به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، «نسخه شاهنامه فردوسی محمد جوکی» نوشته باربارا برند و ای. اچ. مورتن است که توسط انجمن سلطنتی آسیایی، لندن و کمپانی ناشران فیلیپ ویلسون، لندن منتشر شده است. ترجمه این اثر ازسوی علی‌اصغر شیرازی در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، انجام شده و نسخه الکترونیکی آن بر روی پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشگاه قرار گرفته است.
مترجم، خانم دکتر باربارا برند را، پژوهشگری مستقل در حوزه نقاشی ایران و مغول و نسخه‌های خطی معرفی می‌کند که تألیفات مستقل و مشترکی در این حوزه‌ها دارد. مؤلف در ابتدای این کتاب، گرانبهاترين گنجينه انجمن سلطنتی آسيايی را، نسخه شاهنامه فردوسی می‌داند كه برای محمد جوكی تهيه شده است. اين كتاب از سوی انجمن سلطنتی آسيايی در سال ۲۰۱۰ به چاپ رسيده است.
در معرفی این اثر از زبان مترجم آن می‌خوانیم:
موضوع این اثر، بررسی همه‌جانبه اين نسخه منحصر به‌فرد خطی مصور از دوره طلايی هنر ايران در عصر امپراتوری تيموری است كه اوج هنر تصويرگری ايران را نشان می‌دهد. اين نسخه طی نود سال اخير از سال ۱۹۳۱ مورد بررسی قرار گرفته است. ليكن اين اولين‌بار است كه تصاوير آن به‌صورت يكجا و رنگی به چاپ می‌رسد و ضمن بررسی‌های زيبايی‌شناسانه آن، در جهت ارتقاء دانش در حوزه‌های تاريخی، فرهنگی و هنری ايران برای درك بهتر جهان معاصر از هنر ايران مورد بررسی قرار گرفته و منتشر می‌گردد.
اين كتاب در بهترين شكل از ۸۴۸/ ۱۴۴۴ تاكنون به جای مانده و نسخه‌ای كامل به نظر می‌رسد و می‌توان آن را تالی شاهنامه بايسنغری دانست. شاهنامه‌نگاری در عصر طلايی هنر ايران در دوره شاهزادگان تميوری اوج گرفت و نسخه‌های زيادی توليد شد. پس از افول قدرت ايشان در نيمه اول سده نهم هجری (پس از شاهرخ ميرزا) اين نسخه به دربار امپراطوران مغول هند راه يافت و طی ۱۸۰ سال دست به دست گرديد تا در اختيار مستشاران انگليسی قرار گرفت و در سال ۱۸۳۴ از سوی چارلز دويل به انجمن سلطنتی آسيايی فروخته شد. فراز و نشيبی كه اين نسخه طی كرده است، در مُهرهای امپراطوران مغول مشهود و از سال ۱۹۳۱، (اولين باری كه به نمايش درآمد) تا سال ۱۹۹۸ هفت‌بار به نمايش درآمد تا مورد بررسی و پژوهش صاحبنظران در حوزه هنر ايران قرار گيرد.
نظر شما