به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمانشاه، اسفند که به نیمه راه می رسد دیگر بوی نم باران، بوی سبزه و گل، بوی عود و اسپند، بوی اسکناس های تا نخورده، بوی لباس های نو و بوی بهار را می شود، به خوبی احساس کرد.
قطار اسفند که ما را هر لحظه به بهاری دیگر نزدیک می کند، هرازگاه در مسیر سر سبزش خاطراتی را برایمان تازه تر می کند که گاه شیرین و گاه تلخ است.
در این رهگذر وقتی به پنجشنبه آخر سال می رسیم یاد اهل قبور می افتیم، کسانیکه بخشی از خاطرات ما همیشه متعلق به آنهاست.
یاد عزیزانی که دیگر در بین ما نیستند و در این روزهای بهاری، جایشان تا همیشه برایمان رنگ خزان دارد.
پنجشنبه آخر سال می آییم با سبزه و گل، عود و شمع و شیرینی، می آییم تا فرا رسیدن بهار را به آنها خبر بدهیم و با خواندن فاتحه ای بگوییم که همیشه در سبزترین خاطراتمان جای دارند.
بازماندگان در این روز با حضور برسر قبور بستگان و آشنایان با خواندن قرآن و غبار روبی مزار، برای رفتگان شان از درگاه خداوند متعال طلب آمرزش و بخشش می کنند.
در این بین قطعه لاله های واژگون بیشتر خودنمایی می کند، حضور مادران و پدران شهید و فرزندانی که شاید سالهاست عید را بی پدر تجربه کرده اند، بسیار تماشایی است.
مردم کرمانشاه در آخرین پنج شنبه سال که در اصطلاح به آن جمعه آخر سال می گویند برای اموات خیرات می دهند و معتقدند درگذشتگان در این روز چشم به راه خویشان خود هستند.
پایان پیام/
نظر شما