به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، چهارمین جلسه از سلسله نشست های هیئت اندیشه ورز ستاد فرهنگی کانون فرهنکی هنری مساجد کشور عصر امروز (چهارشنبه ۱۷خرداد) برگزار شد.
محور تربیت تمرکز بر توحید است
حجت الاسلام محمد حسن وکیلی در این نشست با طرح این پرسش که متربی در چه جایگاهی است، گفت: مربی در دین، تربیت توحیدی برعهده دارد.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه در اسلام چیزی غیر تربیت توحیدی برای مربی ندارد، افزود: مربی برای تربیت فرزند باید به گونه ای باشد که به او وعده رسیدن به بخدا بدهد نه اینکه وعده بهشت البته در کنار آن بهشت و جهنم را شرح دهد.
وی محور تربیت را تمرکز بر توحید دانست و عنوان کرد: از کودکی انس با خدا باید آموزش داده شود و اگر تربیت توحیدی نباشد اسم آن تربیت نیست.
تربیت عقلانی حداقل تربیت است
آیت الله محمد مهدی گرجیان در ادامه این نشست بیان کرد: اگر مربی به یک بخشی از تربیت توحیدی توجه و بخشی را ترد کند او مربی نیست.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه قرآن کریم و اهل بیت(ع) در درجه اول می‌خواهند انسان را ربانی کنند، گفت: انسان ربانی نمی‌شود مگر از امور وحیانی ناب؛ در درجه بعد انسان باید واقع گرا باشد.
وی بیان کرد: جهان شمولی به معنای همه موارد حیات ما را مورد توجه قراردادن، همه ابعاد را مورد عنایت قرار دادن و میانه‌روی در تربیت در تربیت باید مورد توجه قرار گیرد؛ حداقل مورد تربیت، تربیت عقلانی است.
آیت الله گرجیان با بیان اینکه نظام تربیت دینی به انسان می گوید سیر عظیم حرکت تکوینی را همراه باش و وقتی همراهی با نظام تکوین کردی سرعت شما چند برابر می شود.
وی استفاده از داستان و نقد تاریخی، استفاده از ضرب المثل و برجسته کردن الگوهای موجود را از اصول و راهکارهای حاکم بر مبحث تربیت دانست.
فحوای اصلی تربیت دینی، تربیت توحیدی و عرفانی است
آیت الله سید یدالله یزدان پناه نیز با بیان اینکه دین به تربیت عرفانی دعوت می‌کند، گفت: تربیت عرفانی باید به اوج کشیده شود و برای این کار باید راه‌های عملی برای اوج رساندن تربیت عرفانی بررسی شود.
این استاد حوزه و دانشگاه افزود: مربی مهم و حکیمی است که می خواهد تربیت کند اما این حکیم باید برای تربیت چه کند و مرکز ثقل او چیست و بر چه چیزهایی صحه می گذارد؟
وی عنوان کرد: همه بحث های حلال و حرام در اوج آن توحیدی است، اما توصیه های قرآن و پیامبر ما را به کجا می برد؟ در قرآن آخرت را توصیف کرده اما چرا؟
آیت الله یزدان‌پناه فحوای اصلی تربیت دینی را تربیت توحیدی و عرفانی دانست و گفت: همه جای دین چنین است اما چنین حکیمی در قالب پوشش بر حسب سطوح قرار داده است. همچنین دین بر شرافت ها تاکید می کند و برای رسیدن به تقرب باید پاک بود.
وی افزود: ما باید تربیت توحیدی را از اول داشته باشیم، اما چگونه باید برای کودک و نوجوان اعمال کنیم؟ اگر در این خصوص همراه با غلظت باشد او را از دین زده خواهیم کرد، لذا باید ضریب را کم کم افزون کنیم تا به مقصد برسیم.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: ما باید تعامل توحیدی با خدا را فراگیریم که از مرحله شرک و نفسانیت خالی شود و ما باید بگوییم مقصد خداست اما این مسیر به صورت لایه لایه طی شود.
