به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، فضایل و مناقب امام صادق (ع) بر کسی پوشیده نیست. ایشان در تمامی عصر‌ها همواره نه تنها معلم شیعیان بلکه تمامی افراد بوده اند. شخصیت ایشان به گونه‌ای بود که افراد می‌توانستند در زمینه‌های مختلف از آن بهره ببرند. در واقع شخصیت حضرت در ابعاد و زوایای متعددی قابل طرح می‌باشد، امام صادق (ع) نیز مانند اجدادشان اسوهٌ تقوا و اخلاق و از خاندانی است که شیوه و روش آنان عفو و گذشت می‌باشد. اگر از کسی خطایی سر می‌زد یا به ایشان بدی می‌کرد با کمال رأفت و مهربانی از خطای او می‌گذشت و اشتباه او را نادیده می‌گرفت، لذا در این خصوص با حجت الاسلام «سید علی موسوی هشترودی» کارشناس مذهبی گفتگویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.
در خصوص زندگینامه امام صادق (ع) توضیح دهید؟
نام مبارک امام صادق(ع) جعفر است، در حدیثی از امام کاظم (ع) آماده است که جعفر نام نهری در بهشت می باشد، کنیه آن حضرت «ابوعبدالله» و القابشان صابر، فاضل، طاهر و صادق بود، مشهورترین لقب حضرت صادق است، ابن بابویه و قطب راوندی روایت کردند که «ابو خالد کابلی»از حضرت امام زین العابدین (ع) اسامی ائمه را می پرسید به نام حضرت صادق (ع) که رسید عرض کرد: همه شما صادقید (راستگو هستید) چرا او را " صادق" می گویند؟ امام فرمودند: «چون پنجمی از اولاد او نیز جعفر نام دارد ولی دروغ می گوید و ادّعای امامت دارد.
امام صادق(ع) روز دوشنبه ۱۷ ربی الاول سال ۸۳ هجری در مدینه متولد شدند، بیشتر شمایل آن حضرت مثل پدرش امام باقر(ع) بود. جز آنکه کمی باریکتر و بلندتر بود. مردی بود میانه بالا، افروخته روی، پیچیده موی و پیوسته صورتش چون آفتاب می‌درخشید. در جوانی موهای سرش سیاه بود. بینی‌اش کشیده و وسط آن اندکی بر آمده بود و برگونه راستش خال سیاهی داشت. محاسن آن جناب نه زیاد پرپشت و نه زیاد تنک بود. دندانهایش درشت و سفید بود و میان دودندان پیشین آن گرامی فاصله داشت. بسیار لبخند می‌زد و چون نام پیامبر برده می‌شد رنگ رخسارش زرد و سبز می شد. در پیری سفیدی موی سرش بر وقار و هیبتش افزوده بود.
امام صادق (ع) چند سال حکومت کردند و چند سالگی به شهادت رسیدند؟
پدر بزرگوارشان امام محمد باقر(ع) و مادر ارجمندشان فاطمه با کنیه «فروه» که دختر قاسم فرزند ابی بکر بوده است، شیخ جمیل علی بن حسین مسعودی مورخ مشهور در کتاب اثبات الوصیه می گوید: ام فروه از تمامی زنان زمان خود با تقواتر بود و افزون بر این فضایل شاید این فضیلت باشد که این بانوی گرامی همسر امام محمد باقر (ع) و مادر امام صادق (ع) است، فضیلتی که در نوع خود بی نظیر است. امام صادق (ع) ۱۰ فرزند داشتند، ایشان ۱۵ سال در این دار فانی زندکی کردند که حدود ۱۲ سال مقارن با عمر شریف امام زین العابدین و ۱۹ سال با عمر مبارک امام باقر (ع) بوده و تقریبا ۳۴ سال پایان عمرشان ایام امامت حضرت بر محاسب الله بود. در ایام امام جعفر صادق (ع) یعنی از سال ۱۱۴ هجری نا ۱۴۸ هجری ۷ خلیفه عباسی و مروانی حکومت می کردند، سرانجام امام صادق (ع) در روز ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هجری در سن ۶۵ سالگی به سبب انگور زهر آلود که منصور دوانیقی به ایشان خورانده بودند به شهادت رسیدند. پیکر شریفشان در کنار سه امام بزرگوار امام حسن مجتبی(ع) ، امام زین العابدین (ع) و امام باقر (ع) به خاک سپرده شدند.
آخرین وصیت امام صادق (ع) چه بود؟
امام صادق (ع) در آخرین نفس های خود پس از آن که چشمان مبارک خود را گشودند، امر فرمودند: جمع کنید به نزد من هر کسی که مابین من و او قرابت و خویشاوندی است، «ام حمیده» همسر آن حضرت و مادر امام کاظم (ع) می فرماید: بی درنگ تمام خویشان را نزد وی حاضر ساختیم، نفس ها در سینه ها حبس گشته بود، پرودگارا امام (ع) چه چیزی می خواهند بفرمایند: آن شخصیتی که قریب به ۳۴ سال به صورت شبانه روزی مجالس بحث و مناظره با موافقین، مخالفین و اهل کتاب برگزار نموده و هزاران جمله گرانقدر از زبان شریفشان صادر فرموده این که در آخرین نفس ها که پیکر رنجور و ضعیف شده ایشان در اثر انگور زهر آلود در بستر افتاده است چه نکته ای را اختیار فرموده، حضرت وقتی چشمان خود را باز کرد خویشان را حاضر دیدند چنین فرمودند: «إِنَّ شَفَاعَتَنَا لاَ تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلاَةِ» ( شفاعت ما خاندان، سبك شمارنده نماز را در بر نمي گيرد و باو نمي رسد و شامل حال او نخواهد شد).
برخی گفته اند این فرمایش امام دلالت بر افرادی دارد که نماز نمی خوانند، نه این طور نیست بلکه برای افرادی است که نماز را سبک می شمارند. هر گاه افراد از روی سستی و بی اهمیتی نماز نخوانند، چون مقام پرودگار را کوچک شمردنند این همان مفهوم کفر است، پس واضح است کسی که نماز را سبک می شمارد اتفاقا به صورت پیوسته و مرتب نماز می خواند ولی نمازش را عموما در غیر اول وقت آن و با حالت کسالت و خستگی و از روی عادت و نه با توجه حضور قلب می خواند لذا یکی از مصادیق مهم سبک شمردن نماز، اقامه آن در غیر اول وقت است، یعنی در زمانی که خداوند با ازان به بندگانش اذن حضور می دهد و ایشان را به سوی خود دعوت می نمایاند آنها از این دعوت رو بر می گردانند و رو به سوی کارهای دیگر می کنند در واقع کارهای دیگر را بر نماز و ملاقات با خداوند ترجیح می دهند.
نظر شما