خبرگزاری شبستان، مشهد؛ علی شکوفه/ خبرنگاری جزء آن دسته کارهایی است که می توان آن را در زمره مشاغل به معنای واقعی سخت قرار داد، می توان آن را با کار در معدن مقایسه کرد، می توان حتی خبرنگاری را با سرباز حاضر در میدان جنگ مقایسه کرد چرا که خبرنگاری تلفیقی از سخت ترین کارهایی است که حتی یک کارگر معدن یا یک سرباز حاضر در جبهه نبرد از انجام آن عاجز اند، خبرنگاری شغلی سخت، مهیج، خطرناک و شیرین است که هر کسی توان ورود به این عرصه را ندارد.
همیشه این خبرنگاران هستند که در یک حادثه بعد از نیروهای امداد و گاهی قبل از آنان به محل مورد نظر می رسند، همیشه این خبرنگاران هستند که در میدان های جنگ بدون اعتناء به این موضوع که حق با چه کسی است اخبار را از بطن خطر به سمع و نظر مردم در اقصی نقاط جهان می رساند.
همیشه این خبرنگاران هستند که سعی دارند تلاش و کم کاری هر نهاد، سازمان و مسئولی را به گوش سازمان های نظارتی و مردم برسانند، خبرنگاران واقعی از درگیری های جناحی پرهیز می کنند و بدون حب و بغض قلم می زنند چرا که خبرنگاران جهادگران بی ادعای عرصه قلم در جهت خدمت به مردم هستند.
خبرنگاران اولین قشری هستند که در یک دعوای سیاسی، جناحی، هنری، ورزشی یا در مواقع برگزاری انواع انتخابات مورد هجوم بی اندازه نهادها، سازمان ها، هنرمندان و گاهی هم مسئولین قرار می گیرند و چون قشری مظلوم اند و نهاد، سازمان و یا قانونی قوی برای حمایت از آنها وجود ندارد مورد تعدی و ظلم قرار می گیرند، گاهی پیش می آید مسئولی از سوال خبرنگاری خوشش نمی آید و او را با لحنی تند و کنایه دار و گاهی هم با تهدید به عقب می راند.
گاهی هم پیش می آید که هنرمندی از سوال خبرنگاری خوشش نمی آید پس به خود اجازه می دهد زبان به توهین بگشاید و اینگونه رفتارهای توهین آمیز از برخی ها با خبرنگاران از گذشته بوده، اکنون هست ولی امیدوارم در آینده نباشد.
خبرنگاران جسور، باهوش، تیزبین، نکته سنج، غیور و در عین حال پیگیر(به تعبیری سمج) هستند و از آنجایی که به تمامی مشکلات واقف اند و قدرت تحلیل دارند سعی در انجام خواسته ها و مطالبات برحق مردم دارند لذا گاهی پیش می آید مورد ضرب و شتم هم قرار بگیرند یا حتی تهدید جانی بشوند اما اینها هیچ خللی در انجام وظیفه یک خبرنگار ایجاد نمی کند چرا که او خودش را موظف به پیگیری مطالبات بر حق مردم از تمامی مسئولان، نهاد ها و سازمان ها می داند.
البته در این بین هستند خبرنگار نماهایی که با رفتارهای زشت و غیر حرفه ای خود شان و منزلت یک خبرنگار واقعی و زحمتکش را خدشه دار می کنند و باعث می شوند نگاه عده ای منفی بشود اما همگان باید بدانند که خبرنگاران واقعی آداب حرفه ای دارند، کارمند نیستند و فقط برای پر کردن ساعت کاری به همایش یا نشست نمی روند، آنان فقط خواسته های مردم و وعده ها را پیگیری می کنند.
خبرنگاران در سخت ترین شرایط کار می کنند، در فشار انبوه جمعیت، در سرمای طاقت فرسای زمستان یا گرمای بی حد تابستان، همیشه مجبورند به دنبال مسئولین، هنرمندان و ورزشکاران با دوربین، کاغذ و قلم بدوند، همیشه مجبورند در جاهای نامناسب برای تهیه خبر یا گزارش قرار بگیرند.
گاهی از فرط خستگی در کنار سالن همایشی چشمانشان را برای لحظات کوتاهی استراحت می بندند، گاهی از مکان های صعب العبور بالا می روند، گاهی ساعت ها برای آمدن یک مسئول، هنرمند یا ورزشکار انتظار می کشند، گاهی آسیب های جدی می بینند و گاهی هم جانشان را از دست می دهند و همه این سختی ها برای این است که مردم از واقعیت ها با خبر بشوند.
اما گذشته از اینها روز خبرنگار تنها روزی در طول یک سال است که یادی از خبرنگار می شود و تا حدودی دیده می شوند، در این روز مسئولین، هنرمندان و ورزشکاران همه با خبرنگار مهربان می شوند، به آنها گل هدیه می دهند، به طور ویژه تشکر و قدردانی می کنند، طلب عفو می کنند اگه به خبرنگار یا جامعه خبری توهین و کج خلقی کردند، مسئولین مرتبط قول بیمه و خدمات می دهند، خلاصه اینکه حسابی خبرنگاران رو حلوا حلوا می کنند اما فقط همین یک روز از این رفتارها انجام می دهند، روز خبرنگار که تمام شد دوباره همان آش و همان کاسه.
نظر شما