توجه به هویت اسلامی در سینما تقویت شود

به گزارش خبرگزاری شبستان، عطاءالله سلمانیان درباره تجلی شعار تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی در برنامه ریزی های سینما گفت: سینمای ایران همواره دارای مشخصه و نشانه های مخصوص به خود بوده است. همه مخاطبان بین المللی سینمای ایران، از نشانه های تکرار شونده در فیلم های ایرانی مثل توجه به اصالت و پراختن به محتوای انسانی، می توانند فیلم های ایرانی را شناسایی کنند. یعنی سینمای ایران، با تثبیت نشانه های مخصوص به خود، هویتی ملی دارد که همگی به آن واقف هستند. حتی مخاطبان جهانی نیز هویت ملی فیلم های ما را تشخیص می دهند و با آن آشنا هستند.

وی همچنین بیان کرد: اگر این مسیر مشخص ملی را را ادامه بدهیم و از این شعار در سیاست گذاری های سینمایی بهره‌مند شویم، می توانیم به جایگاه مشخص تری در جهان دست پیدا کنیم. اما به نظر می رسد در سال های گذشته جشنواره زده شده ایم و از محصولات خارجی آوانگارد، الگوپذیری می کنیم.

کارگردان «پرنده باز» افزود: ما می توانیم با مراجعه به ظرفیت های اسلامی و محتواهای ارزنده ای که در فرهنگ و دین خود داریم، بدون هیچ گونه شعارزدگی و با پرداختی غیرمستقیم، آثار ارزشمندی تولید کنیم که دقیقاً کار و سرمایه ایرانی لقب بگیرد.

سلمانیان درباره نحوه اعطای پروانه ساخت به کارگردانان در سال 91 گفت: نقدی که من بر سیستم مدیریتی در این بخش دارم این است که اکثر مسئولین ما به مرحله تحقیق و پژوهش سناریو توجهی ندارند. اساساً فیلمنامه مورد توجه مسئولین قرار نمی گیرند. از مبلغ ناچیزی که به سناریونویسان و پژوهشگران بخش تحقیق فیلمنامه تعلق می‌گیرد می توان حدس زد که این مقوله چقدر مورد کم لطفی دوستان قرار می گیرد. در حالی که این بخش موتور حرکت بخش های دیگر است.

بنا بر گزارش پایگاه سوره سینما،وی گفت: معضل اصلی ما در هر ژانری، سناریو و مرحله تحقیق و پژوهش است. ما به همه نوع فیلمی احتیاج داریم. مخاطب امروز سینمای ایران به راحتی در مکان های عمومی مثل پارک، مترو و غیره به انواع جدیدترین فیلم های خارجی دست پیدا می کند. برای جلب خیل عظیم مخاطبان متنوع سینما، باید در مرحله پروانه ساخت، دقت کافی اعمال شود.

سلمانیان در پایان گفت: نداشتن برنامه دراز مدت در مدیریت فرهنگی، نقص بسیار بزرگی است. در هر بخش مدیریتی مثل نظارت و ارزشیابی آثار باید با اساسنامه ای که مدت دار باشد و در برنامه ای پنج ساله و بیشتر پا برجا بماند، رو برو باشیم. هنوز بعد از 30 سال از انقلاب نمی‌دانیم چه می خواهیم و به کجا باید برویم. در صورت نداشتن برنامه بلندمدت، در دام سلایق گرفتار خواهیم شد و حقیقت سینما در آشوبی از بی برنامگی گم خواهد شد.

پایان پیام/