به گزارش خبرنگار شبستان از نشست نمایش و نقد مستند انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند که در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، سیمین فلاح زاده تهرانی درباره مستند خود با عنوان "دیوان قضا؛ درباره عدل...عکس" - که به فعالیت های حرفه ای کامران عدل در زمینه عکاسی می پردازد- گفت: "دیوان قضا" اولین ساخته مستند من است که در سال 85 فیلمبرداری شد. سوژه مورد نظرم برای ساخت مستند، عکاسی بود و دوست داشتم مستندی در ژانر پرتره اما با نگاهی نو بسازم.
وی در این زمینه افزود: مستندهای پرتره معمولاً مصاحبه محوراند طوری که مستندساز، سوژه را در مقابل خود می نشاند و با پرسش از او درباره زندگی و فعالیت هایش، مستند را به پیش می برد اما من کوشیدم تا قالبی نو برای مستندسازی زندگی کامران عدل بیابم.
فلاح زاده درباره ساختار انتخابی خود نیز گفت: از آن جا که می خواستم زندگی روزمره کامران عدل و شیوه انتخاب سوژه های عکاسی اش را به نمایش درآورم، با دوربین به دنبال او راه افتادم و در بستر این زندگی روزمره به تفکرات، علایق و سوژه های مورد نظر او دست یافتم.
انتقاد از نگرش حاکم بر مستندسازی در کشور، موضوع دیگری بود که فلاح زاده به آن پرداخت. وی گفت: چیزی به نام سینمای مستند در ذهن بسیاری از مستندسازان و مسئولان شکل گرفته و تثبیت شده که به هیچ عنوان قابل تغییر نیست و این درحالی است که تعاریف موجود در سینما متحول شده است.
وی ادامه داد: مستندسازی، امروز صرفاً به این معنا تعبیر می شود که سوژه ای انتخاب شده، تصاویری گرفته شود و نریشنی روی آن میکس شود. و همین شده است که اغلب مستندهای ارائه شده به جشنواره های ما، از ساختاری واحد تبعیت می کنند.
نویسنده، کارگردان و تهیه کننده "دیوان قضا" در پایان ابراز داشت: امیدوارم صاحبنظران این حوزه نیم نگاهی نیز به مستندسازی در سایر نقاط دنیا داشته باشند تا از این رهگذر، انتخاب و داوری آثار جشنواره ها متفاوت تر از گذشته صورت گیرد.
پایان پیام/
نظر شما