به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانونهای مساجد خبرگزاری شبستان، در عاشورای سال ۱۲۹۲ شمسی، در کانون گرم و صمیمی خانواده ای شیرازی کودکی چشم به جهان گشود و پدر بزرگوارش مرحوم سیدمحمدتقی دستغیب، به سبب عشق وافری که به حضرت سیّدالشهدا، اباعبدللّه الحسین علیه السلام، داشت و نیز به دلیل مقارن بودن زمان ولادت این کودک با ایّام جان سوز شهادت امام حسین علیه السلام، نام او را «عبدالحسین» برگزید، بدان امید که این مولود عاشورایی در آینده از رهروان و پاسداران واقعی خط سرخ شهادت باشد.
خاندان دستغیب از جمله خاندان های معروف شیرازند که حدود چهار قرن پیش وارد این شهر شدند و نسب این خاندان با ۳۲ واسطه به زید شهید فرزند امام سجاد علیه السلام می رسد. همواره در طول تاریخ این خاندان در علم و تقوا زبانزد بوده است و عالمان بسیار بزرگی از این خانواده برخاسته اند که از جمله آنهاست، سید حکیم دستغیب، میرزا ابوالحسن دستغیب و سید محمدتقی دستغیب، پدر بزرگوار مرحوم آیت اللّه سیّد عبدالحسین دستغیب که از مراجع عالی قدر تقلید در استان فارس بودند که عمری را در تبلیغ معارف اسلامی و خدمت به مردم این خطه سپری کردند.
شهید دستغیب تا دوازده سالگی تحت نظر پدر بزرگوارش، نخست در مکتب به فراگیری قرائت قرآن، نصاب الصبیان، گلستان سعدی و سایر کتاب های رایج آن دوره پرداخت آن گاه در محضر پدر بزرگوارش به تحصیل مقدمات علوم اسلامی مشغول گشت، ولی هنوز بیشتر از یازده بهار از زندگی او سپری نشده بود که از نعمت وجود پدر محروم شد.
آیت الله دستغیب علیرغم مشکلات پس از فقدان پدر، لحظه ای از تحصیل علوم اسلامی دست برنداشت، وی در شیراز از حوزه درس اساتیدی ازجمله، آیت اللّه ملاعلی اکبر ارسنجانی و مرحوم ملااحمد دارابی بهره های فراوان برد و به این ترتیب دوره مقدمات و سطح حوزه را در زادگاه خود به پایان رساند او هم زمان با پایان دوره سطح، در یکی از مساجد شیراز به امر تبلیغ و بیان احکام اسلامی و ارشاد مردم مشغول شد.
شهید دستغیب، با آغاز واقعه کشف حجاب، با این حرکتِ رضاخان به مبارزه پرداخت عوامل نظامْ افشاگری ها و حملات شجاعانه این روحانی جوان و غیور را تحمل نکردند و او را بارها به زندان بردند. امّا چون هیچ یک از تهدیدهای دولت، مرحوم شهید دستغیب را از انجام دادن وظیفه بازنداشت، در نهایت آن چنان او را تحت فشار قرار دادند که مجبور شد به نجف اشرف سفر کند.
آیت اللّه دستغیب خود در این باره می گوید: در زمان رضاخان ما را چند بار زندانی کردند. بعد فشار آوردند که لباس روحانیّت را باید کنار بگذاری و از جرگه روحانیت باید بیرون بروی. ۲۴ ساعت مهلت دادند که خود را خلع لباس کنم و بنده ناچار به نجف اشرف رفتم و این کار در نوع خود وسیله خیری شد تا از محضر بزرگان آن روزِ حوزه استفاده کنم.
در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی آیت اللّه شهید دستغیب در نتیجه فشار عوامل رضاخان عازم نجف اشرف شد و در طول هفت سال اقامت در جوار بارگاه پرفیض حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام با جدیّت تمام به ادامه تحصیل و تهذیب مشغول شد و به مراتب علمی و معنوی بالایی دست یافت و در همان سنین جوانی به اخذ درجه اجتهاد از مراجع بزرگ آن زمان نایل آمد. استادان معروف ایشان در نجف اشرف عبارت بودند از: آیت اللّه سیدابوالحسن اصفهانی، آیت اللّه آقاضیاء عراقی، آیت اللّه سید باقر اصطهباناتی، شیخ محمّدکاظم شیرازی و مرحوم آیت اللّه میرزاعلی آقای قاضی تبریزی.
