ماجراهای «زندگی خصوصی آقا و خانم میم»

خبرگزاری شبستان: سی امین جشنواره فجر آخرین خود را پشت سر گذاشت. در سانس های میانی این جشنواره در روز هجدهم بهمن ماه فیلم زندگی خصوصی آقا و خانم میم به کارگردانی سید روح اله حجازی در سالن اصلی برج میلاد به نمایش در آمد و تحسین جمعی اهالی رسانه را برانگیخت. این فیلم یکی از شاخص ترین آثار جشنواره امسال بود که متاسفانه با تنگ نظری ها از بخش مسابقه کنار گذاشته شده است،با اینکه دبیر جشنواره ادعا می کرد هیئت انتخاب نظرات مستقلی دارد و اعضای این هیئت مستقل ترین هئیت انتخاب چند ساله اخیر هستند، اما اکران زندگی خصوصی آقا و خانم میم که چند سر و گردن از فیلم های بخش مسابقه سی امین جشنواره فجر بالاتر است، با احجاف فراوان و تنگ نظری از بخش مسابقه کنار گذاشته شد، در صورتیکه در بخش مسابقه آثار سطحی و مبتذلی مثل زندگی خصوصی (حسین فرح بخش)، پل چوبی (مهدی کرم پور )گشت ارشاد (سعید سهیلی ) به دلیل برخی رابطه ها در بخش مسابقه جشنواره حضور داشتند چرا ؟

دلیلش را نمی دانم. اظهارات حمید نعمت اله (یکی از اعضای هیئت انتخاب) بر روی خروجی خبرگزاری مهر قبل از جشنواره فیلم فجر بروی این مسئله صحه گذاشت و متاسفانه بر فرمایشی بودن هیئت انتخاب صحه گذاشت. در دوساله حضور معاونت سینمایی همیشه بحث و جدل های فراوانی و تردیدهایی در مورد انتخاب و داوری جشنواره فیلم فجر وجود داشته است. سال گذشته هم با غرض ورزی هر چه تمام تر فیلم زیبای سید رضا میر کریمی از داوری بازماند و دامنه این تنگ نظری و لیست سیاهی که در جیب برخی حضرات است این بار گریبان زندگی خصوصی آقا و خانم میم را گرفت. پرسشی که قابل طرح است این است که در جشنواره فیلم فجر که هر سال در سالروز تولد انقلاب شکوهمندمان برگزار می شود کدامیک از فیلم هایی که در جشنواره امسال نمایش داده شده است، متناسب با خط مشی انقلاب اسلامی است، حال اثری متفاوت در برج میلاد نمایش داده شده است اثری که کاملا قابل دفاع است و در لایه های زیرین به مسئله عفاف، حجاب و تبرج جاهلی می پردازد.

پرسش این است، آیا فیلمهایی که در بخش مسابقه بودند متناسب با شعائر نظام جمهوری ساخته شده بودند؟ چرا فیلمی که به یک موضوع مهم و اساسی پراخته که دغدغه دولتمردان به شمار می رود و بابت آن نهادهای مختلف هزینه های گزافی پرداخته اند مغرضانه از جشنواره کنار گذاشته می شود. این سئوالی است که ریاست فعلی سازمان سینمایی ( معاونت سابق سینمایی )، رئیس اداره نظارت و ارزشیابی و دبیر محترم جشنواره سی ام باید به آن پاسخ روشنی بدهند.

این فیلم در ششمین روز برگزاری جشنواره فیلم فجر در سالن برج میلاد اکران شد و تمامی مخاطبان فیلم با گرایشات مختلف سیاسی آنرا پسندیدند و خارج از سالن نمایش برج میلاد منتقدان ،اصحاب رسانه هنرمندان از یکدیگر سئوال می کردند چرا این فیلم از بخش مسابقه کنار نهاده شده است .«زندگی خصوصی آقا و خانم میم» در نگاه نخست برای اینکه پیامش را به مخاطب به درستی القا کند از قاعده‌های کلاسیک و مرسوم قصه گویی پرهیز می کند و معضلی که که دغدغه مسئولان نظام در مورد مسئله حجاب و عفاف به شمار می رود را در قالب روابط زن و شوهری مورد بررسی قرار می دهد.

زمانیکه آوا بیهوده خود را به لعاب های جاهلی می آراید عملا از حریم عفاف خارج شود و این موضوعی که فیلمساز در درام فیلم به صورت تاکیدی بدان می پردازد. زمانیکه آوا دست به تبرج جاهلی نمی زند محسن – همسرش - زندگی راحت تری دارد اما زمانیکه به دلیل موقعیت کاری محسن، آوا رابه تبرج جاهلی و خودنمایی وادار می کند، آسایش خیالش بر هم می ریزد. فیلم به صورت تاکیدی به واکاوی همین مسئله می پردازد و نه تنها نگارنده بلکه حاضرین در برج میلاد از طرح چنین موضوعی کاملا خرسند بودند و یکصدا فیلم را ستایش می کردند. فیلمنامه این فیلم اثر فوق العاده زیبا از علی طالب‌آبادی که دغدغه فعلی جامعه را به خوبی درک می کند.

داستان این فیلم در مورد رابطه زوجی است که زندگی خود را با عشق ادامه می‌دهند و اکنون بعد از سال‌ها آنچه را که می‌خواستند به‌دست آورده‌اند. این فیلم سرنوشت عشق‌های رمانتیکی را نشان می‌دهد که موضوع عفاف می‌تواند قصر دوست داشتنی رابطه زن و شوهری را به یک ویرانه تبدیل کند. به دوستان نگران، صادقانه بگویم که هیچ انگاره لیبرالیستی و هیچ انگاره فمنیستی در فیلم وجود ندارد.

زوجی که خود را پویا و آماده تغییر نشان داده‌اند، رؤیایشان محقق می‌شود اما بلاهت ناشی از تبرج جاهلی است که پتکی بر ذهن واپسگرای شوهر (محسن) می‌کوبد و رویای محسن و آوا در زندگی زناشویی به کابوسی تمام‌عیار بدل می‌شود؛ کابوسی که ارمغان رویاپردازی است. داستان فیلم «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» قصه روزمرگی یک زن و شوهر در زمانی خاص نیست بلکه یک دیدگاه وسیع جهانی را در خود پنهان دارد. توفانی که پس از تولد یکباره تبرج جاهلی میان این زوج زندگی‌شان را درمی‌نوردد، چنان هولناک است که بیننده را به این فکر وامی‌دارد که کاش محسن از ناکجاآبادش به تهران نیامده بود و دل درگرو «تغییر» و «دگرگونی» نمی‌نهاد.

زندگی خصوصی آقا و خانم میم بی شک بهترین فیلم سی ام جشنواره فیلم است و استحقاق جوایز فراوانی داشت کاملا مشخص است جشنواره ای که تمایل به جشن بودن دارد و وظایف فستیوالی اش را به خوبی انجام نمی دهد برای عدول از وظایفی که به گردن برگزار کنندگان است تنها به نام های معتبر – به زعم خودشان – جایزه می دهد نه آثاری که دغدغه مند باشند و منبطق با دغدغه های نظام اسلامی .

یادداشتی از علی ستاریان

پایان پیام/