طالبی اولین کارگردان ایرانی است که با دغدغه فیلم سیاسی ساخته

به گزارش خبرنگار شبستان، ابوالقاسم طالبی در برنامه هفت شب گذشته درباره سرمایه ابتدایی قلاده های طلا گفت: در مورد سرمایه کار نیز باید بگویم که بعد از اینکه آقای مصلحی وزیر اطلاعات خیلی فرهنگی و خوب برخورد کرد یکی از معاونینش را مسئول کمک به من کرد که ماجراهایی پیش آمد و بالاخره با من همکاری نکردند بعد از آن به بخش خصوصی مراجعه کردم که باز هم با آنها به توافق نرسیدم اما در پایان با آقای جباری رییس روایت فتح صحبت کردم و در مورد سناریویی که در ذهن داشتم با وی به نتیجه رسیدم بالاخره آقای خزایی به عنوان تهیه کننده به من معرفی شد و من هم پذیرفتم چرا که دوست نداشتم حرف و حدیثی برای من به عنوان یک تهیه کننده به وجود آید. البته باید بگویم که بنیاد فارابی را نیز قبول نداشتم بنابراین پیش آنها نرفتم.

مسعود فراستی: بر عکس فیلم پایان نامه قلاده های طلا اصلا سفارشی نیست بر روی پرده سینما نیز سفارشی بودن آن را نمی بینیم یعنی مساله یک فیلمساز به وضوح موضوع یک فیلم می شود که نمی توان آن را سفارشی خواند وقتی به فیلمهای دیگر روی پرده های سینما نگاه می کنیم متوجه می شویم که فیلمسازان آنها مساله ای ندارند چرا که یا می خواهند بفروشند و یا اشتباهی به سینما وارد شده اند در واقع این فیلمسازان مساله یا دغدغه و یا باور ندارند. وقتی فیلمسازی دغدغه نداشته باشد سینما هم به وضعیت کنونی دچار می شود.

ما تجربه کمی نسبت به آمریکاییها داریم و این موضوع در ساخت فیلمهایی چون «24» به خوبی نمایان است یعنی آنقدر قهرمان داستان خوب شخصیت پردازی شده که حتی اگر او جاسوس هم باشد برای مخاطب موجه است. این تجربه و این فضا را ما در سینمایمان نداریم اما قلاده های طلا اولین تجربه ما در این زمینه است؛ قصه فیلم باید وجه سیاسی را نگه دارد و از طرفی باید وضعیت اجتماعی و پلیسی را پیش ببرد که در این فیلم این دو موضوع بسیار خوب نمایان و ساخته شده است.

با وجود نواقص سینمای ما این فیلم توانسته قصه ای را ترتیب دهد که توطئه سه گروه جانور در فیلم را به خوبی نشان می دهد. فیلم در ابتدا با مستند گونه ای بسیار خوب شروع می شود اما به نظرم بمب گذاری در هواپیمای خاتمی فیلم به سمت افت پیش می رود چرا که مطرح کردن آن و همچنین پشت سر گذاشتن آن از نظر اجرا جالب نیست و هیجان ندارد به نظر من اوج فیلم قلاده های طلا برخورد نیروهای خوب با بتمن های فیلم است.

ابوالقاسم طالبی: در مورد بمب گذاری صحبت شما درست است چرا که تعلیق و هیجانی ایجاد نمی کند اما این اتفاق افتاده بود و من نمی توانستم در فیلم تعلیقی ایجاد کنم ولی فرض کنید خاتمی در آن هواپیما بود و آن بمب هم منفجر می شد و چه فاجعه ای در کشور صورت می گرفت این برنامه ریزی شده بود اما اتفاق نیفتاد بنابراین نظر فراستی درست است چرا که تعلیق و التهابی در این بخش فیلم وجود نداشت.