آیت اللّه دستغیب پس از پشت سر نهادن مراتب و مدارج بالای علمی و استفاده از محضر بزرگان سیر و سلوک، در سال ۱۳۲۱ هجری شمسی، به دنبال توصیه های استادش مرحوم آیت اللّه شیخ محمدکاظم شیرازی، عازم شیراز شد، نقل می کند روزی مرحوم شیخ محمدکاظم شیرازی پس از پایان درس خطاب به آیت اللّه دستغیب می فرمایند: آقای دستغیب، یکی از علما خواب خوبی برای شما دیده است. بهتر است شما به شیراز برگردید.
وی در این دوره سخت مشغول تکمیل تحصیلات و آموختن معارف اسلامی بود و قرائن هم نشان می داد که در صورت ماندن در نجف به مراتب بالای فقهی دست می یافت، با این همه پیشنهاد استادش را پذیرفت و با انگیزه خدمت به اسلام و مسلمین به شیراز برگشت و ابتدا در مسجد طالبیون به اقامه جماعت و تبلیغ و ارشاد مشغول شد و سپس در مسجد جامع عتیق به فعالیت پرداخت. به سبب برخورداری از شایستگی های علمی و معنوی، طولی نکشید که انسان های مستعد زیادی گرد او جمع شدند و وی با درس های اخلاق و تفسیر به تربیت و پرورش آنان پرداخت.
در زمان اجرای برنامه های ضداسلامی نظام شاه، با تمام وجود به مبارزه با نقشه های استعماری و تهاجمات فرهنگی دشمن می پرداخت و هنگام حضور عوامل اسرائیل در ایران به افشاگری و روشنگری در مورد خطر صهیونیزم مشغول شد، آن گاه که امام خمینی رحمه الله در سال ۱۳۴۱ مبارزه با شاه را علنی ساخت، آیت اللّه دستغیب با تمام وجود از امام راخل و اهدافش پشتیبانی کرد و بارها به سبب پشتیبانی جدّی از نهضت امام خمینی رحمه الله به زندان رفت.
در ماجرای جشن هنر شیراز، که از سوی دربار با بودجه ای بسیار هنگفت و به صورت بسیار وقیحانه برگزار می شد، به مخالفت برخاست و درباره تغییر تاریخ هجری به شاهنشاهی، با صراحت کامل و در حضور بیش از ۱۰ هزار نفر مردم اعلام کرد: تاریخ شاهنشاهی تاریخ غیراسلامی و حرام است و مردم را تشویق به از بین بردن این تاریخ کرد و سرانجام آخرین بار به دلیل اعتراض به جنایات نظام در ماجرای ۱۷ شهریور به زندان افتاد و با اوج گیری مبارزات اسلامی ملت مسلمان ایران از زندان آزاد شد.
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، آیت اللّه دستغیب به عنوان نماینده امام و امام جمعه شیراز در استان فارس مشغول خدمت شدند و تا آخرین روزهای عمر مبارکشان در سنگر مقدس نماز جمعه به دفاع از انقلاب اسلامی و احکام و ارزش های اسلامی پرداخت در ماجرای تدوین قانون اساسی به عنوان اولین نماینده مردم استان فارس به نمایندگی مجلس خبرگان انتخاب شد، در توطئه لیبرال ها و خط نفاق، که بنی صدر و گروهک های منافقین در اوایل انقلاب پیش آوردند، آیت اللّه دستغیب از طریق دفاع از ولایت فقیه با تمام وجود به مبارزه با آنها پرداخت.
با شروع تحمیل جنگ از طرف استکبار به ملت مسلمان ایران، آیت اللّه دستغیب، به کمک رزمندگان و تشویق جوانان، به مقابله با استکبار مشغول می شود و جنگ تحمیلی را بزرگ ترین و مهمّ ترین مسئله انقلاب اسلامی معرفی می کند و لحظه ای از کمک به جبهه های و مهاجران و مجاهدان جبهه دریغ نمی ورزد.
شهید دستغیب در ایام تحصیل و تدریس و تبلیغ احکام اسلامی، از نگارش و تالیف نیز غفلت نکرد، لذا آثار فراوانی از ایشان به جامانده است که هر یک از آنها در تقویت ایمان و اعتقادات توده های مردم، به ویژه نسل جوان، بسیار مفید است، از جمله این آثار میتوان گناهان کبیره در ۲ جلد، قلب سلیم، استعاذه؛ صلاةُ الخاشعین، خطبه های شعبانیه، داستان های شگفت؛ توحید، معاد، بندگی راز آفرینش؛ ۸۲ پرسش، اخلاق اسلامی، معارض از قرآن، معراج، زندگانی صدیقه کبری(س). .
