نه بزرگ خانواده فوتبال به آبی و قرمز

به گزارش خبرگزاری شبستان، آخرین مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال چند پیام مهم داشت که یکی از آنها «نه بزرگ خانواده فوتبال به فوتبال رنگی» بود و این می تواند به معنای تحقق ذهنیت توسعه یافته فوتبال ایرانی باشد.

 اگرچه مدتهاست که از پایان دوران فوتبال دوقطبی ایرانی می گذرد و حالا شاهد قطب های پویا و قدرتمندی در فوتبال باشگاهی مان هستیم اما فوتبال رنگی با محوریت الویت داشتن مسائل مربوط به دو باشگاه پرطرفدار تهرانی استقلال و پرسپولیس کماکان تا بعد از ظهر دوشنبه 15 اسفند 1390 به حیات خود حتی در کوریدورهای فدراسیون فوتبال ادامه می داد.بزرگترین نمود حیات فوتبال رنگی تمرکز گرا در نهاد ملی فوتبال ایران رای آوردن دو چهره مطرح خانواده های قرمز و آبی در انتخابات 4 سال پیش آن هم به واسطه اعمال نفوذ رئیس وقت سازمان تربیت بدنی بود. مهندس علی آبادی تصور می کرد که تشکیل یک فدراسیون موفق بدون حضور عناصری مرتبط با 2 باشگاه پرسپولیس و استقلال امکان پذیر نیست و به همین دلیل مهدی محمد نبی و علی فتح الله زاده که هر دو اعتبارشان در فوتبال کشور را مدیون دوران مدیریتشان در پرسپولیس و استقلال بودند و عملا در میان مردم 2 چهره قرمز و آبی شناخته می شدند، در رایزنی های پشت پرده سازمان با اهالی فوتبال و رئیس جدید به فدراسیون فعلی تحمیل شدند. فتح الله زاده با حمایت آشکار سازمان ورزش به عضویت هیئت رئیسه فدراسیون انتخاب شد و نبی هم با معرفی رئیس جدید و مطیع آن زمان علی کفاشیان به دبیرکلی فدراسیون رسید که از نظر فیفا مهمترین سمت در ساز و کار اتحادیه های ملی فوتبال پس از ریاست است.
اما پس از 4 سال اعضای مجمع فدراسیون فوتبال که گستره وسیعی از جغرافیای جدید فوتبال ملی را تشکیل می دهند رفتار متفاوتی با مدیران عامل 2 باشگاه سرخابی داشتند به طوریکه نه تنها علی فتح الله زاده برای ادامه حضور در میان اعضای عادی هیئت رئیسه فدراسیون رای نیاورد بلکه محمدرضا رویانیان که گزینه ای به مراتب نزدیک تر به دولت است نیز نتوانست آرای لازم برای انتخاب به عنوان نماینده باشگاه ها در هیئت رئیسه را به دست آورد.
رویانیان نبرد انتخاباتی نزدیکی را به همتای سپاهانی اش علیرضا رحیمی واگذار کرد و فتح الله زاده حتی یک رای هم نیاورد.البته نه بزرگ خانواده فوتبال به آبی و قرمز تنها به همین جا محدود نمی شد که  دامن حسین علی قریب مدیر اسبق استقلالی  را هم می گرفت که در رقابت با کفاشیان شکست خورد.
بدین ترتیب استقلال و پرسپولیس کرسی های سنتی شان در فدراسیون را از دست دادند و این شاید نخستین بار باشد که آبی و قرمز پایگاه مشخصی در راس هرم فوتبال کشور ندارند.گذشت روزهائی که سهمیه های تیم ملی بین بازیکنان سرخابی تقسیم می شدند و بازیکنان خاطی و دوپینگی دو غول پر مدعای پایتخت نشین با نظر لطف فدراسیون از مصونیتی جادویی برخوردار بودند.گذشت دورانی که روسا یا مسئولان رنگی دستگاه فوتبال به رنگ موافق رانت هدیه می کردند و به رنگ مخالف نان قرض می دادند.حالا نمایندگان فوتبال فارس و مازندران و اصفهان و آذربایجان در راهروهای خیابان سئول جولان می دهند و این یعنی پایان تمرکز گرایی رنگی وآغاز توسعه ای حقیقی از راس هرم فوتبال.
پایان پیام/