دست خواهد داد.
از دست رفتن سفارت ایرلند در ایران اشتباه است
عدم اشتیاق و علاقه حکومت ایرلند به خاورمیانه ناامیدکننده است. حکومت‌های ایرلند در زمان‌های آزمایش و تجربه سخت اقتصادی در گذشته هم از این بینش برخوردار بودند که سفارتخانه خود در ایران را حفظ کنند. معکوس کردن آن سیاست اشتباه است.
پایان پیام/
نظر شما