شبستان: علی اشرف والی هنرمند برجسته بی مدعا و عارفی اصیل و گمنام بود که در سال 1299 خورشیدی در شهر کرج چشم به جهان گشود. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشکده هنرهای زیبا شد و از محضر استادانی چون علی محمد حیدریان، رفیع حالتی، ابوالحسن صدیقی و اسماعیل آشتیانی بهره گرفت، هر چند تربیت هنرى خویش را وام دار مرحوم استاد آشتیانى مىدانست.
چهل سال کار به شیوه کلاسیک سبب شده است که او طرحها و رنگها را در حدى از تکامل و پختگى به کار گیرد، که گوئى چهرههایى که توسط وى نگار یافتهاند، جاودانه و نامیرا خواهند ماند.
والی در هنرهای گوناگونی همچون نگارگری، تذهیب، خوشنویسی و صفحهآرایی به مهارت بالایی دست پیدا کرد و در تمامی آنها به مرحله استادی رسید. این هنرمند از شاگردان مکتب کمال الدین بهزاد بود.
مهارت والی در زمینه های گوناگون هنر که چشم هر هنرشناسی را می نوازد، تابلوهای این هنرمند را تجلى گاه خویش ساختهاند. با وجود آنکه سال 1342 شمسی اولین بار و آخرین باری است که آثار وی به نمایش گذاشته شد، جالب است که در بسیاری کشورهای اروپایی و برخی ملل آسیای غربی و شبه قاره هند طرفداران بسیاری پیدا کرد. وی علاوه بر نگارگرى به چندین هنر دیگر از جمله خوشنویسى و تذهیب و صفحه آرایى نیز آراسته بود، در کار خوشنویسى شیوه مرحوم استاد زرین خط را مىپسندید و از آن پیروى مىکرد.
از جمله کارهایى که از وی در این زمینه برجای مانده است، گذشته از تابلوهاى زیبا و بسیار، باید طرحهاى کتاب، «ترجمة الصلوه» عالم نامى مرحوم ملا محسن فیض کاشانى را نام برد که همراه با خوشنویسى مرحوم زرین خط منتشر شده است.
تمثال امام علی(ع) یکی از مهمترین آثار این هنرمند در حوزه نقاشی است که سال هاست تصویر آن در خانه هر ایرانی مشاهده می شود. پیرامون این اثر هنری روایت های خاصی نقل شده است که نشان از ارادت بالای این هنرمند به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت دارد. دوران شروع تا اتمام این اثر 21 سال یعنی از سال 1344 تا 1365 طول کشیده است. اثر ذکر شده هم اکنون در موزه آستان قدس رضوی نگهداری می شود. همچنین تابلوی "سران مشروطه تبریز" که در حال حاضر در موزه تبریز نگهداری می‌شود، یکی از بهترین کارهای انجام شده توسط اوست.
از این همه که بگذریم، برجستهترین ویژگى ایشان جستجو و تفحص در بیکرانه عرفان و ادب است که سالهاى بسیار بدان پرداختهاند و تفسیر و تبیین مقالات شمس تبریزى، ره آورد این جذبه و شور عارفانه است.
استاد والى که سالها به آفرینش آثار هنرى و تربیت هنرجو همت گماشت، درباره اهمیت هنر معتقد بود که: «هنر واقعى آن است که تمامى ابعاد زندگى بشر در اثر هنری حضورى همه جانبه داشته باشد و آن سان کهگیاه از باران سبزى و حیات مىگیرد، روح نیز از هنر طراوت و تازگى مىیابد، و این چنین است که هنرمند آفریده حق را درک مىکند و به جهان بینى دست مىیابد، چرا که پرداختن به تفنن ذهنى و تخیل هذیانى که توازنى با حکمت الهى و متعالى نداشته باشد، بسادگى مىتواند حتى در بیمارترین اذهان تجلى یابد و نمودار شود.»
حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیتی به مناسبت درگذشت این هنرمند، وی را چنین انسانی توصیف کرده اند: «نشانه های ایمان و تعهد را در مدت سی و پنج ساله آشنایی با ایشان بارها مشاهده کرده‌ام»
علی اشرف والی سرانجام پس از سالها فعالیت پر ثمر هنری، ده دی سال جاری در سن90 سالگی دارفانی را را وداع گفت. یکی از دوستان این هنرمند در مراسم تشیع پیکر او این چنین سوگ سر داد: رفتی و رفت با تو همه رنگ و بوی ما/ بودی وبود با تو همه گفت‌وگوی ما/ زین آشیان تو چه دیدی که پرزنان رفتی/ چنانکه که باز نیایی به سوی ما/ می‌خواستم که گریه کنم گریه بغض شد/ وان بغض ماند تا ابد در گلوی ما.../
پایان پیام/
نظر شما