به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، در پیام آیت الله جوادی آملی که امروز پنجشنبه (18اسفند) صادر کرد، آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم و ایّاه نستعین ازلی خدای سبحان را سزاست، تحیّت ابدی پیامبران الهی به ویژه حضرت ختمی نبوّت (ص) را رواست. درود بیکران دودهٴ طاها و اسرهٴ یاسین مخصوصاً حضرت ختمی امامت (عج) را بجاست. به این ذوات قدسی تولّی داریم و از معاندان لدود آنان تبرّی می‌نمائیم. مقدم فرهیختگان علم صائب و عمل صالح را گرامی می‌داریم و سعی بلیغ برگزار کنندگان محترم همایش ملّی فرهنگ ایثار و شهادت را مشکور پروردگار می‌دانیم و یادِ مانای بنیانگذار دانشکدهٴ اصول دین آیةالله علاّمه سیّد مرتضی عسکری قدّس الله نفسه الزکیّه را تکریم می‌کنیم و همکاری نهادهای سهیم در این همایش باشکوه را ارج می‌نهیم و از دانشورانی که با ایراد مقال و یا ارائه مقالت بر غنای علمی این نشست ملّی، فرهنگی افزودند سپاسگزاریم. هرچند ادای حق چنین همایش ارزشی دشوار است، لیکن با تقدیم چند نکته کوتاه مقداری از وظیفهٴ لازم را انجام یافته تلقّی می‌کنیم:
یکم. ترجیح ایثار بر استئثار از مهم‌ترین دستورهای اخلاقی است که نظام اسلامی آن را دالان انتقالی از جاهلیت به عقلانیت قرار داد: ﴿ویؤثرون علی انفسهم ولو کان بهم خصاصه﴾. البته ایثار دیگران بر خود از سنخ تقدیم باقی بر فانی، و رهائی از تلخی دنیا و رسیدن به شیرینی آخرت است، چه اینکه استئثار مغرور گذرا شدن و از جمال و جلال پایدار محروم گشتن است: ﴿بل تؤثرون الحیوة الدنیا﴾ و این اصل والا ره‌آورد همه پیامبران خداست: ﴿والآخرة خیر وابقی ٭ انّ هذا لفی الصحف الاولی ٭ صحف ابراهیم و موسی﴾. اثر مشهود چنین ایثار کرامت بر دنائت را می‌توان در طمع اعراب جاهلی در شکار سوسمار و زهد عرب متمدنی که تمدّن خود را در تدین جستجو می‌کرد از آهو و تیهو در حرم و حال احرام بررسی نمود.
دوم. فراز خیر ایثار و فرود خطیر استئثار را می‌توان چنین تحلیل کرد که در ایثار عوض و معوّض هر دو به انسان برمی‌گردد و در استئثار هر دو به ابلیس واگذار می‌شود. خیر آن در استقلال و حریت است و خطر این در وابستگی و بردگی است، تَعَبّدوا للدنیا اَىّ تعبّدٍ وآثروها اَىّ ایثارٍ ثمّ ظَعنوا عنها بغیر زادٍ مُبَلّغٍ. داد و ستد با خدا، فروش جان و مال به حضرت باری مایهٴ حفظ هویّت و تکامل آن و حیات جاودانه انسان با چنان روح متکاملِ آزاد خواهد بود. تجارت با ابلیس و فروش ایمان و کرامت به او پایهٴ خسارت سرمایه و سبب سلطه او بر جان و تمام شئون جارحه‌ای و جانحه‌ای بشر می‌شود. در این حال تهدید شیطان به احتناک عملی می‌شود: ﴿لاحتنکنّ ذرّیته الاّ قلیلاً﴾ ، ثمرهٴ شیرین ایثار را می‌توان در ولایت الهی مشاهده کرد به طوری که خدا مؤمنان اهل ایثار را از هر تیرگی و تاریکی رهائی بخشوده و به ساحت نور می‌رساند و میوهٴ تلخ استئثار را می‌شود در ولایت ابلیسی بررسی نمود به طوری که طاغوت مباهیانِ به تباهی را از هر ضیاء و نوری محروم ساخته و به چاه تاریکی می‌کشاند.
سوم. مرگ در فرهنگ قرآن عبارت از تحوّل و دگرگونی است و انسان در پایان زندگی دنیا با مرگ برخورد می‌کند و آن را هضم نموده و می‌میراند و با عنایت الهی برای اَبد می‌ماند و راز ماندگاری انسان را می‌توان از هاضم بودن وی و مهضوم بودن مرگ، نه به عکس آن استنباط نمود ﴿کلّ نفس ذائقة الموت﴾.
شهادت در راه خدا آثار حیات‌بخش فراوانی دارد که مرگ شهید با مردن دیگران از لحاظ حیات‌بخشی متمایز خواهد بود. شهید در حالی که آگاه از وضع خویش است وارد برزخ می‌شود و متوقّعانه از خدا بشارت همراهی و هماوای همفکری‌های خود را از خدا می‌طلبد: ﴿ویستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم﴾ و چون خودش از لوث طبیعت منزّه و از روث دنیای دنیّ مبرّاست، عصر و مصر خود را پاک و زمان و زمین خویش را طیّب می‌نماید: طبتم وطابت الارض الّتى فیها دفنتم.
کشوری که همانند ایران اسلامی با دِمای شهدا طیّب شد زمینهٴ مساعدی برای باروری معارف عقلی و نقلی و پرورش مردان و زنان عفیف و مجاهد و دولت و ملت عقل محور و عدل مدار و پیروان راستین قرآن و عترت (ع) است: ﴿والبلد الطیّب یخرج نباته باذن ربّه﴾ میوهٴ نظام طیّب اسلامی و ثمر کشور اهل بیت (ع) استقلال و آزادی و رهبری خاورمیانه بیدار است.
مجدداً حضور همگان را گرامی و از همکاری صمیمانه برگزارکنندگان تقدیر و یاد و نام امام راحل (رحمه‌الله) و علامه عسکری و شهدا را تکریم می‌نمائیم.
غفر الله لنا و لکم
جوادی آملی
اسفند 1390
پایان پیام/
نظر شما