به گزارش خبرگزاری شبستان، کتاب «رهبری و دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران» اثر دکتر محمدعلی صادقزاده از سوی انتشارات دانشگاه معارف اسلامی منتشر شده است.
براساس یک رهیافت گفتمانی، دیپلماسی عمومی، مجموعه¬ای از کردارها و رویه های گفتمانی بلندمدتِ منظم و منسجم است که برای شکل دادن به ادراک و برداشت عموم مردم و جامعه مدنیِ ملت هدف از یک ایده، رویه و رویداد خاص طراحی شده است. این امر از طریق به کارگیری زبان و بیان برای تحت تأثیر قراردادن گفتمان عمومی غالب در آن جامعه، تشویق و ترغیب اجماع میان مخاطبین و تأثیرگذاری بر تصمیم گیری سیاسی در حکومت های هدف صورت می گیرد. از این رو، در دیپلماسی عمومی، زبان و گفتمان نقش مقومی در چهارچوب بندی و شکل دهی به افکار عمومی بین المللی ایفا می کند.
هریک از کشورها الگو، سبک و شیوه خاصی از دیپلماسی عمومی دارد. مهم ترین عوامل تعیین کننده یِ الگوی دیپلماسی عمومی کشورها عبارتند از: ماهیت نظام و ساختار سیاسی؛ ماهیت نظام اقتصادی، مدل و سطح توسعه اقتصادی و فناوری؛ فرهنگ، دین، مذهب، تاریخ، زبان، آداب و رسوم، سنت ها، هنرها، نظام فکری، علمی و اجتماعی. همچنین، قابلیت ها، ارجحیت ها، اهداف و آرمان ها، مزیت های نسبی کشورها نیز نقش تعیین کننده ای در تعریف، تدوین و تعقیب دیپلماسی عمومی آن ها ایفا می کند. همچنین تفاوت های ماهوی کشورهای مختلف یکی از وجوه تمایز و تشخّص دیپلماسی عمومی آن هاست. بنابراین، دیپلماسی عمومی کشورهای مختلف، بر پایه الگوی های ملی آن ها، از نظر ماهیت، محتوا، ساختار، کارگزاران، اهداف، اولویت ها، ابزار و نوع مخاطب متفاوت و متنوع است.
جمهوری اسلامی ایران، به عنوان یک نظام سیاسی برآمده از انقلاب اسلامی، نیز الگوی دیپلماسی عمومی خاص خود دارد. به طوری که می توان از الگوی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران سخن گفت. ماهیت فراملی، فرهنگی و نرم انقلاب اسلامی ایران و گفتمان انقلاب اسلامی و همچنین اهداف فراملی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تدوین و تعقیب دیپلماسی عمومی کنش مند و کنشگر در سیاست خارجی آن را ضروری می سازد.
انقلاب اسلامی ایران در طول حیات خود به رهبری امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری (مدظله العالی) توانست در میان افکارعمومی مردم جهان بویژه ملل مسلمان، از اثربخشی فزاینده ای برخوردار گردد. این اثربخشی نقش و اهمیت دیپلماسی عمومی را در گفتمان رهبری انقلاب نشان می دهد. برقراری ارتباطی پایدار و هدفمند با مخاطبان خارجی به منظور تبیین و صیانت از اصول، ارزش ها، اهداف انقلاب و سیاست های نظام در پرتو بیانات و مواضع حکیمانه رهبری انقلاب همواره مقوم دیپلماسی عمومی کشور بوده است. اگر کارآمدی دیپلماسی عمومی را منوط به اعتبار فرستده پیام و محتوای آن بدانیم، رهبری نظام نه تنها مهم ترین رکن اعتباربخش به عنوان مبدأ پیام محسوب می شود، بلکه محتوای پیام نیز نشأت گرفته از مبانی اسلامی، فکری و اندیشه ای رهبری نظام می باشد، همچنین اقبال و پذیرش پیام رهبری از سوی مخاطبین و افکار عمومی بویژه ملل تحت ستم، بیانگر جایگاه و نقش محوری رهبری نظام در دیپلماسی عمومی محسوب می شود.
محور اصلی کتاب رهبری و دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران، تحلیل نقش کانونی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در دو سطح تکوینی و کارکردی است و استدلال می کند: رهبری نظام با توجه به جایگاه خود در ساختار سیاسی- حقوقی کشور و ظرفیت های موجود در گفتمان انقلاب اسلامی، نقش راهبردی در تعیین سیاست های کلی نظام، جهت دهی و اعتباربخشی به دیپلماسی عمومی کشور به منظور تأمین منافع ملی و مصالح اسلامی داشته است.
نظر شما