به گزارش خبرگزاری شبستان، خانم طاهره کلباسی، همسر آیت‌الله خزعلی به نامه زهرا ربانی املشی (عروس منتظری) پاسخ داد. وی با یادآوری برخی از فرازهای نامه عروس منتظری و دل‌سوزی‌های او برای مهدی خزعلی و مادرش به کاسب‌کاری و سوء استفاده‌های جریان ضد انقلاب پاسخ داده شده است.
متن کامل این نامه به این شرح است:
سلام علیکم
نامه جنابعالی خطاب به اینجانب از طریق سایت های بیگانه واصل گردید. مسلما ادب چیز دیگری حکم می‌کرد. در این نامه خاطرات خوش ایام انقلاب و بهمن 57 و روزهای حماسی قبل از آن و ایام شهادت فرزندم حسین را یادآوری کرده بودید و از شرکت خویش در مراسم شهادت فرزندم ذکر به میان آورده بودید، اگر در آن مراسم حضور داشتید حتما حال و هوای بنده و خانواده ما را به یاد دارید و لابد به خاطر دارید که خواهر شهید خطابه ای علیه شاه ایراد نمود و از ایستادگی در برابر او و پیروی از حسین زمان سخن گفت که این نوار در دوران انقلاب با عنوان " پیام خواهر شهید" منتشر شد؛ جا دارد که بدانید هنوز من و فرزندانم بر همان پیمان استوار و در تبعیت از حسین زمان و رهبر فرزانه انقلاب، ذره ای تردید روا نمی داریم چرا که استواری بر راه و نلغزیدن را از شروع حرکت مهم تر و دشوارتر می دانیم.
ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون مسلما کسانی که گفتند پروردگار ما خداست و بر این سخن پایدار و ثابت ماندند هیچ ترس و اندوهی نخواهند داشت. (سوره احقاف 13)
و اگر یکی از 9 فرزندم (مهدی) با وسوسه شیاطین داخل و خارج دچارلغزش و برخی توهمات گردیده، روز و شب برای هدایت و بازگشتش دعا می کنم.مقایسه ای بین آن زمان و این زمان انجام داده اید که بس غیرمنصفانه و ناجوانمردانه است. بنده به عنوان زنی که شاهد ظلم های بی شمار پهلوی اول و دوم به پدر و همسرم بوده‌ام و ایام بسیاری را با دستگیری آنان و زندان و تبعیدشان به خاطر حفظ ارزش ها و آرمان ها ی دینی تحمل کرده و فرزندش را در این مسیر تقدیم کرده؛ باید اعتراف کنم که همانقدر که دیدن فرزندم در لباس شهادت و در تبعیت از امام بزرگوار شیرین، گوارا و آرام بخش بود؛ مشاهده فریب خوردگی فرزند دیگرم به دست فتنه گران داخل و دشمنان قسم خورده خارج دردناک و جانکاه است و زیر سوال بردن حرکت های مقتدرانه حضرت امام (ره) در سال 60 و پس از آن را، چه از جانب فرزندم یا هر کس دیگر، جفایی نابخشودنی به آن عزیز و کفرانی بزرگ در برابر نعمتهای عظیمی می دانم که از جانب خداوند متعال به واسطه انقلاب بر ما باریده است.
و چقدر جای تاسف است که این حرکت های همسو با استکبار جهانی و اسرائیل جنایتکار با حرکت فرزند شهیدم که در مسیری کاملا مخالف با این فتنه گری ها بوده، بخواهد در یک ترازو قرار گرفته و با هم مورد مقایسه قرار گیرد: آیا کسانیکه اینگونه می‌اندیشند مصداق این آیه قرآن نیستند که می‌فرماید:
«الذین ضل سعیهم فی الحیاة الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا (زیان کارترین مردم آنانند که تلاششان در این دنیای فانی در کجراهه صرف شده و خودشان گمان می کنند که کار نیک انجام می دهند (سوره کهف 104) و چه زیبا علت این توهم و کمال گرایی را قرآن در آیات قبل ریشه‌یابی کرده است!
خواهر گرامی، امتحانی بس بزرگ در راه است و راهی بسیار دشوار و اینجاست که کسانی که منافع و مصالح خویش را بر دین خدا برگزینند؛ خسارتی جبران ناپذیر را در دنیا و آخرت خواهند چشید؛ وبا وجود آنکه فتنه گران تلاش می کنند حقایق را وارونه جلوه دهند، خداوند دینش را نصرت و حق را آشکار خواهد نمود چنانکه تاکنون چنین بوده است.
