هیچ پیشرفت، امنیت و اقتداری بدون خون شهید دوام نیاورده است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از تهران، حجت‌الاسلام والمسلمین اسماعیلی امام جمعه شهرستان قرچک در جلسه با پدران شهداء بمناسبت سالروز ولادت امام علی (ع) بیان داشت: امام محمد تقی علیه‌السلام، تجلی اعجاز الهی در خردسالی و نمونه‌ی کامل پیوند علم، حلم و امامت است. آن حضرت در زمانی عهده‌دار سنگین‌ترین مسئولیت الهی شد که بسیاری، سن را معیار عقل می‌دانستند؛ اما امام جواد نشان داد که امامت، موهبتی ربانی و فراتر از سن و سال است. علم لدنی، حلم بی‌انتها و کرامت اخلاقی ایشان، چنان بود که بزرگ‌ترین علمای عصر در برابرش سر تعظیم فرود می‌آوردند. امام جواد، حجت زنده‌ی خدا در اثبات این حقیقت است.

به گفته وی‌، حضرت علی علیه‌السلام، قله‌ای است که تاریخ هرچه اوج می‌گیرد، عظمتش آشکارتر می‌شود. او میزان حق و معیار عدالت و ترازوی انسانیت است، از عبادت در محراب تا شمشیر در میدان، از قضاوت در محکمه تا پدر یتیمان شب‌گرد، علی جمع اضداد است. نه پیش از او و نه پس از او، انسانی با این جامعیت ظهور نکرده است. او حقیقتی است.

امام جمعه قرچک گفت: ملت ایران، علی را نه فقط در زبان، بلکه در جان خود دارد. این عشق، میراث قرن‌ها اشک، شمشیر، دعا و قیام است، از کوچه‌پس‌کوچه‌های محرّم تا میدان‌های دفاع و مقاومت، نام علی رمز ایستادگی و جوانمردی است.

 ایرانی، علی را در عدالت می‌جوید، در شجاعت می‌ستاید و در مظلومیت می‌گرید. این پیوند، پیوند دل با حقیقت است؛ عشقی که با سیاست و زمان تغییر نمی‌کند، چون ریشه در فطرت دارد.

شهدا، زنده‌ترین حقایق تاریخ‌اند؛ آنان که جان را دادند تا معنا بماند، قرآن آنان را زنده می‌خواند و زمان، شاهد اثر ماندگارشان است، شهید، معامله‌گر با خداست و خون او، امضای الهی پای سند عزت یک ملت است.

 هیچ پیشرفتی، هیچ امنیتی و هیچ اقتداری بدون خون شهید دوام نیاورده است. شهدا ستون‌های نامرئی اما استوار جامعه‌اند؛ اگر فرو بریزند، سقف انسانیت فرو می‌ریزد.

اگر شهید قهرمان میدان است، خانواده‌اش قهرمان صبرند؛ و در میان آنان، پدران شهدا اسطوره‌های خاموش‌اند. پدری که فرزندش را با دست خود به راه خدا می‌فرستد، از جان گذشته‌تر از آن است که دیده شود. بغضش را فرو می‌خورد تا ایمانش بلرزد؟ نه؛ می‌ایستد تا دین بایستد، قامت این پدران، اگرچه خم می‌شود، اما هرگز نمی‌شکند؛ چون تکیه‌گاهش خداست.

پدر، ستون خانه و سایه‌سار امنیت است. مردی که شاید کمتر دیده شود، اما همه‌چیز بر دوش اوست. سکوت پدر، فریاد مسئولیت است و خستگی‌اش، نشانه‌ی عشق. پدر نه با زبان، که با عمل تربیت می‌کند؛ نه با ادعا، که با ایستادگی. در نگاه توحیدی، قدم پدر قدم مجاهد است؛ چراکه بار خانواده، آینده و ایمان را هم‌زمان بر دوش می‌کشد.