خبرگزاری شبستان،سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : سفر امام رضا(ع) به ایران و شهادت آن حضرت به دست خلیفه عباسی، موجب شد حرم مطهر امام هشتم شیعیان در کشور ما جانمایی شود. حالا قرن هاست که ایرانیان دل به این حرم بسته اند و هر فرصتی را برای زیارت حضرت رضا(ع) مغتنم می شمارند.
ارادت مردم ایران به خاندان پیامبر(ص) از دیرباز زبانزد خاص و عام است. بزرگداشت واقعه عاشورا در ایران، خود به تنهایی روایتگر عشق و اشتیاق مردمان این سرزمین به امامان شیعه است. از این رو حضور امام رضا(ع) در ایران فرصتی بی نظیر به حساب می آید که نمی توان بر آن قدر و قیمتی نهاد.
امام رضا(ع) برای مردم ایران، امام رئوف است و زیارت او حج فقرا. حرم مطهر رضوی ملجا دل خستگان است و مامن گرفتاران. به همین خاطر است که ایرانیان در طول قرن ها در آبادانی حرم کوشیده اند و بهترین هایشان را به میدان آورده اند. صحن گوهرشاد در میانه حرم رضوی نمودی از اصالت و شکوفایی هنر ایرانی است که به پیشگاه امام رئوف عرضه شده است.
اما در کنار معماری تاریخی دلنشین حرم، می توان از تلاش اقشار مختلف هنرمندان و مردم برای عرض ارادت به امام، پرده برداشت. قالی بافان برترین آثار دست شان را زیر پای زائران رضوی می اندازند و آینه کاران، زیبایی حرم را در هزاران تصویر، تکثیر می کنند. سازندگان ضریح، هر آن چه تاکنون آموخته اند، وقف حضرت می کنند و خادمان، خود را.
علاقه به امام رضا(ع)، آتشی است که انگار از همان بدو تولد در درون ایرانیان روشن می شود و همواره شعله ور می ماند. به همین خاطر است که دلتنگی مردم ایران برای امام شان پایانی ندارد. با اشتیاق به مشهد سفر می کنند و با حسرت از آن بازمی گردند. همین اشتیاق بی پایان موجب شده اهالی فرهنگ و ادب از سراسر کشور در وصف دوست شعرها بسرایند، آواها بسازند و تصاویر ثبت کنند. اگر از علاقه بی چون و چرای هنرمندان سنتی به امام رضا(ع) گفتیم، باید از تلاش هنرمندان مدرن برای بازنمایی احساس شان نسبت به امام رئوف هم سخن به میان آوریم.
چه شعرها، داستان ها، آواها، تصویرها و فیلم ها که در دهه های گذشته با عشق تام و تمام به امام رضا(ع) تولید و میهمان جان های مشتاقان شده است. از نویسندگان و شاعران گرفته تا اهالی موسیقی و هنر که هر یک کوشیده اند به بیانی و از نقطه نظری وصف دوست کنند.
با همه این ها اما نگاهی به تولیدات ادبی و هنری مرتبط با امام رضا(ع) خلاهایی را نمایان می سازد که از مهمترین آن ها می توان به خلا تولید آثار باکیفیت و در سطح جهانی درباره امام(ع) اشاره کرد. پتانسیل حضور حرم رضوی در ایران در کنار فعالیت نهادهای متعدد در جهت معرفی امام رضا(ع)، این انتظار را به وجود می آورد که هر ساله حداقل چندین اثر جهانی در حوزه های متنوع ادبی و هنری عرضه شود؛ انتظاری که تاکنون محقق نشده و به نظر نمی رسد به زودی محقق شود.
از سوی دیگر باید به لزوم بهره مندی از هنرمندان متخصص در تولید آثار جهانی اشاره کرد. تنها هنرمندانی می توانند آثار جهانی خلق کنند که در کنار درکی عمیق از موضوع، نگرش جهانی را چاشنی کار خود کنند. این که زبان هنر جهانی در حال حاضر چیست و مخاطب جهانی به چه آثاری عمیقا واکنش نشان می دهد. در این زمینه نیز، کشور ما با چالش هایی روبروست. بسیاری از هنرمندان شناخته شده ایران در سطح جهانی مورد اقبال نهادهای حمایت کننده داخلی نیستند و از این رو وظیفه تولید آثار مرتبط با امام رضا(ع) معمولا بر دوش هنرمندانی ثابت قرار می گیرد.
آن چه گفته شد، تنها گوشه ای از ظرفیت معنوی بهره مندی ایرانیان از حرم مطهر رضوی است؛ ظرفیتی که می توان با درک درست از آن به خلق آثاری دست زد که جان های تشنه آزادگان جهان را سیراب کند.
نظر شما