مسعود فراستی: مازیار (بتمن اصلی) و دار و دسته اش و توطئه فیلم در بخشی از فیلم مشخص می شود اما به نظر من طراحی ها، اجرا و لوکیشن سنگینی صحبت آنها را در فیلم نشان می دهد حتی در خانه تیمی، تیپ ها، سطحی و مقوایی می شود و ای کاش تصویری مقوایی از ضدانقلاب به مخاطب نمی دادی. شروع فیلم که از همینجا شروع می شود مخاطب را اذیت می کند اما بتمن اصلی خوب جواب می دهد.

ابوالقاسم طالبی: بخشهایی از فیلم بسیار درخشان است اما کلیشه هایی که در مورد منافقین و ضدانقلابها در ذهن مردم وجود دارد اینگونه است و فکر می کنم که این کلیشه ها غیرقابل انکار است بنابراین من طبق ذهنیتی که نسبت به منافقین و تصاویری که از خانه و وسایل آنها داشتم این صحنه ها را ساختم.

فریدون جیرانی: برخی می گفتند که دیالوگ نویسی های فیلم اغراق شده هستند و احساس می شود که در واقعیت اینگونه نیست.

ابوالقاسم طالبی: تمام صحنه های فیلم براساس پرونده هایی که مدارکش هم موجود است ساخته شده است یعنی حتی در پرونده ها موجود است که گروهی از همجنس گراها قصد داشتند که در این حرکت کاری انجام دهند و من هم آن را نشان دادم.

کارگردان، باید بازیگیر خوبی باشد بنابراین من هم با توجه به اطلاعاتی که از منافقین داشتم و همچنین چون این امکان وجود نداشت که آنها را بشناسم بازی های بازیگرانم را اینگونه پیش بردم.

مسعود فراستی: اگر حجم شناخت بتمن ها در فیلم کمتر می شد بهتر بود اما از این نظر که برای اولین بار در سینمای ایران بتمنی را می بینیم که همه کار می کند واقعاً فیلم تکی است.

ابوالقاسم طالبی: این نقش رنجری است که کار خودش را انجام می دهد برای علیرام نورایی و امین حیایی که به خلق صحنه های اکشن فیلم انجامید مربی مخصوص گرفتیم که حتی امین حیایی از این مربی نیز در خانه اش نیز استفاده می کرد.

مسعود فراستی: نماهای وزارت اطلاعات و همچنین بازی جاسوس اصلی بسیار خوب است از بازی تا میزانسن ها بسیار موفق است اما بین اینها ریتم می شکند یعنی هر جا که وارد وزارت اطلاعات می شویم ریتم کندی حاکم می شود اما وقتی که دوربین به صحنه های بیرون می رود ریتم تندی حاکم است.

اما وقتی که دوربین وارد صحنه های خیابانی می شود بسیار خوب است و با هیچ فیلم دیگری در سینمای ایران قابل مقایسه نیست چرا که کارگردانی در خیابان و این نوع تظاهرات نشان دادند، کار منحصر به فردی است سینمای ایران بیش از این مطلقاً نمی تواند کار کند. البته حرکت خوبی نیز انجام دادی که زیر نماها، سوتیتر می رفت چرا که حس مردم را تشدید می کند و به نظر من قدرت فیلم این مواردی است که گفتم.

ابوالقاسم طالبی خطاب به فراستی؛ وی را بی وجدان خواند و گفت: این موردی که فراستی در مورد وزارت اطلاعات گفت درست است چرا که فضای واقعی بر فیلم حاکم می شود و شادها واقعی است و پاستوریزه هم نیست.

زمان کم برنامه هفت و حضور فراستی در یکی از فیلم های تظاهراتی

مسعود فراستی: وقتی که به خانواده جاسوس وزارت اطلاعاتی نزدیک می شویم بسیار خوب است و غیر از این، نگاه فیلم، قضیه ای ملی است و جانبدارانه نگاه نمی کند بلکه باور فیلمساز را نشان می دهد.

پایان پیام/