بین مربی و متربی نمی توان تفکیک قائل شد
در ادامه این نشست حجت الاسلام مهدی زمانی فر بیان کرد: آیا تربیت منحصر در تربیت عرفانی است ؟ و این سوال اساسی است که نیاز به بررسی در بیش از یک جلسه دارد تا جمع بندی خوبی صورت گیرد.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه در بحث دو واژه تربیت عرفانی و توحیدی که هر دو لازم و ملزوم یکدیگر هستند، تداخل پیدا کرده، افزود: این دو باید به تفکیک مطرح شوند تا مسائل با هم یکپارچه شوند.
وی با بیان این مطلب که تفکیکی بین مربی و متربی نمی توان قائل شد، گفت: مربی نمی تواند جدای متربی باشد، چون اینها با هم هستند، همچنین تربیت توحیدی در مربی و متربی مبنای عقلی و نقلی دارد.
حجت الاسلام زمانی فرد گفت: در بحث متربی تربیت، عرفانی توحیدی است و مربی باید در حد عقل متربی مطالب را به او ارایه دهد.
معرفت مخاطب در تربیت توحیدی مدنظر قرار گیرد
حجت الاسلام حسن شهسواری نیز در ادامه این نشست بیان کرد: ما نباید آن گونه که خود فهم می کنیم، صحبت کنیم، بلکه باید متناسب با فهم مردم سخن بگوییم.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه مبنای توحید را در تعلیم و تربیت باید با لایه‌های گوناگون مدنظر قرار داد، گفت: معرفت هر کس با توجه به فهم او باید صورت گیرد و اگر تربیت توحیدی با الگوهای مطرح شده می خواهد صورت گیرد.
وی افزود: اگر معرفت، محبت و عشق پیش آمد اطاعت پیش خواهد آمد و اگر این مسیر، حساب شده طی شود آن اطاعت رخ خواهد داد.
تربیت توحیدی باید متربی را به توحید دعوت کند
آیت الله حسینی آملی نیز با بیان اینکه ما نظام و روش های تربیتی فراوانی داریم، گفت: قصد مربی آخرت است و روش توحیدی باید در آن دعوت به توحید باشد. اگر تربیت به مقام شهود برسد بساط گناه در جامعه جمع می شود.
وی بیان کرد: تربیت اگر علم الیقین باشد در معرض خطر است، لذا با حفظ همه اعتقادات در جامعه است؛ اما اگر تربیت به مقام شهود برسد بساط گناه در جامعه جمع می شود.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: اگر تربیت را به باورهای فوق عقل بکشانیم، تربیت در مقام خیال و عقل لازم اما کافی نیست، اما تربیت در شهود توحیدی کافی است.
وی افزود: زمانی انسان به سلامت تربیت اعتماد کند که از درون خود نور توحید و ولایت را بیاید لذاسیر تربیتی لازم است اما در هیچ مقطعی کافی نیست و کفاف در زمانی است که حقایق تربیتی در مقام شهود ساختار وجودی انسان شود آن زمان انسانی جهنمی نیست انسان، جهنم است و یا انسان بهشتی نیست، بلکه انسان، بهشت است.
مسجد یکی از ارکان تربیت است
حجت الاسلام کمال‌الدین خداداده، رییس ستاد کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور نیز در ادامه این نشست بیان کرد: جایگاه تربیت مسجدی دارای اهمیت فراوانی در نظام توحیدی است. موضوع تربیت منحصر در مسجد نیست، اما یکی از ارکان تربیت است، چرا که تربیت مومن انقلاب در مسجد انجام می‌شود.
وی افزود: نظام تنبیه و تشویق مستتر در احکام شریعت الهی، حتما دارای یک نظام تربیتی است، بعد از اتخاذ مبنا که چگونه باید کار تربیتی بکنیم، حتما در قدم‌های بعد با معضلاتی که در مساجد با آن مواجه هستیم، باید پاسخگو باشیم.
حجت الاسلام خداداده با بیان اینکه طرح‌نامه باید بتواند برای مربیان ما تدریس شود، گفت: اگر نوجوانی نماز نمی‌خواند، مربی با استفاده از این طرح‌نامه بداند این معضل را چگونه برطرف کند. در این صورت خروجی این مباحث و جلسات در معماری تربیتی در مساجد موثر خواهد بود.
وی عنوان کرد: امیدواریم موضوع تربیت در مسجد محور کار فرهنگی حتی در حوزه شعائری قرار گیرد.
نظر شما