مرحوم شهید دستغیب پس از بازگشت از نجف اشرف تا زمان شهادتشان خدمات فرهنگی و اجتماعی فراوانی انجام دادند. ایشان علاوه بر برگزاری مجالس شکوهمند به مناسب اعیاد و وفیات اولیای دین و وعظ و ارشاد مردم، بناهای دینی و رفاهی و آموزشی فراوانی را تعمیر یا بنیان گذاری کردند که از جمله آنهاست: تعمیر و بازسازی مسجد جامع عتیق شیراز، بازسازی مدرسه علمیّه حکیم دستغیب، تاسیس حوزه علمیه آیت اللّه دستغیب، تأسیس مسجدالرضا(ع)، تاسیس مجتمع خاتم الاوصیا(عج) ساختن مساجد امام حسین(ع) و روح اللّه و فرج آل رسول و مسجد المهدی، احداث شهرک برای مستضعفان که پس از شهادت ایشان به شهرک شهید آیت اللّه دستغیب معروف شد.
آیت اللّه دستغیب پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین به آرزوی همیشگی خود، یعنی فیض شهادت، نائل آمد. وی در روز جمعه، ۲۰ آذرماه ۱۳۶۰، در حالی که برای برگزاری نمازجمعه عازم مصلی بود در بین راه به دست منافقی کوردل به شهادت رسید و پس از تشییع باشکوهی پیکر مطهرش در آرامگاه خاندان دستغیب در جنب مرقد مطهر سیدمیراحمد به خاک سپرده شد.
تالیفات:
شهید دستغیب در نوشتن هم کم نظیر بوده است از بین تألیفات ارزنده ایشان می توان به کتابهای زیر اشاره نمود.
۱ـ گناهان کبیره.
۲ـ قلب سلیم.
۳ـ داستانهای شگفت.
۴ـ ۸۲ ـ پرسش.
۵ـ کتاب توحید.
۶ـ کتاب معاد.
۷ـ کتاب ایمان.
۸ـ کتاب عدل.
۹ـ کتاب نبوت.
۱۰ـ کتاب امامت.
۱۱ـ کتاب سید الشهدا.
۱۲ـ شرح خطبه حضرت زینب (سلام الله علیها).
۱۳ـ شرح خطبه حضرت فاطمه (سلام الله علیها).
۱۴ـ بندگی راز آفرینش.
۱۵ـ قلب قرآن.
۱۶ـ قیامت و قرآن.
۱۷ـ تفسیر سوره یس.
۱۸ـ سرای دیگر.
۱۹ـ حقایقی از قرآن.
۲۰ـ تفسیر سوره واقعه.
۲۱ـ تفسیر سوره نجم.
۲۲ـ تفسیر سوره طور.
۲۳ـ معراج.
۲۴ـ صلواه الخاشعین.
۲۵ـ اخلاق اسلامی.
۲۶ـ استعاذه.
۲۷ـ معارفی از قرآن.
۲۸ـ ماه خدا.
۲۹ـ صـدیقه کبـری.
و دهها رسـاله و مقـاله دیگر
شایان ذکر است، حضرت امام خمینی(ره) رهبر کبیر انقلاب در پیامی، شهادت آیت اللّه دستغیبی را چنین تسلیت گفتند: «شهادت برای فرزندان اسلام و ذریّه پیامبر عظیم الشأن صلی الله علیه و آله وسلم و اولاد فاطمه علیهاالسلام و یادگاران حسین علیه السلام در راه هدف و اسلام عزیز و قرآن کریم چیزی غیر عادی و پدیده ای غیر معهود نیست، دستغیب را که معلم اخلاق و مهذّب نفوس و متعهد به اسلام و جمهوری اسلامی بود، با جمعی از همراهانش به شهادت رساندند و خدمت خود را به ابرقدرت و ابر جنایت کار زمان ایفا کردند، به گمان آن که به ملّت رزمنده ایران آسیب رسانند و آنان را در راه هدف به سستی بکشانند. این کوردلان نمی بینند که در هر شهادتی و در هر جنایتی ملّتِ متعهد به اسلام و کشور، مصمم تر و در صحنه حاضرترند.»
نظر شما