خبرگزاری شبستان: بوی بهار از گوشه وکنار به مشام می رسد، بنفشه سر بر کرده و نوروز را بشارت می دهد و مرغ نغمه زنان فریاد شادی سر می دهد و شاعری چون سهراب که -یاد به خیر باد- در هیجان رسیدن فصل بهار چنین می سراید:
مانده تا برف زمین آب شود.
مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر.
ناتمام است درخت.
زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات
و طلوع سر غوک از افق درک حیات.
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سمبوسه و عید.
در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد
و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف
تشنه زمزمه ام.
مانده تا مرغ سرچینه هذیانی اسفند صدا بردارد.
پس چه باید بکنم
من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟
بهتر آن است که برخیزیم
رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم.
پایان پیام/
نظر شما