سید مجتبی سادات فاطمی از استادان برجسته قرآنی وقاری بین المللی کشور با بیان اینکه قرائت قرآن باید انسان را به یاد خدا بیاندازد و دل شنونده را بلرزاند به خبرنگار شبستان در یزد، گفت: در ایران شاید یک یا دو نمونه باشند که به هنگام تلاوت قاری انسان به یاد خدا می افتد و جایی که باید گریه کند، گریه می کند و جایی که باید شاد باشد، شاد می شود.
وی با اشاره به اینکه زبان قرآن عربی است و باید به لحن عربی خوانده شود، ادامه داد: نباید آواز فارسی را با قرآن یکی کرد، متاسفانه این امر در حال رواج است که باید جلوی آن گرفته شود.
این قاری بین المللی کشور افزود: در حال حاضر به هنگام قرائت قرآن همه به اوج و بم، آهنگ و مسائلی این چنینی توجه دارند، باید قرائت قرآن از این وضعیت خارج شود، همه به صوت و لحن بیشتر توجه دارند و به شکلی قرآن را تلاوت می کنند که شنونده را معطوف به اوج و بم خود می کنند و قاری نیز به فکر اوج و بم است تا تشویقش کنند.
سادات فاطمی خاطرنشان کرد: در مصر تشویق قاری معنی ندارد و تنها چیزی که به زبان عربی یاد گرفته اند ‘الله، الله’ می گویند و تصور می کنند که تشویق است در حالی که به هیچ وجه این چنین نیست.
وی خاطرنشان کرد: قاری مثلا آیه های بشارت می خواند آنها نیز به زبان عربی وی را دعا می کنند و می گویند خدا درهای بهشت را به روی تو بگشاید، خدا تو را نصرت دهد، خدا کمکت کند و او را دعا می کنند.
سادات فاطمی اظهار داشت: تشویق و احسنت و باریکلا و ... در قرآن نداریم، کجا شنیدید که در مصر یا سایر کشورهای عربی بگویند 'احسنت' منظور آنان تشویق قاری نیست ولی در ایران چون زبان فارسی است و متوجه نیستیم که چه می خوانیم یا چه می شنویم این مشکلات وجود دارد.
این استاد برجسته قرآنی در عین حال به مصوبه شورای عالی قرآن در زمینه رتبه بندی قاریان اشاره و تاکید کرد: در این طرح که به تصویب نیز رسیده است قاریان رتبه بندی می شوند و در امتحان هایی که بعدا برگزار می شود امکان ارتقای رتبه آنان نیز وجود دارد.
وی در پایان اجرای طرح هایی این چنینی را در کاهش آسیب های موجود در زمیه قرائت قرآن تاثیرگذار دانست.
پایان پیام/
نظر شما