خبرگزاری شبستان: درگردونه سالانه تکرار، نوروز یک تنوع روحی و یک انبساط روانی است که قوم ایرانی دوام خویش را در فراز و نشیب تاریخ مدیون این سنت دیرینه و خردمندانه است. با طلوع اسلام در این سرزمین نوروز زیباتر شد و بزرگترین حادثه تاریخ اسلام به خصوص تشیع یعنی اعلام ولایت علی ( ع ) در روز غدیر خم از سوی پیامبر اکرم ( ص ) در نخستین روز بهار مصادف با نوروز باستانی بوده است.
نوروز در ایران اگر چه یک سنت ملی و برآمده از روزگاران بسیار دور است در عین حال با حال و هوایی معنوی و روحانی عجین شده است.
سعدی درباره نوروز چنین می سراید :
برآمد باد صبح و بوی نوروز /به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال / همایون بادت این روز و همه روز
چو آتش در درخت افکند گلنار / دگر منقل منه آتش میفروز
چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست / حسدگو دشمنان را دیده بردوز
بهاری خرمست ای گل کجایی / که بینی بلبلان را ناله و سوز
جهان بی ما بسی بودست و باشد / برادر جز نکونامی میندوز
نکویی کن که دولت بینی از بخت / مبر فرمان بدگوی بدآموز
منه دل بر سرای عمر سعدی / که بر گنبد نخواهد ماند این کوز
دریغا عیش اگر مرگش نبودی / دریغ آهو اگر بگذاشتی یوز
خواجه شیراز در غزلی دیگر ناله را فاخته می شنود در وصف بهار چنین می سراید :
باد بهارى وزید، از طرف مرغزار / باز به گردون رسید، ناله ى هر مرغ زار
سرو شد افراخته، کار چمن ساخته / نعره زنان فاخته، بر سر بید و چنار
گل به چمن در برست، ماه مگر یا خورست / سرو به رقص اندرست، بر طرف جویبار
شاخ که با میوه هاست، سنگ به پا می خورد / بید مگر فارغست، از ستم نابکار
شیوه ى نرگس ببین، نزد بنفشه نشین / سوسن رعنا گزین، زرد شقایق ببار
خیز و غنیمت شمار، جنبش باد ربیع / ناله ى موزون مرغ، بوى خوش لاله زار
هر گل و برگى که هست، یاد خدا می کند / بلبل و قمرى چه خواند، یاد خداوندگار
برگ درختان سبز، پیش خداوند هوش / هر ورقى دفتریست، معرفت کردگار
وقت بهارست خیز، تا به تماشا رویم / تکیه بر ایام نیست، تا دگر آید بهار
بلبل دستان بخوان، مرغ خوش الحان بدان / طوطى شکرفشان، نقل به مجلس بیار
بر طرف کوه و دشت، روز طوافست و گشت / وقت بهاران گذشت، گفته ى سعدى بیار
پایان پیام/
نظر شما