آیین بزرگداشت دکتر حاج علی حاج صادقی با سخنرانی معاون وزیر بهداشت در لنگرود برگزار می شود

خبرگزاری شبستان_ لنگرود؛  انجمن آثار و مفاخر شهرستان لنگرود از جمله انجمن های فعالی است که در صدد شناسایی مفاخر شهرستان، تبادل اطلاعات و تجربیات، خلق ایده های نو هنری و فرهنگی، برگزاری همایش ها و نمایشگاه های آثار فرهنگی و انجام کارهای جدید و بدیع است که برگزاری کنگره های تخصصی با هدف پاسداشت و بزرگداشت فرهیختگان و چهره های نام آشنای عرصه فرهنگ و هنر و ادب شهرستان از مهم ترین اولویت های این انجمن است که اینار آیین بزرگداشت دکتر حاج علی حاج صادقی لنگرودی، پزشک خیر و مردم دوست سیرجان ( دوشنبه، ۲۶ اردیبهشت) با سخنرانی معاون وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در دانشکده پیراپزشکی این شهرستان برگزار می شود.

دکتر حاج علی حاج صادقی در سال1301 شمسی در شهرستان لنگرود درخانواده ای متدین، با ایمان و مبارز به دنیا آمد. پدرش معروف به حاج ابوطالب حاج صادقی شغل اصلیش عطاری بوده و به درمان بیماران با داروهای گیاهی که در آن زمان در اکثر شهرهای ایران مرسوم بوده است می پرداخت.

دکتر صادقی تحصیلات ابتدائی را در شهرستان لنگرود و دورۀ متوسطه را در شهرهای رشت وانزلی به پایان رساند. از آنجا که وی عشق و علاقۀ وافر به حرفه پزشکی داشت، پس از اخذ دیپلم وارد دانشکده پزشکی تهران شد، در سال1329 با مدرک دکترا فارغ التحصیل شد و سپس برای انجام خدمت سربازی عازم بوشهر گردید. . وی در سال1331 به سیرجان رفت و پس از آن استخدام بهیاری سیرجان شد. 

او به صورت 24ساعته مشغول خدمت‌رسانی بود. علاوه بر خدمت‌رسانی در طب، در مسائل اجتماعی و روان نیز دست به خیر داشت. دکتر در سیرجان هر آنچه به دست ‌آورد را وقف کرد. محله فقیرنشین آنجا را انتخاب و بیمارستان امام رضا(ع) سیرجان را افتتاح کرد.

ساده زیستی دکتر صادقی، یکی از خصوصیات برجسته او بود که هر کس در  برخورد اول با دکتر، متوجه آن می شد.

نسخه دکتر، کاغذ های معمولی ورق دفترچه یا باقیمانده مقواهای دور ریز بود که با حوصله، قسمت سفید و قابل نوشتن آن ها را جدا کرده بود.

دکتر صادقی، در حیات منزل ساده اش روی یک صندلی می نشست و همان جا (بدون تشریفات و منشی و شخصی برای نوبت …) بیماران را ویزیت می کرد و به وفور دیده شده بود که از بیماران نیازمند حق ویزیت نمی گیرد.

وی پس از ۳۸ سال خدمت به مردم سیرجان و ساخت بیمارستان امام رضا (ع) در منطقه فقیرنشین این شهر یعنی بدرآباد آن زمان در هشتم اردیبهشت ۱۳۶۹ به علت ناراحتی قلبی دار فانی را وداع گفت و در محوطه بیمارستانی که خود ساخته بود به خاک سپرده شد.