خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: فلسطین با وحشی گری های بی وقفه رژیم صهیونیستی به موزه دائمی استعمار تبدیل شده است؛موزه ای که درهای آن باید مدتها پیش بسته می شد.
امروزه برای اکثر مردم ، استعمار بخشی از دوران گذشته است. اکثریت جمعیت جهان هیچ تجربه ای از آن ندارند و بسیاری نمی توانند تصور کنند که زندگی تحت کنترل کامل خارجی به چه معناست به همین دلیل موزه هایی برای آشنایی مردم با این این مسئله وجود دارد.
موزه های استعمار مکان هایی هستند که مردم می توانند برای یادگیری نحوه تأثیر این شکل از حکومت بر آزادی حرکت ، صحبت ، کار و حتی مرگ افرادی که در آنجا زندگی می کنند به این مکان ها مراجعه کنند.
ما در یک جهان پسااستعماری زندگی می کنیم و موزه های استعمار بازدیدکنندگان را به آن دوران ظالمانه باز می گردانند اما هنوز در جهان جایی وجود دارد که مردم آن استعمار را با تمام وجود خود تجربه می کنند و آنجا جایی غیر از فلسطین نیست.
اگر موزه های استعمار ،گذشته را در محیطی مدرن بر ای ما تجسم می کنند در مورد فلسطین که یک موزه باز استعمار است هم گذشته وجود دارد و هم اکنون - واقعیت استعماری و پسااستعماری. در فلسطین نیازی به ایجاد موزه استعمار نیست چرا که رژیم صهیونیستی در کل سرزمین های اشغالی به همین شیوه عمل می کند.
در هر موزه می توانید انتظار داشته باشید که بتوانید بخش های مختلف را با موضوعات مختلف کاوش کنید. همین امر در فلسطین هم صادق است؛وجود بخش های مختلفی که هر کدام لایه متفاوتی از استعمار را نشان می دهند. کرانه باختری وجود دارد ، جایی که می توانید شهرک های غیرقانونی اسرائیل ، زمین های مصادره شده ، دیوار جداسازی و جمعیت تحت کنترل فیزیکی را مشاهده کنید. سپس غزه وجود دارد ، جایی که به عنوان یک زندان باز شناخته می شود ، زیرا دو میلیون فلسطینی بیش از 15 سال است که در محاصره اسرائیل در این منطقه زندگی می کنند.
افرادی که بیشتر به دنبال بررسی یک مورد استعمار سورئال هستند باید به سرزمین های اشغالی بروند و دریابید که چگونه فلسطینی هایی که پس از تأسیس اسرائیل در فلسطین تاریخی ماندگار شده اند چگونه در آنجا زندگی می کنند. در آنجا با خانه های مسروقه ، روستاهای ویران شده ، شهروندان درجه دو و نژادپرستی نهادینه شده آشنا را خواهند داد.
موزه های باز به دنبال این هستند که تجربه ای مستقیم از نحوه زندگی در گذشته را در اختیار بازدیدکنندگان قرار دهند،غافل ز اینکه این شرایط به طور عینی در فلسطین وجود دارند و افرادی که مایلند در مورد استعمار بیاموزند نیازی به نگاه بیشتر به فلسطین ندارند چرا که استعمار در آنجا تجسم یافته است.
به رسمیت شناختن فلسطین قرن بیست و یکم به عنوان موزه فضای باز استعمار ، مناقشه طولانی فلسطین و اسرائیل را از منظری دیگر نشان می دهد. در جریان آخرین جنگ در غزه ، برخی از حامیان اسرائیل استفاده از زور را مشروعیت بخشیدند و خاطرنشان کردند که هر کشوری مستقل اگر در معرض موشک دولت دیگری قرار می گرفت ، برای دفاع از خود واکنش مشابهی نشان می داد.
طرح موضوع فلسطین به عنوان یک مسئله استعماری برای درک ویژگی شرایط فلسطینی ها ضروری است. برای بسیاری از مردم در سراسر جهان ، فلسطین یک معما است. چگونه است که فلسطینی ها مدتهاست در وضعیتی به سر می برند که ظاهراً تغییرناپذیر ، ثابت و غیرقابل حل است؟ بی تابعیتی ، ریشه کن شدن ، پناهندگی و مقاومت عملاً توصیف کننده دائمی فلسطینی ها شده است و هیچ تغییر جدی در وضعیت موجود ایجاد نشده است.
بر خلاف دیگر کشورها در خاورمیانه مانند اردن ، عراق و سوریه ، فلسطین شاهد پایان دادن به قیمومیت بریتانیا یا فرانسه نبود که منجر به تشکیل یک دولت-ملت مستقل شود. در عوض ، خاتمه قلمرو بریتانیا بر فلسطین در سال 1948 منجر به چیزی شد که فلسطینی ها آن را نوعی دیگر از استعمار می دانند.
جنبش صهیونیستی که منجر به نابودی جامعه فلسطین و پاکسازی قومی فلسطینی ها می شود با موفقیت توانست جلوی پیشرفت فلسطینی ها را بگیرد و اکنون در تلاش است تا جلوی تحقق رویای آنها برای تشکیل کشور مستقل فلسطین در سرزمین های اشغالی را بگیرد.
مسئله فلسطین را نمی توان یک مسئله حقوق بشری ساده دانست چرا که شرایط در آنجا بسیار بدتر از آن چیزی است که تصور می شود .برای فلسطینی ها 1948 فقط یک خاطره نیست بلکه یک واقعیت مداوم است در حقیقت فلسطین به طرز وحشیانه ای به موزه دائمی استعمار تبدیل شده است که درهای آن باید مدتها پیش بسته می شد.
نظر شما