لقد ابتغوا الفتنة من قبل و قلبوالک الامور حتی جاء الحق وظهر امر الله و هم کارهون (قبل از این نیز آنان در صدد فتنه گری بودند و کارها را برعکس جلوه می دادند تا آنکه حق روی آورد و امر خدا آشکار گردید در حالیکه آنها از آن خوششان نمی آمد (سوره توبه 48).
جنابعالی بنده را با عنوان همسفر دیروز خویش خطاب کرده اید؛ پس بیایید از این قطار تندرو که به سرعت یارانی را در سراسر جهان در ایستگاههای گوناگون سوار می کند، و برخی نیز به دلیل انتخاب غلط و همنشینی‌ها و توهمات پیاده می-شوند پیاده نشوید و اگر پیاده شده اید یک بار دیگر به پشت سر و پیش رو نگاه کنید و برگردید و دوباره سوار این قطار یا کشتی نجاتی شوید که هر روز قویتر و استوار تر راه خویش را می گشاید و با وجود دادن شهیدانی چون احمدی روشن ها، جوانان آن مرکز علمی را از شور و نشاط علمی و ایمانی خود پر کرده برای جانشینی دانشمندان از دست رفته با یکدیگر مسابقه می دهند.بیایید قدردان نظامی باشید که با وجود هجومهای بی سابقه دشمن مظلومانه اما مقتدرانه با پشتوانه قوی مردمی که بخشی از آن در انتخابات زیبای اسفند تجلی نمود؛ به مسلمانان و مستضعفان امید می بخشد.
بیایید از سادگی فرزند من و احساسات غیرمتعادل کنترل نشده اش برای پیاده کردن او از این کشتی نجات سوء استفاده نکنید و از قرار دادن او در برابر پدر و دسترنج عمری مجاهدت و مبارزه او، دست بردارید؛ مهدی بارها متوجه این راه خطا گردیده و سعی بر بازگشت و همراهی با این اقیانوس عظیم الهی داشته ولی متاسفانه تشویق های توهم زای اصحاب فتنه و قهرمان سازی از او و به قول خودش هندوانه زیر بغل دادنها؛ موجب غفلت او وستم به خود، خانواده و پدر و مادرش گردید:
از بنده خواسته اید با توجه به موقعیتی که دارم برای فرزندم کاری انجام دهم؛ اگر موقعیتی را خداوند به بنده عطا کرده بخاطر این ملت، رهبر بزرگوارش و خون شهیدان است و آنرا جز برای ارزش های این انقلاب عظیم هزینه نخواهم کرد، بحمدلله چه در منزل پدر بزرگوار روحانی‌ام و چه درخانه همسر مجاهدم پای مکتبی و آموزش دینی قرار گرفته‌ام که در مکتب مولایم علی (ع) می‌فرماید هیچ عاطفه ای حتی مادری را در برابر عظمت رحمت دین الهی قرار ندهم و ایمانم را با آن معامله نکنم چنانکه علی (ع) می فرماید:
و لقد کنا مع رسول الله (ص) نقتل ابائنا و ابناءنا و اخواننا و اعمامنا مایزیدنا ذلک الا ایمانا و تسلیما...فلما رای الله صدقنا انزل بعدونا الکبت و انزل علینا النصرحتی استقر الاسلام... بخدا قسم که ما همراه رسول خدا می جنگیدیم و با پدران و پسران و برادران و عموهای خود را دراین مسیر می‌جنگیدیم و این امر جز بر ایمان و تسلیم ما نمی افزود... و چون خداوند این راستی و استواری را از ما دید، شکست و خواری را بر دشمنان و یاری و نصرت خویش را بر ما فرو فرستاد و اسلام استقرار یافت.../ نهج البلاغة –خطبه 55)
بنده در امور عادی تفاوتی بین فرزندانم و سایر فرزندان ملت قائل نبوده‌ام چگونه می‌توانم در مسائل مهم دین و میهن و امنیت کشور؛ خودخواهانه تمایلات نفسانی و عاطفی خود را حاکم کنم.
برخی فرزندم را وسیله مطامع خویش قرار دادند
باید بدانید اینجانب با دلی پرخون از آنان که در پی صید طعمه های چرب برای دشمنان دیرینه و آشکار این مملکت هستند و فرزند مرا وسیله مطامع خویش قرار داده اند و خود در سایه نشسته اند؛ برای هدایت، بازگشت و بصیرت فرزندم دعا می کنم وبارها بنده و پدرش به او اعلام نموده ایم که در صورتی از او رضایت داریم که شیوه خویش را اصلاح نماید و به رهبر عزیزم و نایب امام زمانم اعلام می کنم که در مسیر اطاعت از شما و در پاسداشت چنین نعمت بی نظیر الهی که خدا نصیب این امت نموده شاکر و خدمت‌گزارم.
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور
پایان پیام/
نظر شما