ذکری که عاقبت بخیری انسان در گرو اوست

خبرگزاری شبستان- استان فارس: مهدی رحمانیان

ذکر شریف «لااله الا الله» ذکر مشهور و مورد عنایت برخی از بزرگان دین است. ذکری که درست با همین الفاظ دوبار در قرآن کریم آمده است؛ «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ – محمد 19» این را بدانید و مطمئن باشید و شک نکنید که هیچ معبودی جز خدای متعال نیست.

دیگرانی که جز او را می طلبند و غیر او را به عنوان معبود خویش انگاشته اند به دنبال سرابند و بدانند که آب اینجاست و «إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ - صافات 35 » اهل جهنم وقتی در دنیا به آنها گفته می شد که «لااله الا الله» بگویید استکبار می ورزیدند و زیر بار نمی رفتند و بی اعتنایی می کردند.

به گفته امام جمعه جهرم، این ذکر در قرآن کریم پرشمار آمده و بیش از 30 بار هم با الفاظی چون «لا اله الا هو/ لا اله الا انا/ لا اله الا انت» آمده است. پیامبر اسلام (ص) فرموده اند مهمترین کلام و پیامی که من و پیامبران قبلی آورده ایم همین کلمه اخلاص و توحید یعنی «لااله الا الله» است.

به اذعان حجت الاسلام محمدحسین مدبر، این کلام نورانی از یک «لا» و یک «الا» یعنی یک نفی و یک اثبات تشکیل شده که دیگران نه و خدای متعال آری و این خلاصه دین است.

وی می گوید: پیامبر (ص) در آغاز نبوت وقتی می خواستند دین اسلام را عرضه و دیگران را دعوت کنند با همین کلمه شریفه «قولوا لا اله الا الله تفلحوا» شروع کردند. روزی فرمودند هرکس این ذکر را بگوید خداوند متعال در بهشت درختی برایش غرس می کند. یکی از یاران گفت یا رسول الله(ص) پس با این حساب ما درختان زیادی در بهشت داریم. حضرت فرمودند آری چنین است اما به این شرط که آتشی نفرستید و آنها را  به آتش نکشید و فرمودند: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ  - محمد 33» که بعضی از چیزها باعث بطلان و از بین رفتن اعمال خیر انسان می شود.

«احباط» هم به همین معناست که بعضی از چیزها حسنات انسان را می سوزاند پس مراقب باشیم و حرف خدا را گوش دهیم و به توصیه ها و فرامین رسولش تن در دهیم که اگر غیر از این باشد اعمالمان نابود می شود.

این استاد حوزه و دانشگاه معتقد است: در حدیث شریف سلسلة الذهب «لااله الا الله» به عنوان دژ و قلعه محکم الهی معرفی شده است که حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) فرمود: ««كَلِمَةُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ حِصْني فَمَنْ دَخَلَ حِصْني اَمِنَ مِنْ عَذابي» اگر اهل این باشید که درون این قلعه قرار بگیرید از عذاب الهی مصون و محفوظ خواهید بود. سپس فرمودند «به شرطها و شروطها و انا من شروطها» به این شرط که امیر و مدیر درون این قلعه «امام» باشد یعنی مطیع امام باشید و خود را غنی از ولایت ندانید که ممکن است به خاطر هجوم شیطان و شیاطین و بدخواهان قلعه فروبریزد.

 به گفته وی، این ذکر شریف یک ذکر معمولی نیست و باید به آن عنایت ویژه ای داشته باشیم همان گونه که شبانه روز در اذان و اقامه و  تشهد نمازمان عرض می کنیم «أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ» که اگر معنای آن را ندانیم و نفهمیم شهادت درستی نداده ایم.

 پیامبر (ص) فرمودند: اگر کسی آخرین کلامی که بر زبانش جاری می شود این ذکر شریف باشد عاقبت بخیر می شود و تاکید کرده اند که میت را با ذکر شریف «لااله الا الله» تلقین دهید.

حجت الاسلام مدبر با اشاره به اینکه ماه مبارک رمضان و ماه تمرین اخلاص است، می گوید: یکی از ذکرهایی که هیچ نمود خارجی ندارد و به اخلاص بسیار نزدیک است همین ذکر شریف «لااله الا الله» است. حروف این ذکر بگونه ای است که از حروف شفوی انتخاب نشده که احتیاج به حرکت لبها داشته باشد و انسان می تواند صدها بار آن را تکرار کند بدون این که هیچ نمود خارجی داشته باشد. بعضی از علما و بزرگان دین آن را ذکر خفی دانسته و  در موردش کتابها نوشته اند.

به اعتقاد وی، در تشریح ذکر شریف «لااله الا الله» عرض می کنیم که خدایا غیر تو هرچه و هرکه هست لایق پرستش نیست و معبود کسی است که بتوان به او تکیه کرد و قائم به ذات باشد نه آنکه تکیه به غیر داشته باشد پس خدایا تکیه گاه هستی تویی و بس.

این استاد حوزه و دانشگاه معتقد است معبود کسی است که بتوان به او دل داد و امید بست؛ معبود کسی است که مدیونش باشیم، خدایا مالک و صاحب و خالق من و همه کائنات تویی. معبود کسی است که بتوان به حرفش و به خواسته و به دستورش اعتماد کرد « يَا عِمادَ مَنْ لَاعِمادَ لَهُ» در دعای مشلول آمده که «یَا جَارِیَ اللَّصِیقَ» یعنی ای همسایه الصاق شده و دیوار به دیوار من، و « يَا رُكني الوَثيق » ای ستون محکم وجود من که به تو تکیه و اعتماد کرده ام، « یَا إِلَهِی بِالتَّحْقِیقِ یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْعَتِیقِ یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ فُکَّنِی مِنْ حَلَقِ الْمَضِیقِ وَ اصْرِفْ عَنِّی کُلَّ هَمٍّ وَ غَمٍّ وَ ضِیقٍ » و عجب عبارت هایی که به ما جرات داده اند که خطاب به پروردگارمان عرض کنیم ای رفیق شفیق خودم! ای یگانه رفیق من! و البته معبود آن کسی است که به انتظارش بنشینی و برای دیدارش لحظه شماری کنی.

خدایا، معبودا! مپسند که این بنده ضعیفت آدرس کویت را گم کند پس رهنمایش باش. معبود کسی است که بتوان در برابرش « كَالمَيِّتِ بَينَ يَدَيِ الغَسّال » شد و خود را خلع سلاح کرد و خاکساری کرد و تسلیم محض شد و سپر انداخت...«لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ»