خبرگزاری شبستان در کردستان_ سالها رنج بیماری کشیدی و صبورانه دردها تحمل کردی اما امید در وجودت زندهتر از هر زندهای زیستن میکرد.
هنوز لبخندهایت، قوی بودنت و حسِ نگاههای آرامبخشت یادمان را صیقل میدهد و دلگرممان میکند.
خوشنودیم، واژهها و جملاتی که بر کاغذ خلق میکردی نام و نشانت را ماندگار کرده و بودنت را برایمان جاودانه ساخته است.
میدانم که دلهرههایت از سالها تحمل بیماری، نزدیک شدن به لحظات ترک دنیای فانی نبود چون توکل برخداوند و ایمان درونت فراتر از ترس ترک دنیوی بود اما حسهای مادرانهات و مسئولیتهایی که بر دوش میکشیدی دلهرههای تو را به دلتنگیهای امروز همه همکاران و دوستانت سپرده است.
باور نبودنت سخت است اما باور داریم که با خدمت رسانهای چند سالهای که از قلم زدن در ژیار به بار نشست و تا بیانی ادامه یافت نام و یادت جاودان خواهد ماند.
دلگرمیم به جملاتی که خلق کردی، به مطالبی که آفریدی و نشریهای که با یاد تو برپاست. پس آرام بگیر بانوی رسانهای.
تکه زمینی که در آرامستان بهشت محمدی امروز به نام «گلاویژ مرادی» بر مزارت خودنمایی میکند پیامی برای فردای من و ماهایی خواهد بود که میدانیم دنیا را همه باید ترک گوییم و ایمانمان را بسازیم تا سرای ابدی را به تو ملحق شویم.
گرچه ما برای نبودنت سخت دلتنگیم اما تو آرام بگیر چراکه با تحمل دردهایی که کشیدی و سختیهایی که تحمل کردی؛ مردانه در برابر درد سرطان جنگیدی و مقاومت کردی و قطعا پروردگار مهربان نیز روحت را قرین رحمتش قرار خواهد داد.
گلاویژ عزیز، بانوی رسانه؛ اهل قلم خوب میدانند که سالها بر پیکر بیجان و سفید کاغذ واژهها نگاشتی و جملهها خلق کردی و نام و نشانت بر جانی که به کاغذها سپردی ماندگار شد، روحت شاد، یادت گرامی، نامت جاودان.
نظر شما