به گزارش خبرنگار فرهنگ و اجتماع خبرگزاری شبستان؛ رویه کسب نشان استاندارد و راهاندازی برخی دستورالعملها در صنعت اسباببازی باید بومیسازی شود؛ ممکن است تولیدکنندهای یک یا دو محصول داشته باشد؛ اما مسئول کنترل کیفیت و مهندس صنایع برای این کار گماشته نمیشود و بخشی از این موضوع هم به فرهنگسازی و اطلاعرسانی برمیگردد. صنعت اسباببازی و تولیدات اسباببازی ایرانی توسط بخش وسیعی از جوانان فارغالتحصیل دانشگاهی خلاق پیش میرود که باید با روشهای تأمین منابع مالی و اخذ مجوزها و پروانهها و محیط کسبوکار آشنا شوند و معتقدم که همین موضوع؛ یکی از کاستیهای صنعت اسباب بازی است. سند راهبردی صنعت اسباب بازی که هم اکنون توسط شورایعالی انقلاب فرهنگی در حال تدوین و انتشار است همان نسخهای است که از مسیر بخش خصوصی مطرح شده است. لذا در این خصوص «حامد تاملی»، نایب رییس هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان اسباب بازی ایران گفتگویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.
نایب رییس هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان اسباب بازی ایران در پاسخ به این سوال که با توجه به فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی و وجود عروسک ها و شخصیت هایی در این فرهنگ برای بازی کودکان چرا نظارتی در خصوص ورود اساب بازی یا عروسک های خاص خارجی به کشور صورت نمی گیرد، کدام نهاد مسئول نظارت و برخورد با این مورد هست؟ اظهار کرد: اسباب بازی اولین محصول فرهنگی است که کودک با آن تعامل میکند و نقش کلیدی در هویتسازی و شخصیتسازی کودکان دارد. اما متأسفانه در کشور ما، هنوز یک سند منسجم و کارگشا برای پیشبرد صنعت اسباببازی نداریم. این مسئله ریشه در این دارد که حوزه کودک کلاً مغفول مانده است. با وجود سازمانهای متعددی مانند «سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک» که چند سالی است شکل گرفته، یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که قدیمیترین مجموعه در این زمینه است، باور مسئولان هنوز درست شکل نگرفته؛ ما باید توجه ویژهای به حوزه کودک داشته باشیم، چون پایهها و آینده کشور بر اساس تعلیم و تربیت کودکان امروز ساخته میشود.
وی تصریح کرد: دقیقاً، وقتی خود کودک و سازمانهای متولیاش توجه کمی دریافت میکنند، محصولات مرتبط مانند اسباببازی هم قاعدتاً کمتوجه می ماند. ما باید اسباببازی را به عنوان یک کالای فرهنگی ببینیم، نه صرفاً تجاری. وقتی این باور شکل بگیرد؛ میتوانیم با رویکرد فرهنگی و تربیتی به آن فکر کنیم. حلقه مفقوده ما همینجاست ؛ باور به اینکه اسباب بازی اثربخش است، شخصیتساز و هویتسازه. کودک امروز، نوجوان فردا و بزرگسال آینده است، پس اسباب بازی نیاز به توجه ویژه تری دارد؛ بنابراین این کمبود باور، باعث شده در معرفی بازیهای خوب و ترویج اسباب بازی هم ضعیف عمل کنیم.
نگاه رسانه ملی به اسباببازی تجاری است
دکتر تاملی ادامه داد: رسانه ملی امروز به اسباببازی اولاً نگاه تجاری دارد و آن را به عنوان یک کالای تجاری میشناسد. در حالی که برای کتاب، که سالهاست به عنوان کالای فرهنگی رویش کار میشود، چنین نگاهی وجود ندارد. بزرگترین نمایشگاه کتاب کشور با هزینههای کم رسانهای معرفی میشود، برنامههای تلویزیونی زیادی برای کتاب ساخته می شوند و هیچ ممانعتی برای معرفی کتابهای مناسب نیست. حتی ناشران هزینه مالی کمی میپردازند. اما در اسباب بازی، وقتی وارد می شویم، به تعرفههای تجاری برخورد می کنیم، مانند تبلیغ دوغ یا نوشابه. برای معرفی اسباب بازی باید هزینه تبلیغاتی بپردازید. پس گام اول، تغییر نگاه به اسباببازی به عنوان کالای فرهنگی است تا قوانین و تسهیلات مرتبط را بر اساس آن تنظیم کنیم.
