به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از مرکز اطلاع رسانی فلسطین، احمد سالهاست با پوشیدن لباس دلقک و اجرای برنامههای شاد، به دل کودکان غزه راه یافته، اما این بار شرایط متفاوت است. خودش میگوید آنچه امروز در غزه جریان دارد، جنگ نیست، بلکه «نسلکشی» است. فشار روانی، از دست دادن عزیزان، تخریب خانهها و زندگی در چادرها، او را مدتی واداشت اجرای برنامههایش را متوقف کند.
با این حال، اصرار کودکان همه چیز را تغییر داد. کودکانی که هر روز از او میخواستند دوباره آنها را بخنداند. احمد سرانجام تصمیم گرفت بازگردد؛ با ساختن لباس جدید دلقک و حضور در مدارس و مراکز اسکان آوارگان. به باور او، کودکان بیش از هر چیز به لحظهای فراموشی نیاز دارند؛ حتی اگر کوتاه باشد. او میگوید: «با وجود درد، شادی میکنیم؛ و با وجود زخمها، میخندیم.»
داستان زندگی ابو سکر خود روایت غلبه بر محدودیتهاست. او که به دلیل کوتاهی قد سالها با نگاههای تحقیرآمیز و تمسخر رو به رو بود، با تشویقهای مادرش اعتماد به نفس یافت و از فروش ساده تنقلات در خیابانهای غزه به دنیای نمایش و تئاتر رسید.
احمد با هر لبخند، زخمی نادیدنی را مرهم میگذارد و با هر شوخی، به کودکان یادآوری میکند که هنوز حق رؤیا دیدن دارند. شاید شادی او دوام چند دقیقه بیشتر نداشته باشد، اما همان چند دقیقه، برای کودکی که همه چیزش را از دست داده، میتواند معنای زندگی باشد؛ معنای اینکه حتی زیر آوار جنگ و محاصره، انسان میتواند ایستاده بماند و بخندد.
نظر شما