شاهنامه یک کتاب نیست بلکه یک کتابخانه است

به گزارش خبرگزاری شبستان، دکتر جلال خالقی‌مطلق، عضو امنای بنیاد فردوسی و استاد دانشگاه هامبورگ، در یادداشتی به جایزه بزرگ پروفسور آقا بزرگ گفته است: اگر بپرسند از شاهنامه چه می­توان‌آموخت؟پاسخ من این است که بی‌اغراق از هر برگ شاهنامه می­توان نکته­ای‌آموخت. از شاهنامه، تاریخ و فرهنگ باستان را آموخته‌اند. از شاهنامه، آداب و رسوم و آیینهای نیاکان ما را آموخته­اند. از شاهنامه، ادبیات باستان ما را آموخته‌اند. از شاهنامه، شاعری آموخته­اند. از شاهنامه، اخلاق نیکو آموخته­اند. از شاهنامه، کشورداری آموخته‌اند. از شاهنامه، هویت تاریخی، فرهنگی و ملی ایرانیان را آموخته‌اند و از شاهنامه، زبان فارسی را آموخته‌اند.

دکتر جلال خالقی‌مطلق تصریح کرده است: امروز اهمیت زبان فارسی در کنار اهمیت هویت تاریخی، فرهنگی و ملی، مهمترین آموزه این کتاب است و این آموزه­ها از یکدیگر جدا نیستند. در تاریخ اسلامی ما، پیش از فردوسی چندین رویداد برای برقراری و گسترش زبان فارسی انجام‌گرفت به ویژه آن‌چه در زمان فرمانروایی صفاریان و سامانیان رخ‌داد اما نهادینگی زبان فارسی به دست فردوسی همیشگی‌شد و از آن زمان تا زمان صفویه که ایران مانند بقچه چهل‌تکه­ای به فرمانروایی­های گوناگون تقسیم‌ شده‌است، میهن اصلی ایرانیان، زبان فارسی بود تا باز ایران یکپارچگی باستانی خود را، نه بدان گستردگی، بازیافت و پس از آن نیز زبان فارسی هم‌چنان زبان رسمی ایران باقی‌ماند.

عضو امنای بنیاد فردوسی و استاد دانشگاه هامبورگ بیان کرده است: در ایران زبانهای محلی گوناگونی رایج‌اند که همراه با دیگر آداب و سنن محلی، فرهنگ ایران را پر مایه و رنگین می­کنند. این زبانهای محلی را باید دوست‌داشت و پاس‌داشت ولی از سوی دیگر، گویندگان این زبانها نیز باید مرز خود را بشناسند و کارکرد هر یک از دو زبان محلی و ملی را به درستی بدانند. همه ملت ایران باید زبان فارسی را که بزرگترین نگاهبان یکپارچگی ماست و بر پایه فرهنگ پر مایه خود در شمار زبانهای مهم جهان است، هم‌چون جان خود گرامی‌بدارند.
 

پایان پیام/