به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از کرمان؛ «حجاب» در لغت به معنی پوشاندن و هم به معنی پرده و حاجب و در اصطلاح دینی به معنای پوشاندن برخی از نقاط بدن زنان و مردان است که در آیات و روایات از وجوب و اهمیت آن سخن گفته شده است.
حکم حجاب از دیگاه فقها از احکام ضروری دین اسلام به شمار می رود گرچه در ادیان گذشته نیز حجاب وجود داشته است؛ همچنین در تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی در ایران، بی‌حجابی جرم تلقی شده است.
در قرآن کریم آیات ۳۱ سوره نور، ۳۳ و ۵۹ سوره مبارکه احزاب به مسئله حجاب اشاره دارد؛ حجاب از آن رو برای مردان و زنان جامعه اسلامی واجب شده تا سلامت اخلاقی و روانی جامعه تأمین شود؛ بدیهی است وقتی فرد یا افرادی بدون حجاب و پوشش مناسب در جامعه حضور پیدا می کنند خود تهدیدی بر سلامت اخلاقی و روانی جامعه تلقی می شود.
بسیاری از معاندان و مخالفان احکام اسلامی با طرح شائبه های مختلف و یا شبهه افکنی به دنبال کم اهمیت جلوه دادن حجاب هستند؛ به طور مثال بارها دیده شده با تنزل دادن مسئله حجاب در این حد که «خدا هیچوقت به خاطر پیدا بودن یک تار موی زنان آنان را به جهنم نمی برد» و یا مسائلی از این دست، بی تفاوتی و غفلت را در جامعه رواج می دهند.
مسئله اما فراتر از پیدا بودن یک تار مو؛ امروز به روسری های نیم بند و عریان شدن ساق دست و پا و مظاهر متعددی از بدحجابی و گاهاً بی حجابی رسیده و در جامعه ای که انتظار می رود اصول اولیه در نحوه حضور یک زن و یا مردم مسلمان در اجتماع رعایت شود اما گرفتار بدحجابی هایی شده که امنیت اخلاقی جامعه را هم به خطر انداخته است.
میزان التزام به حجاب قبل از هر چیز یک امر کاملاً فردی و نشأت گرفته از اعتقادات درونی فرد است؛ همچنین سطح باورمندی فرد به آیات و روایاتی که در این باره وجود دارد؛ نوع حجاب و پوشش و اساساً نحوه بروز و ظهور افراد در جامعه را تعیین می کند و این همان است که در پیش زمینه حجاب با عنوان «عفاف» تعریف می شود زیرا عفت حسی درونی است که نمود بیرونی آن حجاب است.
فردی که در خود احساس شخصیت می کند و از عفت درونی برخوردار است کمتر به خودنمائی و جلوه گری در اجتماع دست می زند؛ این احساس شخصیت در وهله اول ارمغان تربیت خانوادگی و برخاسته از نوع نگاه خانواده به آموزه های دینی و اسلامی است؛ خانواده ای که خود تعهد آنچنانی نسبت به رعایت احکام دینی ندارد و یا برخوردهای او از نوع یک بام و دو هوا است توقع چندانی هم از فرزندانی که در دامن چنین خانواده ای رشد یافته اند نیست گرچه همواره استثنائاتی هم وجود دارد.
رفتار مسئولانه زنان و مردان و دختران و پسران در قبال جامعه اسلامی باعث بهبود وضعیت حجاب و پوشش است اما اگر فرد صرفاً به خود و انگیزه ها و اهداف خویش بیاندیشد و با همین نگاه نحوه پوشش خود در جامعه را تعریف و تعیین کند آن وقت است که جامعه روز به روز گرفتار معضلاتی می شود که کمترین آن ناامنی دیداری و بدترین آن فروپاشی خانواده است.
به نظر می رسد در بخش حاکمیت نیز دستگاه های متولی قبل از هر برنامه و اقدامی برای ترویج حجاب باید روی انگیزه های درونی افراد تمرکز کرده و عفت غبارگرفته را پاکسازی و نمایان کنند که آن وقت حجاب خود بخود بروز و ظهور بهتری خواهد داشت.
نظر شما