به گزارش خبرنگار شبستان، متن کامل سخنان، «سید محمد حسینی»، در مراسم افتتاحیه جشنواره مد و لباس به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«هوالستار»
چـراغت از حباب لاله نورافشان بود ورنـه شـود بـازیچه دست نسیم نـازکـی نـورش
حجاب باغ، دیوار است ورنه چشم نامحرم نگاهی گرکند دز دیدن میوه است منظورش
هرگز جوهری، جواهرات اصیل را حتی بر سبیل تفنن در معرض دید عمومی نمی‌گذارد چه رسد برای عرضه! جواهر ذیقیمت، حرمت دارد و آنرا در حفاظ صندوق‌های تودر تو قرار می‌دهند و تنها بر دیده مشتریان محرم به احترام نثار می‌کنند. آنچه در ویترین می‌گذارند گر چه باز هم از دستبرد محفوظ است اما دیده عموم گاه به خیرگی از آن محظوظ است!
حجاب اگر از نگاه باور مسلمان ضروری دین است از دیدگاه انسان، نشان حجب و حیا و تمکین به قواعد هر آیین است! هیچ دین و آئینی همسنگی و همرنگی انسان و حیوان را بر نمی‌تابد و کس، انسانی بی‌اعتقاد بر تمایز این دو موجود، نمی‌یابد! و بارزترین نشانه این تمایز در ظاهر و نگاه اول به پوشیدگی و عریانی، این و آن است.
از پس گذر از این معبر با چگونگی این ستر و شمیم این عطر، کوچه پس کوچه‌های مقصد را به نشانه عابران معطر طی می‌کنیم که حجاب، گاه، راه است! با عبور از این گذر به مرز عبر و اعتبار می‌رسیم.
لباس اگر از جمله نمادهای فرهنگی باشد که هست! مد که هنوز معادل فارسی آنرا کما ینبغی نیافته‌ایم و همان سلیقه، شیوه، موافق طبع روز می‌باید معنا کنیم، از آن نماد نمی‌بایست فاصله بگیرد.
بی‌معرفت مباش که در من یزید عشق اهــل نظـر معـامـله بـا آشنـا کننـد
سرتسلیم در مقابل فرهنگ بیگانه فرو آوردن، نشان خود باختگی است چه رسد تمکین به بی‌فرهنگی‌های مهاجم که جلوه بارز بردگی است. دنیا را اگر به دهکده جهانی تعبیر نمودند از آن بود که دروازه‌های تغییر را به رویش بگشایند. استعمار جلوه‌هایش دگرگونه گشته است. برده‌داری معنایش وارونه گشته است اگر آبراهام لینکن به اسم لغو برده داری، سیاهان خانه زاد را به کارگران مسلول کارخانجات نساجی مبدل ساخت و به اسم آزادی، شیوة نوین برده‌داری را متداول نمود؛ دیری نپایید که با پرچم آزادی زنان، رخت مردانه بر تن ایشان نمودند و حرمت زنانه را از این عنصر لطیف ربودند و به تأمین نیروی انسانی مورد نیاز، فرهنگ به اصطلاح تساوی زن و مرد را بر اندیشه‌های نوطلب، غالب نمودند.
زن که پرچمدار کیان خانواده بود و تنظیم خانه و تربیت فرزندان و کدبانوئی و سروری برخانه افتخارش بود، به اسم تساوی جایگاهش را بی‌اعتبار کردند و همسنگ مرد به کارهای سنگین و زمخت وادارش نمودند و از لوح فرهنگ منحط غربی، به دستاویز آزادی، اعتبارش را زدودند.
به اقتضاء شرایط جدید و انطباق با مأموریت تازه، کسوتش را مبدل ساختند و برآن نازش خدادادی تاختند!
در اینسو سردمداران خود باخته به کشف حجاب فرمان دادند و دهان بر نشخوار همان استدلالات گشادند که امروز هنوز هم باید تاوان آن جهالت‌ها را داد!
بگذاریم و بگذریم
به غیرت نیست حاجت این همان معنای غیرت شد هماهنگی به غیرت ای مسلمان! سازحیرت شد
لباس، امروز تنها برای پوشاندن بدن و گرم نگاهداشتن آن بکار نمی‌آید و دیگر عمرگرانمایه برآن صرف نمی‌شود که تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا» بلکه بخشی از آن به منظور تشخص و بخشی تجمل مطرح است، که در حد اعتدال، مستحسن نیز هست. سَخِّی آل الله امام حسن مجتبی (ع) فرمود: ان‌الله یحب الجمال والتجمل» خداوند زیبایی و خودآرائی را دوست میدارد.
اما هر چیز بجای خویش و به اندازة خویش نیکوست!
نخستین جشنواره مد و لباس قدم بر این دایرة ظریف نهاده است و در دامان دریای مواج این هنر افتاده است که اجتناب از تردامنی هنر گردانندگان آن خواهد بود! گر چه گفته‌اند:
در میان موج طوفان تخته بندم کرده‌ای باز می‌گویی که دامن تر مکن، هشیار باش
اما به مدد الهی و توجهات خاصه حضرت ولی‌عصر (عج) و رهنمودهای ولی امر مسلمین امید است به ساحل فلاح و صلاح نائل آیند. هر توفیقی در این راه نارفته و درّ ناسفته، انشاءالله مأجور خواهد بود.
توفیق، رفیق طریق عزت و اعتبار تمامی شما گرامیان باد!
پایان پیام/
نظر شما