حجت الاسلام والمسلمین علی نصیری، عضو انجمن قرآن پژوهی حوزه علمیه قم با بیان این مطلب که بخش مهمی از آموزه های اخلاقی ارزشی دین ما به حوزه تعاملات اجتماعی اختصاص دارد، به خبرنگار شبستان گفت: یکی از مهمترین این ارزش ها که در قرآن بارها مورد تاکید قرار گرفته رعایت امانت و امانتداری است که در بسیاری از آیات به ویژه آغاز سوره مبارکه مومنون مطرح شده است.
وی با بیان این مطلب که امانت می تواند مادی و معنوی باشد، اظهار کرد: چه بسا انسان امانتدار دیگران در امور معنوی همچون اسرار باشد و از طرفی بر عهده گرفتن مسئولیت نیز نوعی امانتداری برای انجام آنها به نحو احسن است تا جایی که در امر تعلیم و تربیت گفته می شود که نسل آینده امانت در دستان ما هستند.
حجت الاسلام نصیری با اشاره به امانتداری انسان در برابر خود و خداوند تصریح کرد: انسان امانتدار خداوند در کل ساختار هستی است. حفظ امانت نیز از مسائل مورد تاکید در آیات وحی است که می تواند در امور مادی و معنوی صدق کند. به عنوان مثال ما باید حافظ نسل آینده به عنوان ودیعه ای که جامعه در اختیار ما نهاده باشیم.
رییس موسسه ترجمان وحی و خرد ادامه داد: نکته دیگر درباره امانت که در آیات الهی مورد تاکید قرار گرفته بازگردانیدن آن به صاحبان اصلی آن است، چراکه امانت مایملک انسان نیست که این می تواند شامل مسائل مادی و معنوی همچون مسئولیت ها شود. از این رو مسئولیت های اجتماعی و جایگاه ها ودیعه است که باید به صاحبان اصلی یعنی مردم بازگردانده شود.
وی با بیان این مطلب که ما در برابر نسل آینده به ویژه در انتقال ارزش های دینی قرآنی مسئولیت داریم، عنوان کرد: همانگونه که نسل گذشته آموزه های وحی و عترت (ع) را که نزد آنها امانت بود به ما انتقال دادند ما نیز باید بتوانیم این مفاهیم و ارزش ها را به شیوه کاربردی به نسل آینده عرضه کنیم.
حجت الاسلام نصیری تاکید کرد: البته برای آنکه معنای حقیقی امانتداری در آیات الهی مشخص شود باید به آنها نگاه تاویلی داشت نه تنزیلی. به عنوان مثال در نگاه تاویلی آیه هشت سوره مبارکه مومنون ائمه اطهار (ع) ولایت را امانتی می دانند که باید به صاحبان اصلی آن بازگردانده شود.
وی با بیان این مطلب که از مذموم ترین کارها در نگاه وحی تهمت و افتراء بستن به یکدیگر است، ابراز کرد: تضعیع حقوق و پرهیز از رفتار عادلانه نسبت به یکدیگر از رفتارهایی است که قرآن به شدت با آن مبارزه می کند. تهمت و افتراء بستن به یکدیگر از جمله مصادیق تضییع حق است که مردان و زنان مومن به شدت از آن نهی شده اند.
حجت الاسلام نصیری ادامه داد: بنابر قول صریح قرآن افرادی که به یکدیگر تهمت و افتراء می بندند مورد لعن خداوند قرار گرفته و از رحمت او به دور می مانند. چراکه این دو صفت مذموم در فضای بدخواهی رشد می کنند در حالی که در فضای ایمانی همه افراد جامعه یک تن هستند که بدی و ترور شخصیتی در آن جای ندارد.
وی خاطرنشان کرد: بنابر تعبیر علامه طباطبایی (ره) قرآن وقتی می گوید خود را بدنام نکنید جامعه دینی را یک جان تلقی کرده است که بدخواهی، شرخواهی و تهمت در آن معنایی ندارد.
پایان پیام/
نظر شما