معصومه ظهیری در گفتگو با خبرنگار گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان اظهار داشت: ۲۵ ماه ذی‌القعده دَحْوُ الْأرْض نام گرفته است و خداوند در سوره نازعات، آیه ۳۰ می فرماید وَالْأَرْ‌ضَ بَعْدَ ذَٰلِک دَحَاهَا أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها یعنی بعد از آن، زمين را گسترش داد. و از آن آب و چراگاه بيرون آورد. و كوهها را استوار و پابرجا گردانيد.
این استاد حوزه و دانشگاه و پژوهشگر علوم دینی بیان کرد: در روایات مختلفی نیز آمده است که روز دَحْوُ الْأرْض روز گسترانیده شدن زمین از آغازین نقطه پهنای زمین یعنی کعبه است؛ بعد از بارش های فراوان و آبگیرهای زیادی که ایجاد شده بود ابتدا زمین زمین سربرآورد و از مکان کعبه گسترانیده شد.
وی افزود: از امام رضا(ع) روایت است که شب میلاد حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسی(ع) در دَحْوُ الْأرْض واقع شده است، همچنین عنایت ویژه ای به نام ابی عبدالله الحسین و آشکار شدن قبر آن حضرت بعد از آن که آبگیر قرار داد بودند برای ایشان در این ایام است.
ظهیری در این باره عنوان کرد: شاید مهم ترین بحث بازگشت به فطرت و اصل و اصالت انسان ها و پاکی آنها و توجه به نقطه ثقل زمین که کعبه است می باشد برای امروز را روز عبادت و روز توجه کردن به مبداء و اصل خودمان و بعثت و برانگیخته شدن آغازین حیات بشر که آب و چراگاهها و سبزینه هاست قرار بدهیم، چرا که برای روزه گرفتن در دَحْوُ الْأرْض روایات زیادی بر پاداش آن قرار داده اند.
وی خاطرنشان کرد: روزه را برای مهمانی خدا می دانیم در ایامی که حجاج به مهمانی مکانی خدا می‌روند روزه اختصاص به همانی فرصت زمانی خدا دارد، یعنی هر بار که روزه می گیریم آن زمان سفره نشین رحمت ویژه خداوند هستیم، چون در ماه مبارک رمضان خداوند مغفرت و برکت و رحمتش را شامل حال ما قرار می دهد، بنابراین روز دَحْوُ‌الْأرْض روز توجه به اصالت و پاکی و طهارت و فطرت رنگ نگرفته انسانهاست.
استاد حوزه و دانشگاه گفت: همه ایام الله فرصتی است برای به خود آمدن و آغاز کردن و نقطه پاک کردن بر بدی ها و خطاها و انحرافها و کژی‌های انسان است، به این دلیل در روز دَحْوُ‌الْأرْض، توبه و استغفار و بازگشتن به مسیر صراط مستقیم را جز اعمال این روز قرار داده اند.
وی اظهار داشت: خداوند در ایام عام و فرصت های خودش انسان ها را فرا می خواند به اینکه به ندای از اوییم و به سوی او باز می گردیم بیشتر توجه کنیم، لذا روز مبارکی است و روز دَحْوُ‌الْأرْض را باید روز تولد زمین نامید و ومعمولا در تولد ها انسان ها جشن می گیرند و توجه می کنند به اینکه قدردان لحظه هایی که خدا به آنها عطا کرده باشیم.
ظهیری بیان کرد: خداوند زمین را برای ما محل آرامش و رشد و محل اینکه بهترین اعمال را انجام دهیم و حیات طیبه ای را برای خود بگسترانیم قرار داده است.
وی عنوان کرد: شاید در این ایام و دوران سخت غیبت و شکایت از نبودن ولی خدا به معنای ظهور آفاقی ایشان شاکی هستیم هر چند ایشان در انفس ما هم ظهور و حضور دارند و این تولد را دست به دعا برداریم و از او بخواهیم آن طور که خودش وعده داد که هر گز زمین از حجت خالی نخواهد لولا الحجة لساخت الارض بأهلها؛ آن حجت را زمینه ظهور و حضورش را برای ما میسر بگرداند.
استاد حوزه و دانشگاه اظهار داشت: بنابراین در روز دَحْوُ‌الْأرْض انسان به وسیله عبادت و دعا و روزه و نیایش، تقرب پیدا می کند و صدای او شنیده می شود در معرض اجابت قرار می گیرد، در این روز همه با هم دست به دعا برداریم و برای ظهور ولی عصر و دفع بلایا دعا کنیم، در روایات است در دعا برای فرج ما، خداوند برای خودتان فرج و گشایش قرار داده است.
وی گفت:در روایات است که در دعا برای فرج ما، خداوند برای خودتان فرج و گشایش قرار داده است، ایام عبادت ایام همدلی و یاری گری است، امید است در سایه سار این همراه بودن و همدلی و یاری رساندن به یکدیگر بتوانیم زمینه آرامش و آسایش و رضایتمندی و خوشبختی را برای همدیگر تدارک ببینیم که یکی از راههای نیکی کردن، دعا در حق یکدیگر است که عینأ آن چه را برای دیگران می خواهیم خداوند برای خودمان استجابت می کند.
ظهیری عنوان کرد: روز تولد زمین و روز نیایش و عبادت و بازگشتن به فطرت زلال و پاک انسان که خداوند خداوند اشرف مخلوقات قرار داده را غنیمت بشماریم و در این روز خالصانه دعا کنیم.
گفت و گو از حمیده زند
نظر شما