به گزارش خبرگزاری شبستان، «پانوراما» در مقاله ای به قلم دکتر «کاظم ناصر» نوشت:دنیای جاسوسی و جاسوسان بسیار قدیمی است. تاریخ می گوید نخستین دستگاه جاسوسی رسمی در عهد فرعون ایجاد شد، اما در حال حاضر جاسوسی در دو بعد داخلی و خارجی بخشی از نظام سیاسی مدرن هر دولتی به شمار می آید که سرویس های اطلاعاتی برای محافظت از شهروندان و امنیت داخلی، مبارزه با جرم و جنایت و در خارج از کشور نیز برای جمع آوری اطلاعات در حفاظت از دولت خود و یا مقابله به مثل با دشمنان جاسوس عهده دار آن هستند.
دنیای جاسوسی سری و پیچیده است و بنا براین مخوف بوده و به ارزش های اخلاقی و عرفی توجهی نمی کند. اسرائیل به جاسوسی از مردم فلسطین و دولت ها و ملت های عربی توجه ویژه ای نشان می دهد. سرویس های اطلاعاتی متشکل از آژانس امنیت داخلی، «شین بت»، سازمان جاسوسی «موساد» و اداره اطلاعات نظامی «امان» را پس از تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948 راه اندازی کرد.
تمام این سرویس ها در حمایت از اسرائیل بسیار مهم هستند اما سازمان «موساد»، فعال ترین و فراگیرترین سرویس اطلاعاتی این رژیم در جهان عرب و کل جهان است که در تمام سفارتخانه های این رژیم فعالیت داشته و با جمع آوری اطلاعات، اهدافی چون خنثی کردن فعالیت های خرابکارانه علیه منافع اسرائیل و یهودیان به طور کلی، و تحریک یهودیان سراسر جهان برای مهاجرت به اسرئیل را دنبال می کند.
جهان عرب تحت پوشش شبکه های جاسوسی اسرائیل هستند. وقایع جدید و قدیم بیشتر کشورهای عربی ثابت کرده است که اسرائیل در مفاصل دولت های ما نفوذ کرده و بیشتر از ما در مورد خودمان اطلاعات دارد. باید گفت که عوامل «موساد» به اطلاعاتی دسترسی دارند که نقش مهمی در هدایت حوادث منطقه ما بازی می کند.
موساد توانست یک شبکه جاسوسی مهم ایجاد کند که تمام کشورهای عربی را تحت پوشش قرار دهد. آخرین گواه موفقیت شبکه جاسوسی اسرائیل، کشف شبکه جاسوسی آن در «الجزایر» است. موفقیت سازمان موساد برای جذب و استخدام جاسوس از شش کشور آفریقائی گواه تبحر حرفه ای آن در نفوذ به کشورهای عربی و غیر عربی است.
حال پرسشی که مطرح می شود اینکه چرا اطلاعات کشورهای عربی علیه اسرائیل موفق به جذب جاسوس های یهود و غیر یهود در داخل و یا خارج اسرائیل نشدند؟ چرا اسرائیل تا کنون حتی یک شبکه جاسوسی عرب در خاک خود کشف نکرده است؟
اسرائیل در جاسوسی بسیار موفق عمل کرده است چرا که آنها جاسوس ها و پرسنل اطلاعاتی خود را با دقت بالا انتخاب می کنند، نخبگان علمی را جذب کرده و راهکارهای جاسوسی را به آنها ارائه می دهند. اما در مقابل، کشورهای عربی افرادی را گزینش می کنند که هیچ سررشته ای از این کار نداشته و آشنائی آنها با فرهنگ های بیگانه بسیار محدود است.
سازمان های اطلاعاتی در هر یک از کشورهای عربی یکی از قوی ترین و مهم ترین دستگاه ها هستند که امتیازهای مالی ویژه دارند، اما نه برای جاسوسی از دشمنان خود و در صدر آنها اسرائیل، بلکه فقط برای جاسوسی از مردم خود و ایجاد رعب و وحشت در بین آنان استفاده می شوند به گونه ای که اعمال ده ها هزار نفر از روشنفکران و اعضای احزاب را رصد و مورد بازجوئی قرار داده و بدترین شکنجه ها را بر آنان اعمال می کنند.
سرویس های اطلاعات ما شریک جرم حکام فاسد و استبداد و دیکتاتوری آنان هستند. آنها حتی موفق به نفوذ در یک شبکه اطلاعاتی دشمنان نشده و در مواجهه با «موساد» شکست خوردند.
شهروند عرب سرویس های اطلاعاتی کشورش را دشمن خود می داند و از آن ها گریزان است و حتی برای انجام امور اداری خود از مراجعه به دفاتر آنها هراس دارد و اگر دستاوردها و سیاست های غلط انها را تأیید می کند از روی ترس است نه احترام!
نظر شما