خبرگزاری شبستان – سیاسی – مریم رضازاده: دشمنی حق و باطل تاریخی به پهنای حیات بشر دارد و تاکید بر صف بندی مستمر جبهه های با ولایت خدا در برابر جبهه های با ولایت طاغوت رمز سعادت و عزت دین یاوران تاریخ بوده است. انعطاف هنرمندانه امام مجتبی (ع) برای دست یافتن به مقصود با حفظ صف بندی جبهه حق و باطل استوار بود و امام تا آخرین لحظه حیات گهربار خود همواره بر حفظ موضع معترضانه با دشمن و توجه به آرمان ها تاکید داشتند. گفت و گویی با حجت الاسلام محمدتقی نقدعلی، نماینده مردم خمینی شهر و عضو فراکسیون روحانیون مجلس در رابطه با سلوک سیاسی امام حسن مجتبی (ع) داشته ایم که در ذیل آمده است.
درباره سیره سیاسی امام حسن (ع) توضیحاتی ارایه فرمایید؟
امام حسن مجتبی (ع) همانند جد بزرگوارشان و پدرشان به دنبال اقتدار حاکمیت دین و استقرار حاکمیت انسان های با تقوا بر روی زمین بود و در همین راستا می بینیم امام تا آن زمانی که تیری در ترکش داشت و امکانات یاری می کرد و یاران او را همراهی می کردند در راستای نگهداری حاکمیت دین و استمرار اجرای ولایت و عملی شدن ولایت اهل بیت تلاش کردند لذا می بینیم وقتی معاویه قصد حمله به حوزه حکومتی حضرت را دارد حضرت از فرستادن لشکریان کوتاهی نمی کند و مستمرا سپاه پشت سپاه اعزام می کند و جلوی تعرض به حوزه و محدوده حاکمیت دینی را بگیرد و این نشان می دهد که استقرار ولایت و حاکمیت دین و متدینین جزء سیره های مسلم امام مجتبی است هرچند متاسفانه به دلیل واگذاری که اصحاب حضرت داشتند و ایشان را تنها گذاشتند و حضرت ملاحظه کرد که یاران در راستای رنج دیدن برای ادامه استقرار حکومت دینی و حاکمیت انسان های مومن پای کار نیستند، رنج های این میدان را نمی توانند تحمل کنند، دنیا زده شده اند و دنیا برایشان مهم تر است.
حضرت به دلیل واگذاری و تنها ماندن از یاری اصحاب مجبور به صلح می شود که خود این هم یک بخش دیگری از سیره سیاسی حضرت است که ما می بینیم حضرت زمانی که می بیند امروز امکان استقرار حاکمیت دینی وجود ندارد و مردم زمانه وی را همراهی نمی کنند و این اندک مومنان راستینی هم که هستند اگر پافشاری کنند به دست کفار به شهادت می رسند لذا حضرت برگ دیگری از سیره سیاسی خودشان را رقم می زنند و بحث مصالحه عزتمندانه را پیش می گیرند که جان اصحاب حفظ شده و راه پر از نور و زلال ولایت و حاکمیت دینی ولو به اندازه نحو لاغری از آن باقی نمانده است به نسل های آینده برسد که اگر امروز ما در ایران اسلامی جلوه ای از حاکمیت دینی را ملاحظه می کنیم به برکت کاری است که امام حسن مجتبی (ع) انجام دادند و نگذاشتند اندک مومنانی که در آن زمان بودند به دست اشقیا به برکت صلحی که داشتند از بین بروند. در واقع صلح حضرت در اثر عدم وفاداری و یاری نکردن مردم زمانه بود. در حال حاضر خوشبختانه مردم پشتیبان حاکمیت دینی هستند.
کدام ویژگی و منش سیاسی حضرت متناسب با فضای سیاسی جامعه امروز ماست؟
روحیه حماسی و ادامه و استمرار حاکمیت دینی که تا حدی که حضرت شمشیر و خنجر به ران مبارک شان خورد و در این راه جراحات سنگینی دیدند و از حاکمیت دین و مقابله با جریان نفاق معاویه دست بر نداشت، این بزرگترین جلوه سیاسی امام حسن مجتبی (ع) است که امروز کاملا این جنبه از زندگانی حضرت برای ما الگوساز است که نکند در مقابل نفاق دنیاطلبان کم بیاوریم و میدان را تهی کنیم و تا آنجایی که می شود در مقابل جریان کفر و نفاق ایستاد باید مقاومت کرد کما اینکه امام حسن مجتبی (ع) هم تا آن لحظه که تیری در ترکش داشت و مسئولیت الهی موجب نمی شود در مقابل دشمنان و جریان کفر کوتاه نیامد.
رویکرد مبارزاتی حضرت برای جلوگیری از نفوذ دشمنان چگونه بود؟
امام حسن مجتبی (ع) با توجه به اینکه مدت کوتاهی را در عرصه مدیریت سیاسی قرار داشت از ابتدای کار به تبیین جایگاه مدیریت و حاکمیت دینی پرداختند، جایگاه پدرشان امیرالمومنین را تبیین کردند و سعی کردند اصحاب و خواص را توجیه کنند که فریب دشمن را که اصولا با ابزار دنیا به کار می بردند را نخورند؛ اینها ابزاری بود که حضرت برای جلوگیری از جریان نفوذ انجام می دادند چرا که نفوذ در لایه های مدیریتی امام مجتبی (ع) از طریق دنیا بود، درهم و دینارهایی بود که معاویه برای فرماندهان سپاه حضرت گسیل می داشت. حضرت همواره گوشزد می کردند و گاهی اوقات تذکر می دادند که مراقب باشند دنیا آنها را گول نزند. متاسفانه به دلیل دنیاطلبی برخی از خواص و اصحاب و اینکه دنیا آنها را فریب داد و درهم و دینارها و سکه های معاویه را با یاری امام زمان خودشان و مدیریت دینی که حاکم بود، ترجیح دادند و آن اتفاقی که نباید افتاد.
نظر شما