هفت ویژگی مشترک عمار و مالک انقلاب

به گزارش خبرگزاری شبستان، علی خضریان، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی نوشت: آیت الله مصباح و سردار سلیمانی چه در میدان رزمی و چه فکری، راهبر و جلودار بودند و هیچ وقت در پشت جبهه خود را پنهان نکردند؛ بلکه مرد میدان مبارزه با دشمن بودند.

تقارن رحلت علامه مجاهد آیت‌الله مصباح یزدی به عنوان عمار انقلاب در ۱۲ دی ۱۳۹۹ با دهه بصیرت و در تقویم، در شب سالروز شهادت سردار دلها حاج قاسم سلیمانی به عنوان مالک انقلاب در ۱۳ دی ۱۳۹۸، بهانه‌ای شد تا ۷ ویژگی مشترک این دو شخصیت انقلابی را بازشماری کنیم.

۱- یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های مشترک، تابعیت محض از مقام ولایت است. بطوریکه این دو سردار جبهه انقلاب در طول حیاتشان برای خود در مقابل امامین انقلاب شأنی بیش از یک سرباز قائل نبودند. همین ویژگی باعث می‌شود تا در انجام ماموریتشان موفق به کسب رضایت مقتدایشان شوند.

۲- این دو مجاهد فقید به جناح‌های سیاسی چپ و راست تعلق خاطری نداشتند و خود را محدود به بازی‌های سیاسی گروهی نکردند. بلکه تمام کنش‌هایی که در طول حیاتشان داشتند، در چارچوب کلان گفتمان انقلاب اسلامی قابل تعریف است.

۳- برخلاف دنیاپرستان محافظه‌کار، در مسیر مجاهدت در راه خدا، چه در میدان رزمی و چه فکری، راهبر و جلودار بودند و هیچ وقت در پشت جبهه خود را پنهان نکردند؛ بلکه مرد میدان مبارزه با دشمن بودند.

۴- یکی از ویژگی‌های برجسته ایشان اعتقاد به امر تشکیلات، کار جمعی و پرورش نیروی انسانی در دفاع از نظام و انقلاب است. لذا رحلت و شهادت به دلیل کادرسازی صورت گرفته شده موجب ایجاد خلل در اهداف مجاهدات‌هایشان نگردیده است.

۵- برای دفاع از انقلاب اسلامی و نجات مستضعفین عالم، محدود به مرزهای جغرافیایی نشدند و در میدان مجاهدت، فرامرزی عمل کردند.

۶- با مجاهدتشان و عجزی که در دشمنان حاصل شد، ماهیت واقعی ‫غرب‬ را افشا کردند و نئولیبرالیسم آمریکایی ناچار شد بر خلاف روتوشی که سال‌ها برایش هزینه کرده بود، خوی تروریستی و عدم اعتقاد به آزادی را نمایان کند؛ و به همگان نشان دهد آنجایی که منافعش به خطر می‌افتد، به اصولی پایبند نیست.

۷- رحلت و شهادت که در ظاهر پایان زندگی دنیوی است، نه تنها موجب افول چراغ هدایت‌گر ایشان برای جامعه نگردید؛ بلکه فصول جدیدی از حقایق فکری و معرفتی‌شان را برای آحاد اجتماعی روشن کرد و امروز تبدیل به یک مکتب فکری ماندگار و پابرجا شده‌اند؛ بطوریکه دیگر حذف‌شدنی و کنارنهادنی نیستند.