نایب رییس هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان اسباب بازی ایران افزود: تسهیلات نباید فقط کمی باشد، مانند حوزه کتاب که ۶۰ هزار ناشر داریم و کلی کتاب چاپ میشود، اما کتابخوانی رشد پیدا نمی کند. در اسباببازی هم باید سازوکارهایی تعریف کنیم که هم حمایت و ترویج شود هم سطح مصرف را ارتقا دهد و هدف، افزایش کیفیت و اثربخشی باشد، نه فقط تعداد.
۷۰ درصد شخصیت کودک زیر ۷ سال شکل میگیرد
وی اذعان کرد: چون ۷۰ تا ۸۰ درصد شخصیت کودک زیر هفت سال شکل میگیرد، کالایی که در اختیارش قرار میگیرد باید بر اساس بوم جامعه ما و فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی طراحی شود. ما پشتوانه جدی در ادبیات و آثار هنری داریم، اما حضورش در اسباببازی خیلی کمرنگ است. متأسفانه مصرف کننده جدی کالاهای خارجی هستیم. بازار اسباببازی شاید ۳۰ تا ۴۰ درصد تولید داخلی باشد؛ اگر خوشبین باشیم نزدیک ۷۰ درصد به خارجیها اختصاص دارد. از این مقدار، اندکی قانونی وارد میشود که نظارتپذیر است، اما بیشتر قاچاق می باشد؛ بنابراین بیش از ۵۰ درصد بازار اسباب بازی قاچاق است؛ چون محصولات اصلی خارجی هستند.
اشباع بازار از کالاهای خارجی با تنوع بالا، تولید کننده داخلی را به کپیکاری سوق میدهد
وی با بیان اینکه سرانه مصرف اسباببازی در کشور پایین است بیان کرد: باید مصرف را افزایش دهیم تا جذابیت سرمایه گذاری برای بخش خصوصی و حاکمیتی بیشتر شود تا با ورود سرمایهها، کالاهای ایرانی رشد کنند و سهم داخلی از ۳۰-۴۰ درصد به بالای ۵۰ درصد افزایش یابد. بعد، برای طراحان و تولیدکنندگان مشوق ایجاد کنیم تا بر اساس بوم خودمان طراحی کنند. در حال حاضر اشباع بازار از کالاهای خارجی با تنوع بالا، تولید کننده داخلی را به کپیکاری سوق میدهد. چون طراحی هزینهبر است، لذا از خارجیها کپی کرده و حتی محتوایشان را استفاده میکنند.
برای کاراکترهای ایرانی-اسلامی، نیاز به انیمیشنهای باکیفیت داخلی داریم
تاملی بیان کرد: برای کاراکترهای ایرانی-اسلامی، نیاز به انیمیشنهای باکیفیت داخلی داریم تا از آنها در اسباببازی استفاده شود. اما قوانین تنظیم گری برای کاراکترهای خارجی نداریم. هر تولیدکنندهای میتواند کاراکتر خارجی مانند فروزن یا باب اسفنجی را روی محصولش بزند، بدون ربط به بوم ما. مخاطب هم با این انیمیشنها ارتباط برقرار کرده، چون کیفیت جهانی دارند و فروش را افزایش می دهند. اما برای کاراکترهای ایرانی، باید هزینه مالکیت معنوی (IP) به صاحب کاراکتر بپردازید. در حالی که برای خارجیها رایگان است و هزینه اضافی ندارد. ممکن است کاراکتر ایرانی به اندازه خارجی جلب توجه نکند و فروش را افزایش ندهد. اینها عواملی هستند که راه طراحی محصولات ایرانی-اسلامی را ناهموار می کنند.
مبارزه با قاچاق فراتر از یک نهاد است و نیاز به توجه ملی دارد
نایب رییس هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان اسباب بازی ایران گفت:خیلی جدی باید با محصولات وارداتی و قاچاق مبارزه کنیم، چون اقتصاد کسب وکار را میلرزاند و ناپایدار می کند. شورای نظارت بر اسباببازی به عنوان متولی اصلی، تولید و واردات رسمی را نظارت میکند، اما مبارزه با قاچاق فراتر از یک نهاد است و نیاز به توجه ملی دارد. اولویت قرار دادن مبارزه با قاچاق، چون اثرات فرهنگی جدی دارد هم امروز و هم آینده. این هم نیاز به ایجاد باور در مسئولان دارد که اسباببازی واقعاً مهم است و باید در اولویت باشد.
نظر شما