حجت الاسلام «زین العابدین دست داده» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در جهرم، با اشاره به اینکه مشارکت سیاسی یکی از عمده ترین عناصر توسعه سیاسی در هر جامعه ای است، گفت: از این رو مشروعیت نظام سیاسی تا حدود زیادی در گرو تأمین منافع عمومی و تشویق و ترغیب فعالیت نهادهای مشارکت قانونی و تشویق مردم به حضور در صحنه سیاسی و مسئولیت پذیری است.
این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه نخبگان سیاسی رسمی قبل از انقلاب از حکومت غیرسیاسی طرفداری کرده و گفتگو و سازش عمومی و ایجاد زمینه های فعالیت نهادهای قانونی را مثال های غیر منطقی می دانستند، افزود: جوهره بحث نخبگان سیاسی این بود که مردم از شعور و آگاهی کافی برخوردار نیستند، بدین خاطر مشارکت دادن آنان در سرنوشت سیاسی خویش اقدامی بیهوده است.
وی ادامه داد: این طرز فکر همیشه مانع مشارکت مردم در فرآیند نوسازی سیاسی و دګرګونی اجتماعی بوده و از شکل گیری جامعه مدنی و پیدایی احزاب سیاسی کارآمد و پایدار جلوگیری کرده است.
به گفته این محقق، تجربه تاریخ جوامع توسعه یافته سیاسی نشان می دهد، فرهنگ سیاسی مشارکتی که دارای خصیصه هایی چون فرد باوری، قرار دادگرایی و نظارت پذیری قدرت است، از قدرت بیشتری در کارآمدی توسعه سیاسی و افزایش ظرفیت ها و قابلیت های نظام سیاسی برخوردار است.
حجت الاسلام دست داده تصریح کرد: در واقع نخبگان جوامع توسعه یافته تلاش می کنند شرایطی فراهم شود تا یکایک شهروندان با برخورداری از قانون و بدون توجه به رنگ، نژاد و زبان و قوم و قبیله به رقابت برخیزند و به منظور تأمین منافع ملی سازمان یافته وارد عمل شوند.
وی ادامه داد: این شیوه تفکر و برخورد به مسائل سیاسی، درست در برابر اندیشه های نخبگانی قرار می گیرد که برای مردم و سازمان های تجمع آرا حق و حقوقی قائل نیستند و بر این باورند که فقط آنان مجاز به تصمیم گیری هستند و مردم بهتر است به فرمانبرداری و اجرای اوامر اکتفا کنند و اگر هم شرایط و امکاناتی جهت مشارکت مردم به وجود می آید، با دخل و تصرف شخصی در گزینش ها و انتصابات به منافع مردم بی اعتنا می کنند.
به گفته این استاد حوزه و دانشگاه، ظاهراْ ثواب و صواب تمامی مردم در نزد آنان است و هرکه به آنان پشت کند مستحق عذاب و عقاب خواهد بود در حالی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و مشارکت فعالانه مردم در صحنه های مختلف انتخابات، شاهد حضور گسترده آنان هستیم که خود تصمیم گیرندگان اصلی سرنوشت خود محسوب می شوند و تحمیلی از طرف دولت بر ملت وجود ندارد.
وی در تعریف مشارکت سیاسی، آن را فعالیت های ارادی و داوطلبانه ای دانست که از طریق آن اعضای یک جامعه در امور محله، شهر و روستای خود شرکت می کنند و به صورت مستقیم و غیرمستقیم در شکل دادن حیات اجتماعی و سیاسی سهیم می شوند.
حجت الاسلام دست داده در پایان گفت: اگر بخواهیم برخی سطوح و مظاهر مشارکت سیاسی را نام ببریم آن موارد عبارتند از خواندن یا شنیدن اخبار سیاسی و گوش دادن یا شرکت در مباحث سیاسی و مناصب حکومتی، تظاهرات و اعتراضات سیاسی، نام نویسی در احزاب، فعالیت برای جمع آوری آرا و ثبت نام رأی دهندگان، مقاله نویسی و سخنرانی کردن و رقابت برای تصدی مقام های حزبی و دولتی.
نظر شما