هدفم ایجاد تغیراتی در سینمای کمدی ایران است

به گزارش خبرنگار شبستان، نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «خوابم می آد» شب گذشته در سالن کنفرانس سعدی مرکز همایش های برج میلاد برگزار شد.

در ابتدای نشست رضا عطاران کارگردان و بازیگر این فیلم پس از عذر خواهی به علت بیماری ،درباره چگونگی ساخت اولین اثر خود گفت: بالاخره زمانی باید فیلم سینمایی ام را می ساختم و پس از تجربیات متعددی که در زمینه تلویزیون داشتم این تجربه باید انجام می شد. سال گذشته فیلمنامه ای از نعمت الله و همسرش خواندم و آقای رفیع زاده آن را بازنویسی کردند.

مریلا زارعی دیگر بازیگر این فیلم درباره چگونگی بازی در اولین ساخته عطاران گفت: من تجربه همکاری در دو کار سینمایی با آقای عطاران داشتم و در یک سریال تلویزیونی با عنوان «دریایی ها» هم در کنار ایشان بازی کردم. علاقمند بودم در اولین تجربه که شاید نتوان گفت اولین تجربه سینمایی ایشان حضور داشته باشم. من به عنوان مخاطب کارهای عطاران را می پسندم و دنبال می کنم و دوست داشتم در این کار بتوانم در خدمت یک گروه جوان و خلاق باشم؛ تجربه دلپذیری بود.

هومن بهمنش مدیر فیلمبرداری این جلسه در ادامه نشست از نحوه تبدیل فیلم گلایه کرد و گفت: این فیلم با دوربین Red1 گرفته شد و برای تبدیل فیلم دقت لازم صورت نگرفت.متاسفانه در استودیو کنکاش تبدیل این فیلم به نگاتیو 35 میلی متری با دستگاه های آماتوری و دانشی کم انجام شد و فاجعه ای اتفاق افتاد.
 

وی افزود: از رنگ فیلم و نوع تبدیل آن ناراضی هستم. امیدوارم روزی برسد که حق مسلم عوامل فیلم رعایت شود و زحمت یک گروه 60 یا 70 نفری با بی دانشی و بی تدبیری به هدر نرود و در حق سینمای ایران خیانت نکنند.

فرشید احمدی صدابردار این فیلم نیزدر ادامه نشست گفت: کار صدا بد نبود. هر سینمایی یک صدا دارد، امیدواریم یک روزی بیاید تا یک صدای استاندارد در تمام سالن های سینما بتوانیم بشنویم.

نیما حسنی نسب منتقد مهمان این جلسه با اشاره به این که سابقه کارگردان به عنوان بازیگر سینما و کارگردان تلویزیون،توقع مخاطب از«خوابم می آد»را بالا می برد،گفت : به همین دلیل نمی توان به این فیلم عنوان و نسبت فیلم اول داد و این سابقه در قضاوت بیننده تاثیرگذار خواهد بودبه عقیده من فیلم دارای دو قسمت و دو لحن متفاوت است. قسمت اول فیلم از جایی آغاز می شود که قبل از سکانس های دزدی است و در قسمتی که حدود یک سوم فیلم است آدم ربایی در فیلم صورت می گیرد. در دو سوم ابتدایی فیلم که در حیطه تخصص و توان و خمیره بازی رضا عطاران است، ریزبینانه به جزئیات فیلم اشاره شده و زندگی طبقه فرودست جامعه ایران با همه جزئیات آن در طراحی، دکور، فنی، پوشش و رفتارها کاملاً به نمایش می گذارد و در آن موفق است. این در فضای سالن نمایش هم به چشم می خورد. در یک ساعت اول فیلم کمدی موقعیت صورت می گیرد و خنده و هیجان دیده می شود اما در بخش دیگری از فیلم چرخش لحن را شاهد هستیم، یک جور آدم ربایی فانتزی و بازی از دست عطاران خارج می شود. به نظر می رسد فضای یک سوم پایانی کار در تخصص رضا عطاران نیست و تفاوت کیفی اثر در این دو بخش به خوبی دیده می شود.

وی در ادامه گفت: در انتهای فیلم وارد یک فضای فانتزی می شویم که با کیفیت و جنس کمدی و شوخی ها تفاوت دارد. در کل کمدی خوبی دیدیم و در جنس کمدی خود رضا عطاران پتانسیلی بسیار خوبی وجود داشت.

رضا عطاران در مورد گفته های نیما حسنی نسب،گفت: تغییر لحن عامدانه و تعمداً صورت گرفته است. شوخی ها در یک سوم پایانی فیلم به سمتی می رود که کمتر دیده شود و لحن کار تغییر می کند که این کار آگاهانه است. متاسفانه تنها شناخت مخاطب از من و سابقه و پیشینه ام باعث قضاوت در مورد من می شود. مشکل جدی خودم هستم. بالاخره یک تجربه است و دوست دارم تغییراتی در سینمای کمدی بدهم و تجربه کنم.در پایان فیلم هم یک سری اتفاقات در فیلم رخ می دهد که تغییر لحن صورت می گیرد و ری اکشن شخصیت و کاراکتر فیلم به این پایان بندی می رسد، از یک قسمت از فیلم دیگر صدای خنده ها را نمی شنویم و آرام آرام به سمت این پایان که برای آن فکر شده بود می رویم.

هومن بهمنش مدیر فیلمبرداری«خوابم می آد» در ادامه نشست با اشاره به خنده های شدیدش هنگام کار،گفت: کارهای کمدی زیادی به من پیشنهاد می شد اما در روزهای پایانی کار «پذیرایی ساده» بودم که عطاران به من زنگ زد و فیلمنامه را که خواندم احساس کردم نسبت به کمدی های رایج غیرمتعارف است و آن را قبول کردم.

عطاران در ادامه افزود: آقای عبدی در طول کار پیشنهاداتی می داد، ایشان استاد هستند و من از آنها استفاده کردم و ایشان نیز نظرات من را به بهترین نحو اجرا می کردند. در نهایت من متعلق به سینمای سخیف کمدی هستم!

زارعی در پایان نشست گفت: من تعریفی از سینمای سخیف یا بی ادب ندارم و نمی فهمم. سینما یک رسالت دارد تا با هر زبانی که انتخاب می کند بتواند پیامی را به مخاطب ارایه دهد و آن را تحت تاثیر قرار دهد. در این فیلم پیام های انسانی، اخلاقی، روابط اجتماعی و حتی روابط پدر و مادر و فرزند و تاثیر آن در زندگی آینده فرزند به وضوح دیده می شود.
 

پایان پیام/